Μαξιμίλιαν φον Βάιξ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ήττα του τακτικού στρατού στα πεδία των μαχών έδωσε το έναυσμα για τη δημιουργία αντιστασιακών ομάδων που μάχονταν κατά της γερμανικής κατοχής,<ref>Blau (1984), σ. 69</ref> αλλά και των Κροατών [[Ουστάσα]].<ref>Meyer (2009), τ. Α', σ. 159</ref> Η επιτυχίαδράση των γιουγκοσλάβων παρτιζάνων (ανταρτών) υπήρξε μακράν επιτυχέστερη, αναγκάζοντας τον Βάιχς να προχωρήσει σε έκδοση αυστηρών διαταγών για την καταπολέμηση του κινδύνου.<ref>Meyer (2009), τ. Α', σ. 395</ref> Καθώς η Βέρμαχτ ουδέποτε ανέπτυξε μια συγκροτημένη πολιτική στο θέμα της αντιμετώπισης των αντάρτικων ομάδων, ιδιαίτερα σε αυτό το πρώιμο στάδιο του πολέμου, εφαρμόσθηκε η μέθοδος των μαζικών εκτελέσεων αμάχων εν είδει αντιποίνων (''Sühnemaßnahmen'' ή μέτρα αντιποίνων) για την δράση των ανταρτών.<ref name="VDW165">Mazower (1995), σ. 165</ref> Τέτοιες μέθοδοι είχαν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν, όπως π.χ. στον [[Γαλλοπρωσικός πόλεμος|Γαλλοπρωσικό πόλεμο]] και στο [[Βέλγιο]] το 1914, προκαλώντας διεθνή κατακραυγή.<ref name="VDW165" />