Δωριείς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από εκεί ξεκίνησε η λεγόμενη "Κάθοδος των Δωριέων" στα τέλη του 12ου αιώνα π.Χ., μέσω του περάσματος της [[Δήμος Δεσκάτης|Δεσκάτης]], που αποτέλεσε ιστορικό γεγονός μεγάλης σπουδαιότητας, και είχε το χαρακτήρα εγκατάστασης ενός λαού σε πιο εύφορα και προσοδοφόρα εδάφη. Αυτή η εσωτερική μετανάστευση των Δωριέων αποτέλεσε τμήμα της γενικότερης προσπάθειας των δυτικών φυλετικών ομάδων να κατακτήσουν νέες περιοχές. Οι ακριβείς συνθήκες της μετακίνησής τους προς νότον παραμένουν άγνωστες. Οι Δωριείς αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τους τόπους εγκατάστασής τους, καθώς είτε δέχτηκαν την πίεση άλλων φυλετικών ομάδων, είτε οι διαθέσιμοι φυσικοί πόροι δεν επαρκούσαν.

 

 

Από την Πίνδο και συγκεκριμένα από την περιοχή [[Λάκμος|Λάκμου]] - [[Βόιο|Βοΐου]], οι Δωριείς εγκαταστάθηκαν στην [[Δωρίδα#Αρχαία Δωρίδα|Δωρίδα]], στην περιοχή της σημερινής [[Νομός Φωκίδας|Φωκίδας]]. Εκεί ίδρυσαν την Δωρική Τετράπολη, την μητρόπολη των δωρικών φύλων. Πολιτιστικά κατώτεροι των Αχαιών αλλά στρατιωτικά ισχυρότεροι, εφόσον, όπως προαναφέρθηκε, κατείχαν σιδερένια όπλα, πέρασαν στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]] από τα παράλια της [[Στερεά Ελλάδα|Κεντρικής Ελλάδας]], την οποία εποφθαλμιούσαν για τα εύφορα εδάφη της και διαχωρίστηκαν: μία ομάδα, της οποίας πιθανότερο είναι η πλειοψηφία της να ήταν Υλλείς, αν κρίνουμε από τα αγάλματα του [[Ύλλος|Ύλλου]] που υπήρχαν στα [[Μέγαρα]], στην [[Αρχαία Κόρινθος|Κόρινθο]] και στο [[Άργος]], κατέλαβε την ιωνική περιοχή της [[Νομός Αργολίδας|Αργολίδας]] και Κυνουρίας, μία δεύτερη κατέλαβε την κοιλάδα του [[Ευρώτας ποταμός|Ευρώτα]] και η τελευταία τη Στενύκλαρο στο [[Νομός Μεσσηνίας|μεσσηνιακό]] κάμπο, ενώ μια σημαντική ομάδα Δωριέων παρέμεινε στην Δωρίδα. Αυτή η εισβολή προκάλεσε μεγάλα προσφυγικά κύματα των παλαιότερων κατοίκων, Αχαιών κυρίως και Αρκάδων δευτερευόντως. Εκπληκτικό είναι το γεγονός της πλήρους επικράτησης του δωρικού γλωσσικού ιδιώματος σε μεγάλο μέρος της Πελοποννήσου, παρ' όλη τη μακρά πολιτιστική πορεία του τόπου αυτού.