Θεόδωρος Ράλλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αποσαφήνιση Χάλκη σε Χάλκη (Τουρκία) |
|||
Γραμμή 39:
==Το έργο του==
{{Απόφθεγμα|πλάτος=400px|απόφθεγμα=<small>Αρχικά ο όρος [[οριενταλισμός]] (oriental= ανατολικός) αφορούσε την επίδραση του πολιτισμού της Ανατολής (κυρίως της Τουρκίας, του Ιράκ, του Ιράν, της Αραβικής χερσονήσου, της Αιγύπτου και της βόρειας Αφρικής) στη δυτική τέχνη και λογοτεχνία. Η τάση αυτή εκφράστηκε ιδιαίτερα στα έργα του 19ου αι. με την ωραιοποιημένη συνήθως απεικόνιση προσώπων και τοπίων της Ανατολής. Γνωστότερα δείγματα της τέχνης αυτής είναι πίνακες διαφόρων ζωγράφων, όπως του [[Ζαν Ογκίστ Ντομινίκ Ένγκρ]] (Η μεγάλη οδαλίσκη Τουρκικό Λουτρό), του [[Ευγένιος Ντελακρουά|Εζέν Ντελακρουά]] (Η οδαλίσκη, Γυναίκες από το Αλγέρι κ.α.</small>|πηγή= Αντίστοιχα λήμματα Εγκυκλοπαιδειών}}▼
Επηρεασμένος από τον Ζερόμ, ο Ράλλης ασχολήθηκε και αυτός με θέματα της Ανατολής, η οποία φάνταζε εξωτική στα μάτια των Ευρωπαίων. Εντούτοις, τα έργα του αποδίδουν σκηνές της Ανατολής της εποχής του ζωγράφου (και όχι μιας άλλης μακρινής εποχής) και χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερο ρεαλισμό και αυθεντικότητα. Το πρώτο γνωστό και ενυπόγραφο έργο του είναι: Ο Αιγύπτιος στρατιώτης [[1878]] προπάθεια στην οποία διαπιστώνεται τόσο η απόλυτη κατοχή των τύπων της ακαδημαϊκής ζωγραφικής, όσο και η επίδραση των κατακτήσεων του δασκάλου του Ζερόμ.
Αγαπημένο του θέμα αποτέλεσαν οι θρησκευτικές σκηνές του ορθόδοξου ελληνισμού, στις οποίες τα πρόσωπα παρουσιάζονται με μοναδική ευλάβεια και αθωότητα. Ωστόσο, μερικά από αυτά τα έργα δείχνουν μια αφέλεια που τείνει προς την ρομαντική (και ιδιαιτέρως εθνικιστική) κοινοτοπία των ακαδημαϊκών ζωγράφων του 19ου αιώνα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αφελούς τάσης είναι ''Η λεία'' (Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου), ο πίνακας που παρουσιάζει το εσωτερικό μιας εκκλησίας ρημαγμένης και μία πανέμορφη Ελληνίδα δεμένη ημίγυμνη επάνω σε έναν κίονα του ναού. Ο θεατής υποθέτει προς πρόκειται για έργο αλλόθρησκων βαρβάρων επιδρομέων, που δεν ξέρουν να εκτιμούν το καλό και το ωραίο.
<br><center><gallery>▼
▲{{Απόφθεγμα|πλάτος=400px|απόφθεγμα=<small>Αρχικά ο όρος [[οριενταλισμός]] (oriental= ανατολικός) αφορούσε την επίδραση του πολιτισμού της Ανατολής (κυρίως της Τουρκίας, του Ιράκ, του Ιράν, της Αραβικής χερσονήσου, της Αιγύπτου και της βόρειας Αφρικής) στη δυτική τέχνη και λογοτεχνία. Η τάση αυτή εκφράστηκε ιδιαίτερα στα έργα του 19ου αι. με την ωραιοποιημένη συνήθως απεικόνιση προσώπων και τοπίων της Ανατολής. Γνωστότερα δείγματα της τέχνης αυτής είναι πίνακες διαφόρων ζωγράφων, όπως του [[Ζαν Ογκίστ Ντομινίκ Ένγκρ]] (Η μεγάλη οδαλίσκη Τουρκικό Λουτρό), του [[Ευγένιος Ντελακρουά|Εζέν Ντελακρουά]] (Η οδαλίσκη, Γυναίκες από το Αλγέρι κ.α.</small>|πηγή= Αντίστοιχα λήμματα Εγκυκλοπαιδειών}}
▲<gallery>
Image:Theodoros Rallis - Praying In Greek Church, Monparnas.jpeg|''Προσευχή σε ελληνική εκκλησία, Μονπαρνάς'' (1876), ελαιογραφία σε καμβά, 60 εκ. x 93 εκ. Ιδιωτική συλλογή.
Γραμμή 57:
Image:Theodoros Rallis - Woman's Head.jpeg|''Κεφαλή γυναίκας'' (αχρονολόγητο), ελαιογραφία σε πάπυρο, 22 εκ. διάμετρος. Συλλογή Τραπέζης Άλφα.
</gallery></br><center>
==Επιλεγμένα έργα==
| |||