Διαβάθμιση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η διαβάθμιση δίνονταν σε δυο τουλάχιστον αγώνες μεταξύ των εμπλεκομένων, συχνότερα σε ουδέτερες έδρες και προκρινόμενη ήταν εκείνη που κατακτούσε 2 νίκες, ή μια νίκη και μια ισοπαλία. Σε περίπτωση που και τα δυο παιχνίδια τελείωναν ισόπαλα, ή κάθε αντίπαλος κατακτούσε από μια νίκη, υπήρχε και τρίτη συνάντηση και σε περίπτωση νέας ισοπαλίας και τέταρτη (πολύ σπάνια). Για να προσδώσουν μάλιστα μεγαλύτερο κύρος στην επινόησή τους, οι αρμόδιοι παράγοντες της Ομοσπονδίας είχαν καθιερώσει και την απονομή ενός χρυσού σταυρού, ως έπαθλο για το νικητή της διαβαθμίσεως. Παρόλα αυτά, ο θεσμός δέχτηκε πάμπολλες αρνητικές κριτικές, καθώς από πολλούς θεωρήθηκε ένα μέσο "προστασίας" των ισχυρότερων συλλόγων, σε βάρος των ασθενέστερων, αφού οι κόποι μιας ολόκληρης χρονιάς για τον πρωταθλητή της χαμηλότερης κατηγορίας δεν δικαιώνονταν με την αυτοδίκαιη ανάρρισή του, αλλά παίζονταν σε 180 ή 270 λεπτά. Επιπρόσθετα, δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις κατά τις οποίες η ομάδα που αγωνίζονταν στην υψηλότερη κατηγορία ευνοούνταν σκανδαλωδώς από τη διαιτησία, σε βλάβη της λιγότερο γνωστής.

 

 

==Πηγές==