Εμμανουήλ Ρέπουλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Veron (συζήτηση | συνεισφορές) μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Ο '''Εμμανουήλ Ρέπουλης''' ([[1863]]- 14 Μαΐου [[1924]]) ήταν δημοσιογράφος και βουλευτής. Είχε εκλεγεί τρεις φορές: [[1899]], [[1905]] (και τις δυο με το κόμμα του [[Γεώργιος Θεοτόκης|Γεωργίου Θεοτόκη]]), [[1923]] (με τους [[Κόμμα Φιλελευθέρων|Φιλελευθέρους]]) και ήταν ένας από τους βουλευτές της [[Ομάδα των Ιαπώνων|ομάδας των Ιαπώνων]] ([[1906]]-[[1908]]) υπό τον [[Στέφανος Δραγούμης|Στέφανο Δραγούμη]]. Είχε γίνει υπαρχηγός του κόμματος των Φιλελευθέρων. Είχε χρηματίσει Γενικός Γραμματέας του [[Υπουργείο Oικονομίας και Οικονομικών|Υπουργείου Οικονομικών]], [[Γενικός διοικητής Μακεδονίας]], αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, υπουργός Εσωτερικών και υπουργός Οικονομικών ([[1915]]).
== Τα πρώτα χρόνια ==
Ο Εμμανουήλ Ρέπουλης γεννήθηκε το [[1863]]
Πρώτος σταθμός στην πνευματική του ζωή
== Η εγκατάστασή του στο Ναύπλιο και ύστερα στην Αθήνα ==
Έπειτα συνέχισε τις γυμνασιακές του σπουδές στο [[Ναύπλιο]] και στην [[Αθήνα]]. Ο νεαρός τότε Ρέπουλης παρέδιδε δωρεάν μαθήματα στον ανιψιό του Αργυρόπουλου, με μοναδικό αντίτιμο το καθημερινό του φαγητό
Μετά από την φοίτηση του στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, εγγράφεται στη [[Σχολή Νομικών Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών|Νομική Σχολή]] του [[Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου Αθηνών]] και ασχολείται με τη δημοσιογραφία. Εργάζεται ως διορθωτής, από το [[1889]], στην εφημερίδα «[[Καθημερινή]]» του Λάμπρου. Ύστερα από ένα χρόνο γίνεται αρχισυντάκτης της άλλης γνωστής εφημερίδας«[[Ακρόπολις (εφημερίδα)|Ακρόπόλις]]» και μαζί με τον [[Βλάσης Γαβριηλίδης|Βλάση Γαβριηλίδη]] διευρύνουν τους ορίζοντές τους στα βιομηχανικά και εμπορικά ζητήματα της χώρας, εκείνη η περίοδος σημειώνεται ως η απαρχή της ακμής της καριέρας του.
== Η Αρχή των μεγάλων χρόνων ==
Ο Ρέπουλης ήταν ο πρώτος δημοσιογράφος που κατέκρινε μέσα από τα άρθρα του τη συναλλαγή, τις παλαιοκομματικές μεθόδους, τη βία των χωροφυλάκων, τη στρατοκρατία, τις παρεκτροπές των φιλοβασιλικών αξιωματικών και γενικά τα παραπτώματα της εποχής
Η οξεία παρατηρητικότητα που διέθετε, η ικανότητα του να αντιλαμβάνεται το ουσιώδες, η φιλομάθεια, το ήθος, η εργατικότητα και οι υψηλές αισθητικές του επιλογές, τον ανέδειξαν σε ταλαντούχο δημοσιογράφο και καλλιτέχνη και ως ένα από τους ικανότερους και πιο έντιμους πολιτικούς της γενιάς του.
Γραμμή 20 ⟶ 18 :
Το όνομα του δεν έμεινε στην ιστορία μόνο μέσα από τις στήλες των εφημερίδων και των περιοδικών. Όταν, το 1899, εκλέγεται βουλευτής [[Επαρχία Ερμιονίδος|Ερμιονίδας]], αποτελούσε ένα σημαντικό στέλεχος.
