Μυκηναϊκή ελληνική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|}}

{{Πρότυπο:Ιστορία της Ελληνικής γλώσσας}}

Η '''Μυκηναϊκή ''' είναι η αρχαιότερη μορφή της [[Ελληνική Γλώσσα|Ελληνικής Γλώσσας]], που μιλιόταν στην ηπειρωτική Ελλάδα, στην [[Κρήτη]] και στην Κύπρο τον [[Μυκηναϊκή Περίοδο|16ο με 11ο αιώνα π.χ.]], πριν από την εικαζόμενη [[Δωρική εισβολή]] (βλ. [[Δωρική διάλεκτος]]). Τα κείμενα που έχουν διασωθεί σε αυτή τη διάλεκτο είναι οι επιγραφές στη [[Γραμμική Β]], πού βρίσκονται στην Κρήτη και ανάγονται στον 14ο αιώνα π.Χ. ή νωρίτερα. Οι περισσότερες επιγραφές βρέθηκαν σε πήλινα αγγεία στην [[Κνωσός|Κνωσό]] και στην [[Πύλος|Πύλο]]. Η [[διάλεκτος]] ονομάστηκε έπειτα ''Μυκηναϊκή'', επειδή δείγματά της ανακαλύφθηκαν πρώτα σε παλάτι στις [[Μυκήνες]] και συνδέθηκε με τον μυκηναϊκό πολιτισμό.

 

 

==Φωνολογία και Ορθογραφία==

Η Μυκηναϊκή γλώσσα γραφόταν με την [[Γραμμική Β]], την οποία αποτελούν περίπου 200 συλλαβικά σημάδια και λογογραφήματα. Δεδομένου ότι η [[Γραμμική Β]] προήλθε από τη [[Γραμμική Α]], μια αποκρυπτογραφημένη γλώσσα Μινωικής πιθανώς προέλευσης ανεξάρτητης από τα ελληνικά, δεν απεικονίζει πλήρως τη Μυκηναϊκή. Φωνολογικά οι συστάδες του συμφώνου διαλύθηκαν ορθογραφικά, και το ρ και το λ δεν είναι , ούτε αποσαφηνισμένες για τις ελληνικές φωνολογικές κατηγορίες εκφρασμένων /άφωνων ( με εξαίρεση των οδοντικών το δ, T) και απορροφημένο / συλλαβικά-τελικό λ, μ, ν, ρ, s παραλείπεται. Το χειρόγραφο διαφοροποιεί πέντε ιδιότητες [[φωνήεντα|φωνηέντων]], α, ε, ι, ο, u, τα ημίφωνα W και j (που [[Μεταγραφή|μεταγράφονται]] επίσης και ως Y), τρία ηχηρά, μ, ν, ρ, ένα συριστικό s και έξι occlusive, π, τ, δ, Κ, q (η συνηθισμένη μεταγραφή για όλα τα [[χειλόφωνα]]) κα το ζ (που περιλαμβάνει [ Κ; ], [ γ; ] και [ δ; ] ήχοι που αργότερα εξελληνίστηκαν;). Κατά συνέπεια * τα khrusos, "χρυσός" συλλαβίστηκαν με τα συλλαβικά σημάδια κu-RU-E'TSJ;.;.;., * gwous, "αγελάδα" με το qο-u σημαδιών;.;., και * khalkos "χαλκός" ως Κα -Κα-κο;.;.. Η Μυκηναϊκή μορφή των ελληνικών διατηρεί διάφορα αρχαΐζοντα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ινδοευρωπαϊκής γλωσσικής κληρονομιάς της, όπως τα υπερωικά σύμφωνα που υποβλήθηκαν στις πλαίσιο-εξαρτώμενες υγιείς αλλαγές ώσπου να άρχισε το αλφαβητικό ελληνικό γράψιμο μερικές εκατοντάδες έτη αργότερα.