Η χειρομορφία παρατηρείται συνήθως ως προς την διάταξη των ατόμων ή ομάδων ατόμων εν σχέσησχέσει με το στερεογονικό κέντρο (ή τα περισσότερα του ενός στερεογονικά κέντρα). Ένα άτομο άνθρακα συνδεδεμένο με τέσσερις διαφορετικές ομάδες αποτελεί στερεογονικό κέντρο, στο οποίο είναι δυνατές δύο διαφορετικές διατάξεις στον χώρο. Εκτός από το άτομο του άνθρακα και άλλα άτομα, όπως για παράδειγμα άτομα φωσφόρου, δύνανται να λειτουργήσουν ως στερεογονικά κέντρα. Καθοριστικό για την δυνατότητα λειτουργίας ως στερεογονικό κέντρο είναι να υπάρχει αδυναμία αλλαγής της σχετικής θέσης των υποκαταστών. Στην περίπτωση του φωσφόρου αυτό εγγυάται από το υψηλό ενεργειακό φράγμα περιστροφής. Το άζωτο δύναται να λειτουργεί συνήθως μόνο στα συστήματα σε ένταση ως στερεογονικό κέντρο, καθώς ταλαντώνεται με υψηλή συχνότητα και ως εκ τούτου υφίσταται συνεχώς περιστροφές. Στο στερεογονικό κέντρο το ελεύθερο ζεύγος ηλεκτρονίων θεωρείται τέταρτος υποκαταστάτης και αυτός με την χαμηλότερη προτεραιότητα.
Μόρια, τα οποία δεν συμπίπτουν με το κατοπτρικό τους είδωλο είναι λοιπόν χειρόμορφα. Οι δύο διαφορετικές κατοπτρικές μορφές ενός τέτοιου μορίου λέγονται εναντιομερή. Τα εναντιομερή μπορούν να διαχωριστούν βάσει της διαφορετικής οπτικής ενεργότητάς τους. Μίγμα με ίδιες αναλογίες των δύο εναντιομερών ονομάζεται ρακεμικό μίγμα.
