Αγγλοσαξονικό χρονικό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 42:
Από απόψεως περιεχομένου, το Αγγλοσαξωνικό χρονικό περιέχει αυθεντικές μαρτυρίες των πλέον σημαντικών πεπραγμένων, όπως τα κατέγραψαν οι συγγραφείς της κάθε εποχής, από την περίοδο της άφιξης των ετεροχθόνων - μετά τους Κέλτες - κατοίκων, τόσο στην ξηρά όσο και στην θάλασσα, ως το έτος 1154. Ο αναγνώστης του Χρονικού θα συναντήσει σε αυτό σημαντικά γεγονότα που σχετίζονται με την [[αρχιτεκτονική]], την [[γεωργία]], την κοπή νομισμάτων και τις οικονομικές και εμπορικές συναλλαγές, τις στρατιωτικές και ναυτικές πολεμικές επιχειρήσεις, την νομοθεσία, την θρησκεία. Ο αναγνώστης, επίσης, θα συναντήσει ανέκδοτα δείγματα της σαξωνικής ποίησης.<ref name = tom>[http://omacl.org/Anglo/introduction.html The Online Medieval and Classical Library, ''The Anglo-Saxon Chronicle, Original Introduction to Ingram's Edition (1823)'']</ref>
Οι πρώτες εγγραφές του χρονικού αναφέρονται στην "επίσημη" ιστορία της δυναστείας του Ουέσεξ (Wessex) και αποτελούν μία από τις ελάχιστες λόγιες πρωτογενείς πηγές που υπάρχουν για την συγκεκριμένη εποχή. Αναφέρονται, επίσης, η [[μάχη του Χέιστινγκς]] καθώς και το πόσο υπέφερε ο απλός λαός από την διαμάχη του Στεφάνου με την Ματθίλδη.<ref name=em/> Η καταγραφή γίνεται υπό μορφή χρονικής ακολουθίας, όπως το απόσπασμα που ακολουθεί:<ref name=about>[http://historymedren.about.com/od/darkagesources/a/brit_timeline.htm About.com: Melissa Snell, ''The Anglo-Saxon Chronicle is Born'', part one]</ref>
<blockquote>
A.D. 482: Αυτό το έτος ο ευλογημένος Ηγούμενος Βενέδικτος άστραψε στον κόσμο αυτό, από την λαμπρότητα των αρετών που ο Μέγας Γρηγόριος αναφέρει στο βιβλίο των "Διαλόγων" του.</br>
Γραμμή 52:
A.D. 490: Αυτό το έτος ο Έλλα και ο γιος του Cissa πολιόρκησαν την πόλη του Andred και κατέσφαξαν όλους όσοι βρίσκονταν εκεί. Ύστερα από αυτό δεν απέμεινε κανένας Βρετόνος (Briten).
</blockquote>
Μια προσεκτικότερη εξέταση του περιεχομένου καταδεικνύει με σαφήνεια ότι ο αρχικός δημιουργός του Χρονικού χρησιμοποίησε το έργο του Βέδα ''Historia ecclesiastica gentis Anglorum'', στο οποίο περιλαμβάνεται ένας παρόμοιος χρονολογικός κατάλογος ως κύρια πηγή πληροφοριών. Στο Χρονικό έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί ως πηγές ορισμένα χρονικά από την Μερκία και την Νορθουμβρία, κατάλογοι βασιλέων και επισκόπων καθώς και γενεαλογίες. Είναι, επίσης, πιθανή η χρήση ορισμένων φράγκικων καταγραφών του τέλους του 9ου αιώνα. Ορισμένοι ερευνητές, θέλοντας να εξηγήσουν την συχνότητα των αναφορών στα γεγονότα κυρίως του Ουέσσεξ μέχρι το 754, διατύπωσαν την θεωρία ότι ο άγνωστος συγγραφέας είχε στη διάθεσή του ορισμένα σαξωνικά χρονικά που δημιουργήθηκαν στη δυτική περιοχή των Αγγλοσαξώνων, αλλά δεν υπάρχει τρόπος επαλήθευσης παρόμοιας θεωρίας, καθώς όλα τα παλαιότερα χρονικά έχουν χαθεί. Πιστεύεται, επίσης, ότι στο Χρονικό έχουν συμπεριληφθεί και στοιχεία της προφορικής παράδοσης και ο δημιουργός του δεν περιορίστηκε μόνο στην χρήση γραπτών πηγών.<ref name=about/>
Ο αρχικός χρονικογράφος σταμάτησε να γράφει το 891 (ή το 892). Το 893 αντίγραφα του Χρονικού διανέμονται σε μονές σε ολόκληρη την Αγγλία. Τα περισσότερα από αυτά συνεχίζουν να ενημερώνονται, ανεξάρτητα το ένα από το άλλο, κάθε χρόνο καταγράφοντας τα γεγονότα, ενώ σε ένα από αυτά συναντάται και καταγραφή προγενέστερων γεγονότων. Οι χρονικογράφοι σταματούν την ενημέρωση του εγγράφου ο ένας κατόπιν του άλλου, με την τελευταία καταγραφή να σημειώνεται το 1154. Πιθανόν αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι το 1066 ο [[Γουλιέλμος ο Κατακτητής]] εισέβαλε στην χώρα εγκαθιδρύοντας μια νέα αριστοκρατική τάξη. Εκτός όμως από αυτό, ενώ το Χρονικό συγγραφόταν επί αιώνες στα παλαιά αγγλικά, οι Νορμανδοί κατακτητές μιλούσαν μεσαιωνικά γαλλικά, γεγονός που διαμόρφωσε την γλώσσα που μιλούσαν οι περισσότεροι στην Αγγλία και τα παλαιά αγγλικά άρχισαν να μεταλλάσσονται στα μεσαία αγγλικά. Η αγγλοσαξωνική γλώσσα έφθινε και η Αγγλοσαξωνική ιστορία διαμορφώθηκε σε ιστορία της Αγγλίας. Μάλλον δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όταν σταματούν οι καταγραφές στο Χρονικό, έρχεται στο προσκήνιο ο γνωστότερος ιστοριογράφος της εποχής, ο [[Τζέφρεϊ του Μόνμαουθ]] (Geoffrey of Monmouth, 1100-1155) με το έργο του ''Historia Regum Britanniae''<ref name=tom/>
<!--
| |||