Ο τότε Πρωθυπουργός, [[Γεώργιος Θεοτόκης]], βλέποντας την ραγδαία ανάπτυξή του, του αναθέτει την εισήγηση του προϋπολογισμού του τότε Ελληνικού Κράτους, όπου ο Ρέπουλης εισηγείται προτάσεις πρωτοποριακές, ήταν φανερό ότι ήταν ένας διορατικός άνθρωπος. Μετά την εκλογική του αποτυχία, στην Ερμιονίδα το [[1903]], διορίζεται Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών. Διαφωνεί, όμως, με τις συνεχείς επεμβάσεις της φαυλοκρατίας στο έργο του και παραιτείται ύστερα από σύντομο χρονικό διάστημα.▼
Το 1905, εκλέγεται και πάλι βουλευτής, αλλά αποκόπτεται σχεδόν αμέσως από το τότε κόμμα του Θεοτόκη και εισχωρεί στην [[ομάδα των
▲Ο τότε Πρωθυπουργός, [[Γεώργιος Θεοτόκης]], βλέποντας την ραγδαία ανάπτυξή του, του αναθέτει την εισήγηση του προϋπολογισμού του τότε Ελληνικού Κράτους, όπου ο Ρέπουλης εισηγείται προτάσεις πρωτοποριακές, ήταν φανερό ότι ήταν ένας διορατικός άνθρωπος.
Όταν πλησίασε τον [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθέριο Βενιζέλο]], το [[1910]], πίστεψε ότι οι οραματισμοί και οι αγώνες του και τα όνειρά του θα γίνονταν πραγματικότητα μόνο αν στήριζε με όλες του τις δυνάμεις το μεγάλο ηγέτη. Έτσι ανακηρύχθηκε υπαρχηγός του κόμματος των Φιλελευθέρων.
▲Το 1905, εκλέγεται και πάλι βουλευτής, αλλά αποκόπτεται σχεδόν αμέσως από το τότε κόμμα του Θεοτόκη και εισχωρεί στην ομάδα των «Ιαπώνων» που έχει πρόγραμμα νεωτεριστικό, όπως ακριβώς ταίριαζε στον χαρακτήρα του. Οι αναδιοργανωτές όμως δεν καταφέρνουν να επιβληθούν, παρά τις μαχητικές τους προσπάθειες και διαλύονται απογοητευμένοι. Ο Ρέπουλης μόνος, μαζί μ' έναν - δυο άλλους συντρόφους του, επιμένει, αγωνίζεται, εξακολουθεί ν' ασκεί κριτική, και δραστηριοποιείται στην κίνηση που οδηγεί στην Επανάσταση του [[1909]].
Ως υπουργός Εσωτερικών εισάγει το νόμο «Περί Δήμων και Κοινοτήτων». Το 1915 αναλαμβάνει το Υπουργείο Οικονομικών, και από το 1917 μέχρι το 1920, επιστρέφει στο Υπουργείο Εσωτερικών. ▼
▲Όταν πλησίασε τον [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθέριο Βενιζέλο]], το [[1910]], πίστεψε ότι οι οραματισμοί και οι αγώνες του και τα όνειρά του θα γίνονταν πραγματικότητα μόνο αν στήριζε με όλες του τις δυνάμεις το μεγάλο ηγέτη. Έτσι ανακηρύχθηκε υπαρχηγός του κόμματος των Φιλελευθέρων. Και πράγματι. Οι Φιλελεύθεροι βρήκαν στο πρόσωπο του τις βάσεις που θα στήριζαν την ιδεολογία τους, ενώ εκείνος κατόρθωσε να ντύσει με σάρκα και οστά, τα μέχρι τότε μεγαλεπήβολα σχέδιά του.
