Focke-Wulf Fw 190: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.5.4) (Ρομπότ: Τροποποίηση: sr:Фоке-Вулф Fw-190
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 38:
[[Αρχείο:FockeWulf Fw190.jpg|thumb|right|Fw 190 A]]
 
Το Φθινόπωρο του [[1937]], το Γερμανικό Υπουργείο Αεροπορίας (Reichsluftfahrtministerium ή RLM) ζήτησε από διάφορους σχεδιαστές τη δημιουργία ενός νέου μαχητικού, που θα συμπλήρωνε τη δράση του Messerschmitt Bf 109, το οποίο είχε επιλεγεί σανως το βασικό καταδιωκτικό της Γερμανίας. Αν και το Bf 109 ήταν την εποχή εκείνη ένα εξαιρετικά προηγμένο αεροσκάφος, το RLM ανησυχούσε για το ενδεχόμενο της μελλοντικής εμφάνισης ανώτερων ξένων τύπων και επιθυμούσε την ανάπτυξη ενός νέου μαχητικού που θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις νέες πιθανές προκλήσεις.
 
Ο [[Kurt Tank]], αρχισχεδιαστής της [[FockeWulf]], ανταποκρίθηκε με έναν αριθμό σχεδίων, τα περισσότερα εκ των οποίων στηρίζονταν σε σειριακούς, υγρόψυκτους [[Κινητήρας|κινητήρες]]. Αλλά μόνον όταν ένα σχέδιο που αξιοποιούσε τον αερόψυκτο, 14-κύλινδρο [[Αστεροειδής κινητήρας|αστεροειδή κινητήρα]] [[BMW 139]] έκανε την εμφάνισή του, έδειξε ενδιαφέρον το RLM. Την περίοδο εκείνη, η χρήση αστεροειδών κινητήρων ήταν ασυνήθιστη στην [[Ευρώπη]], λόγω της μεγάλης εμπρόσθιας επιφάνειάς τους και της πεποίθησης πως προκαλούσαν τόσο μεγάλη [[οπισθέλκουσα]] ώστε δεν θα μπορούσαν να συναγωνιστούν τους σειριακούς κινητήρες. Ο [[Κουρτ Τανκ|Τανκ]] δεν ήταν πεπεισμένος γι’ αυτό, αφού είχε παρακολουθήσει την επιτυχή χρήση αστεροειδών κινητήρων από το [[Αμερικανικό Ναυτικό]] και σχεδίασε μια ιδιαίτερα αεροδυναμική εγκατάσταση για το νέο κινητήρα της [[BMW]]. Αντί να αφήσει την πρόσοψη του κινητήρα ανοικτή, ώστε να επιτρέπει την ελεύθερη ροή κρύου αέρα ανάμεσα στους [[Κύλινδρος (μηχανής)|κυλίνδρους]], ο Τανκ δημιούργησε ένα πολύ μικρό αεραγωγό μέσα στο κέλυφος κινητήρα και έναν υπερμεγέθη κώνο έλικα, απ’ όπου εισέρχονταν ο αέρας. Θεωρητικά, η χρήση του πολύ εφαρμοστού κελύφους επίσης προκαλούσε κάποιαν επιπλέον ώθηση για το αεροσκάφος, λόγω της επιτάχυνσης του αέρα που πιέζονταν περνώντας μέσα από το κέλυφος. Επιπλέον, θεωρήθηκε πως αφού το Fw 190 θα χρησιμοποιούσε αστεροειδείς κινητήρες, δεν θα επηρέαζε την παραγωγή του Bf 109, διευρύνοντας το ενδιαφέρον του RLM για τη νέα πρόταση της FockeWulf.
Γραμμή 60:
Το RLM έπεισε τη Focke-Wulf και την BMW να εγκαταλείψουν τον αεροκινητήρα ¨139¨ για χάρη του νέου τύπου. Ο ¨801¨ είχε την ίδια διάμετρο με τον 139, αν και ήταν σημαντικά βαρύτερος και μακρύτερος. Αυτό σήμαινε πως ο Τανκ θα έπρεπε να επανασχεδιάσει το Fw 190, με αποτέλεσμα να εγκαταλειφθούν τα V3 και V4 και το V5 έγινε το πρώτο πρωτότυπο με το νέο κινητήρα. Το σκάφος ενισχύθηκε και το πιλοτήριο τοποθετήθηκε πιο πίσω στην άτρακτο, κάτι που περιόρισε τα προβλήματα υπερθέρμανσης και δημιούργησε για πρώτη φορά χώρο για οπλισμό στο ρύγχος. Ένας ανεμιστήρας ψύξης με 12 πτερύγια, που περιστρέφονταν με τρεις φορές την ταχύτητα περιστροφής του κινητήρα, εγκαταστάθηκε. Το συρόμενο κουβούκλιο επανασχεδιάστηκε, με τους οπίσθιους υαλοπίνακες από [[πλέξιγκλας]] να έχουν αντικατασταθεί από πίνακες [[Ντουραλουμίνιο|ντουραλουμινίου]]. Άλλαξε ακόμα το σχήμα της κάθετης ουράς και το πτερυγίδιο του πηδαλίου διεύθυνσης αντικαταστάθηκε από μια μεταλλική, ρυθμιστική ταινία, διευθετήσιμη μόνο στο έδαφος. Νέα, ανθεκτικότερα στηρίγματα τροχών εισήχθησαν, ο υδραυλικός μηχανισμός ανάσυρσης αντικαταστάθηκε από έναν ηλεκτρικό, τροχοί μεγαλύτερης διαμέτρου χρησιμοποιήθηκαν και νέα αεροδυναμικά καλύμματα, απλούστερου σχεδίου τοποθετήθηκαν στα σκέλη. Αρχικά, το V5 χρησιμοποιούσε τις ίδιες ημιπτέρυγες με τα πρώτα δύο πρωτότυπα, αν και, προκειμένου να δημιουργηθεί χώρος για το νέο, μεγαλύτερο σύστημα προσγείωσης, διογκώθηκε το εμπρόσθιο άκρο στη ρίζα των ημιπτερύγων. Πρωτοπέταξε στις αρχές της Άνοιξης του [[1940]].
 
