Ο '''Κλαύδιος Γαληνός''' ([[Πέργαμος]] [[129]] μ.Χ. – [[Ρώμη]] [[199]] μ.Χ) ήταν ο δεύτερος σπουδαιότερος [[ιατρική|ιατρός]] της [[Αρχαιότητα|Αρχαιότητας]] μετά τον [[Ιπποκράτης|Ιπποκράτη]]{{πηγή}} και ο τελευταίος χρονικά από όλους τους σημαντικούς ιατρούς του [[ελληνορωμαϊκός πολιτισμός|ελληνορωμαϊκού]] κόσμου{{πηγή}}.<ref>Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, τ. 2ος , Εκδοτική Αθηνών 1983</ref> Δε μαρτυρείται το ρωμαϊκό του όνομα, αλλά τα δύο αρχικά του Cl. που παραδίδονται, πιθανότατα προέρχονται από το λατινικό [[Clarissimus]] = ενδοξότατος και όχι από το Claudius{{πηγή}}. Δεν υπάρχει σχεδόν ιατρικός κλάδος που να μην απασχόλησε τον Γαληνό. Οι εμπεριστατωμένες μελέτες του αναφέρονται στην ανατομική, τη φυσιολογία, τη χειρουργική, την οφθαλμολογία, τη μαιευτική, την παθολογία, τη θεραπευτική, την υγιεινή και τη φαρμακολογία. Τα πολυσύνθετα φαρμακευτικά σκευάσματα, που ο ίδιος παρασκεύαζε είναι γνωστά στη βιβλιογραφία ως «γαληνικά» και η αντίστοιχη φαρμακοτεχνία ονομάζεται «[[γαληνική φαρμακευτική]]» Σώζονται περί τις εκατό μελέτες του, που προώθησαν σημαντικά την ιατρική επιστήμη. Το βιολογικό του [[δόγμα]], ο «[[γαληνισμός]]», επεκράτησε στην ευρωπαϊκή ιατρική επί δεκατέσσερις αιώνες (κατά τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] και στον [[Ισλαμική ιατρική|αραβικό κόσμο]]). Οποιαδήποτε παρατήρηση ερχόταν σε αντίθεση με τη διδασκαλία του Γαληνού, απορριπτόταν. Μόνο μετά το 1540, ιδίως με τις ανατομικές έρευνες του [[Βεζάλιος|Βεζάλιου]], άρχισε να αντικαθίσταται ο γαληνισμός.