Μετά τη δολοφονική απόπειρα εναντίον του Ελευθέριου Βενιζέλου στις 31 Ιουνίου 1920, στην Αθήνα ξεσπούν ταραχές και προετοιμάζονται δολοφονίες επιφανών αντιβενιζελικών προσώπων. Ο Εμμ. Ρέπουλης, αντιπρόεδρος, τότε, στη Κυβέρνησης, διατάσσει να συλληφθούν και να φυλακιστούν όλοι οι απειλούμενοι, ενώ αναθέτει την προστασία τους σε ισχυρή φρουρά, με διοικητή της απόλυτης εμπιστοσύνης του.▼
Αλλά η ενωμένη Αντιβενιζελική Παράταξη είναι η νικητήρια των εκλογών της 1ης Νοεμβρίου του 1920. Μετά την εκλογική ήττα, ο Ρέπουλης κατηγορείται για μετριοπάθεια που οδήγησε στην αποτυχία του Κόμματος των Φιλελευθέρων. Έτσι στις 5 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, αναχωρεί μαζί
== Το τέλος ==
Το 1923 εκλέγεται και πάλι βουλευτής, αλλά αυτή τη φορά δεν προσήλθε στη Βουλή
Τελευταία είχε εξομολογηθεί στους φίλους του: «Η μοίρα μου ήτο να δουλέψω δύο κυρίους αυταρχικούς, οι οποίοι όλο εταξίδευαν και με άφηναν αντικαταστάτη των: Τον Βλάσην Γαβριηλίδην και τον Βενιζέλον, και οι οποίοι μου εζητούσαν δι' όλα ευθύνας. Ως δημοσιογράφος είχα τον Γαβριηλίδην ταξιδεύοντα διαρκώς και διά τηλεγραφημάτων του ζητοΰντα δι' όλα παρ' εμού ευθΰνας διά το τάδε και τάδε ζήτημα. Και ο Βενιζέλος από μένα εζητούσεν ευθύνας...»▼
▲[[Αρχείο:Emmanuel Repulis grave.jpg|250px|thumb|Το μνήμα του στο Κοιμητήριο του Κρανιδίου]]
▲Ως υπουργός Εσωτερικών εισάγει το νόμο «Περί Δήμων και Κοινοτήτων». Το 1915 αναλαμβάνει το Υπουργείο Οικονομικών, και από το 1917 μέχρι το 1920, επιστρέφει στο Υπουργείο Εσωτερικών.
▲Μετά τη δολοφονική απόπειρα εναντίον του Ελευθέριου Βενιζέλου στις 31 Ιουνίου 1920, στην Αθήνα ξεσπούν ταραχές και προετοιμάζονται δολοφονίες επιφανών αντιβενιζελικών προσώπων. Ο Εμμ. Ρέπουλης, αντιπρόεδρος, τότε, στη Κυβέρνησης, διατάσσει να συλληφθούν και να φυλακιστούν όλοι οι απειλούμενοι, ενώ αναθέτει την προστασία τους σε ισχυρή φρουρά, με διοικητή της απόλυτης εμπιστοσύνης του.
▲Αλλά η ενωμένη Αντιβενιζελική Παράταξη είναι η νικητήρια των εκλογών της 1ης Νοεμβρίου του 1920. Μετά την εκλογική ήττα, ο Ρέπουλης κατηγορείται για μετριοπάθεια που οδήγησε στην αποτυχία του Κόμματος των Φιλελευθέρων. Έτσι στις 5 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, αναχωρεί μαζί με τον Βενιζέλο, αυτοεξόριστοι και οι δύο, για το Παρίσι, τον τόπο της εξορίας τους.
Τελευταία είχε εξομολογηθεί στους φίλους του:
▲
==Πηγές==
*Εμμανουήλ Ρέπουλης, «Κείμενα – Επιστολές – Άρθρα – Ομιλίες », Εκδόσεις Δήμου Κρανιδίου, 2001
{{Παραπομπές}}
Γραμμή 71 ⟶ 46 :
|ΟΝΟΜΑ=Ρέπουλης Εμμανουήλ
|ΑΛΛΑ ΟΝΟΜΑΤΑ=
|ΜΙΚΡΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ=Έλληνας δημοσιογράφος και βουλευτής
|ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ=
|ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ=1863
|ΤΟΠΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ=Κρανίδι Αργολίδας
|ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ=14 Μαΐου
|ΕΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ=1924
|