Ωστόσο η αύξηση του βάρους ήταν σημαντική, 635 kg, κάτι που μεγάλωσε το φόρτο πτέρυγας (το λόγο του μικτού βάρους του αεροσκάφους προς το εμβαδόν των πτερύγων) και επιδείνωσε το χειρισμό. ΣανΩς αποτέλεσμα, μετά από μια σύγκρουση, τον Αύγουστο του 1940, με ένα όχημα εδάφους, που ανάγκασε το V5 να επιστρέψει στο εργοστάσιο για σοβαρές επισκευές, ανακατασκευάστηκε με νέα φτερά, λιγότερο εκλεπτυσμένης σύλληψης από το αρχικό σχέδιο, με μεγαλύτερο εμβαδόν (18,30 m²) και εκπέτασμα 10,506 m. Αυτός ο νέος τύπος πτερύγων επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί από όλες τις κύριες εκδόσεις παραγωγής του Fw 190.
 
Ακόμα και με το νέο κινητήρα και τον ανεμιστήρα ψύξης, το αεροσκάφος παρουσίαζε πολύ υψηλές θερμοκρασίες στις κεφαλές των κυλίνδρων της πίσω σειράς, που, τουλάχιστον σε μια περίπτωση, προκάλεσαν την πυροδότηση των πυρομαχικών του οπλισμού της ατράκτου. Ένα άλλο ελάττωμα της θέσης του πιλοτηρίου ήταν η ανεπαρκής ορατότητα πάνω από το ρύγχος, που δημιουργούσε δυσκολίες στην τροχοδρόμηση. Τουλάχιστον ένα ατύχημα στο έδαφος προεκλήθη από την ιδιαιτερότητα του νέου αεροσκάφους.