Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος της Ελλάδας 1898: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{επιμέλεια}}

 

Αμέσως μετά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, η κυβέρνηση Αλέξ. Ζαΐμη υποχρεώθηκε σε διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές της Ελλάδας για την οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας η οποία είχε υποστεί βαρύτατη ήττα από τους Οθωμανούς και ήταν ουσιαστικά χρεωκοπημένη. Η Ελλάδα βρισκόταν σε εξαιρετικά δυσχερή θέση με τον ελληνικό στρατό ανίκανο να αντιπαραταχθεί στα οθωμανικά στρατεύματα, που είχαν καταλάβει τη Θεσσαλία και τμήμα της Στερεάς Ελλάδας και την Υψηλή Πύλη να απαιτεί την άμεση καταβολή της πολεμικής αποζημίωσης των τεσσάρων εκατομμυρίων τουρκικών λιρών, η οποία είχε αποφασιστεί στη Συνθήκη Ειρήνης της 20ης Σεπτεμβρίου 1897. Οι διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης οδήγησαν στην επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου (ΔΟΕ).

Λίγα χρόνια πριν το 1893 ο Χαρ. Τρικούπης κατά την τελευταία πρωθυπουργία του κήρυξε πτώχευση. Τότε επιβλήθηκε μερικός έλεγχος από τους πιστωτές, που ήταν τυπικός κι όχι ουσιαστικός χωρίς δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης στα ελληνικά δημόσια οικονομικά.

 

 

Την όλη επιχείρηση εξυγίανσης των δημοσίων δαπανών κι εξασφάλισης των πιστωτών στήριξε το εγγυημένο δάνειο των 151,3 εκατ. φράγκων, που εκχωρήθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις στην Ελλάδα. Το δάνειο λήφθηκε προκειμένου να καταβληθούν στην Οθωμανική αυτοκρατορία οι αποζημιώσεις, που υποχρεώθηκε να καταβάλει η Ελλάδα στην Τουρκία συνολικού ύψους 93,9 εκατ. φράγκων, το υφιστάμενο κρατικό χρέος ύψους 31,4 εκατ. φράγκων, το έλλειμμα του ελληνικού δημοσίου για το έτος 1897 ύψους 22,5 εκατ. φράγκων και οι δαπάνες έκδοσης του δανείου (προμήθειες τραπεζών μεσιτικά, χαρτόσημα) ύψους 3,5 εκατ. φράγκων.