Βάραγγοι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 33:
* Οι πολεμικές μέθοδοι αλλά και οι καθημερινές συνήθειες των μελών της Βαραγγικής Φρουράς είχαν γίνει πολλές φορές αντικείμενο σαρκασμού. Ο απλός λαός τους αποκαλούσε ''πελεκοφόρους βαρβάρους'' και ''βασιλικές κρασοσακούλες'' για τη ροπή που έδειχναν προς το αλκοόλ. Αυτό έφερε πολλές φορές τον αυτοκράτορα σε δύσκολη θέση, ακόμα και μπροστά σε ξένους ηγεμόνες που επισκέπτονταν την Κωνσταντινούπολη - χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Δανού βασιλιά Ερρίκου, που το 1103 ζήτησε από τον αυτοκράτορα να τους επιβάλει ένα πιο σοβαρό τρόπο συμπεριφοράς!
 
* Το πιο διάσημο μέλος της Βαραγγικής Φρουράς υπήρξε ο [[Χάραλντ Σίγκουρντσον]]. Γεννημένος στη Νορβηγία το 1015 και φυγάς μετά το πραξικόπημα κατά του πατέρα του, κατέφυγε αρχικά στους Ρως μέχρι που στα είκοσί του στρατολογήθηκε από τους βυζαντινούς. Αργότερα επέστρεψε στη Νορβηγία, όπου το 1046 ανακηρύχθηκε βασιλιάς ως Χάραλντ Γ'. Το 1066 εισέβαλε στην [[Αγγλία]], αλλά η εκστρατεία απέτυχε και ο ίδιος σκοτώθηκε στη ''μάχη της [[Στάμφορντ Μπριτζ|γέφυρας Στάμφορντ]]Μπριτζτ''. Για τις μεθόδους του ο Χάραλντ έμεινε στην ιστορία με το προσωνύμιο ''Hardråde'', δηλ. αδίστακτος.
 
* Άλλο επιφανές μέλος της φρουράς ήταν ο [[Έντγκαρ Έθελινγκ]] (''ο Παράνομος'', επίσης ''ο χαμένος βασιλιάς'') στα τέλη του 11ου αι. Γεννήθηκε το 1051 στο [[Κίεβο]] ή τη [[Βουδαπέστη]] και στην [[εφηβεία]] του ανακηρύχθηκε βασιλιάς της Αγγλίας, αλλά ουδέποτε φόρεσε το στέμμα (από ένα παιχνίδι της τύχης, εάν αναγνωριζόταν πραγματικά ως βασιλιάς της Αγγλίας, θα ήταν αντίπαλος του προαναφερθέντος Χάραλντ Σίγκουρντσον όταν ο τελευταίος εισέβαλε στην Αγγλία). Μετά από αποτυχημένες προσπάθειες να προκαλέσει εμφύλιο πόλεμο για να πάρει το θρόνο, ο Έντγκαρ κατέφυγε στο Βυζάντιο. Κατά την [[Α' Σταυροφορία]], με εντολή του αυτοκράτορα [[Αλέξιος Α'|Αλέξιου]], συγκρότησε ένα ναυτικό σώμα ανεφοδιασμού των σταυροφόρων που [[Πολιορκία|πολιορκούσαν]] την [[Αντιόχεια]]. Αργότερα επέστρεψε στην Αγγλία, όπου έλαβε χάρη και πέθανε ξεχασμένος στα 75 χρόνια του.