Προμηθεύς Δεσμώτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.6.4) (Ρομπότ: Προσθήκη: ko:결박된 프로메테우스 |
μ Αποσαφήνιση Απολλόδωρος σε Απολλόδωρος ο Αθηναίος |
||
Γραμμή 21:
Στην εισαγωγή του έργου ήδη αποκαλύπτεται η «αμαρτία» του Προμηθέα, που δεν είναι άλλη από την προσβολή της κοσμικής τάξης, αφού αθάνατος ο ίδιος παίρνει το μέρος των θνητών. Πέρα από τις σημαντικές σκηνικές δυσκολίες που παρουσιάζει η εισαγωγή, ο πρόλογος του έργου ως σύνολο διαμορφώνει ένα αίσθημα προσδοκίας για περισσότερες αποκαλύψεις, την προσμονή μιας αναγκαστικής μεταβολής, που είναι αποτέλεσμα της γνώσης του Τιτάνα θεού για τα μελλούμενα.
Στην τραγωδία η [[Γαία (μυθολογία)|Γαία]] (προσδιορισμένη ως [[Θέμις]]<ref>Για το ρόλο της Θέμιδας βλ. Köhnken, A., «Gods and Descendants of Aiakos in Pindar's Eighth Isthmian Ode», στο ''BICS'' 22 (1975), 33 n. 19. Ο [[Απολλόδωρος ο Αθηναίος|Απολλόδωρος]] (3.13.5) αναφέρει ότι η μία εκδοχή του μύθου αποδίδει στη Θέμιδα και η άλλη στον Προμηθέα την αποκάλυψη του μυστικού πως η [[Θέτις]] θα γεννήσει γιο μεγαλύτερο του πατέρα του.</ref>) γνωστοποιεί στο γιο της Προμηθέα το μυστικό της μελλοντικής συντριβής, του ''πεταλισμού''<ref>Με τον όρο πεταλισμός εννοείται τρόπος εξορίας πολιτικών που εφαρμοζόταν στις [[Συρακούσες]]. Για την ποιητική εκδοχή της εξορίας στο μύθο της διαδοχής, βλ. [[Ησίοδος|Ησίοδου]] ''Θεογονία'' 491, 820. Στην ερμηνεία της ''Ισθμιακής Ωδής'' 8.92, βλ. σχόλιο στο Drachmann, A. B. 1927, (ed.), ''Scholia vetera in Pindari carmina'', Leipzig, 275.</ref> δηλαδή του Δία: ότι δηλαδή η Θέτις, με την οποία ο Δίας σχεδιάζει «να ενωθεί», πρόκειται να γεννήσει ένα παιδί που θα είναι δυνατότερο από τον πατέρα του. Όμως, τούτη την απειλή υπαινίσσεται εξαρχής ο Προμηθέας<ref>Αισχύλου, ''Προμηθεύς Δεσμώτης'', 101-105, Βλ. «Prometheus», στο Aeschylus, (engl. transl. by Herbert Weir Smyth, Ph.D.), William Heinemann, Ltd, (London 1926).</ref>, και κατόπιν με διαρκώς αυξανόμενη σαφήνεια, σε ολόκληρη την [[τραγωδία]]. Η γνώση του για τα μελλούμενα είναι μια δέσμευση για τον βασιλιά των θεών. Αν και δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι πώς ακριβώς η κατοχή αυτής της γνώσης μπορεί να είχε εξυπηρετήσει τον Προμηθέα στην τριλογία συνολικά, μπορούμε να πούμε ότι η πλοκή και η δραματική ένταση του ''Προμηθέως Δεσμώτου'' οργανώνεται εξαρχής γύρω από τη γνώση του Τιτάνα ότι η Θέτις είναι η απάντηση στη μόνη ερώτηση που απασχολεί τον Δία.
Ένα άλλο σημείο που τραβά την προσοχή του αναγνώστη ή του θεατή στην εισαγωγή είναι η βίαιη σκηνή της σταύρωσης του Προμηθέα στο βράχο, μια και υφίσταται η ιστορική άποψη πως επί σκηνής δεν παριστάνονταν βίαια γεγονότα<ref>Βλ. Γιατρομανωλάκης, Γ. 1992, «Μορφές Βίας στην Τραγωδία», στο ''Δύο μελέτες για την αρχαία τραγωδία'', Καρδαμίτσας, Αθήνα, 27.</ref>. Η άποψη του Γ. Γιατρομανωλάκη επί του θέματος αλλά και του P. W. Harsh αντίστοιχα είναι ότι η δύναμη του λόγου και η επίμονα ακριβής περιγραφή της σταύρωσης υποκαθιστά τη βιαιότητα της πραγματικής σκηνικής πράξης. Την ίδια βία με υπαινιγμούς ή λόγια καθαρά για την κατάρα των Ατρειδών συναντάμε βέβαια και στον [[Αγαμέμνων (Αισχύλου)|Αγαμέμνωνα]].
| |||