Ωστόσο, ο Δημήτριος δεν ήταν λαοφιλής βασιλιάς. Οι ΣύριοιΣύροι έτρεφαν ελάχιστο σεβασμό για το νεαρό, που κέρδισε δύναμη χάρη στην Αίγυπτο και τους [[Κρήτη|Κρήτες]] μισθοφόρους. Μετά το θάνατο του Πτολεμαίου Στ' τα αιγυπτιακά στρατεύματά αποχώρησαν και έτσι ο Δημήτριος παρέμεινε μόνος ηγεμόνας των Σελευκιδών. Φασαρίες, όμως, δεν άργησαν να ξεσπάσουν. Η παρουσία των στρατιωτών από την Κρήτη, οδήγησε τους κατοίκους της Αντιόχειας σε επανάσταση, και μόνο μετά από άγριες σφαγές επανήλθε η τάξη. Λίγο αργότερα, ο στρατηγός [[Διόδοτος Τρύφων|Διόδοτος]] κατέκτησε την πρωτεύουσα και επέβαλε τον προστατευόμενό του, [[Αντίοχος Στ' Διόνυσος|Αντίοχο Στ' Διόνυσο]], το γιο του Αλέξανδρου Βάλα που ήταν ακόμη σε νηπιακή ηλικία, ως βασιλιά. Ο Δημήτριος απέτυχε να ανακτήσει την πόλη, ωστόσο διασώθηκε χάρις σε κάποιους στρατιώτες από την [[Ιουδαία]] και εγκαταστάθηκε στη [[Σελεύκεια Πιερία|Σελεύκεια]].
