Κορπορατισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Εφαρμογή: + |
|||
Γραμμή 11:
Οι δε αξιωματούχοι των καθορισμένων "συνδικάτων" ήταν, είτε φασίστες πολιτευτές, είτε πρόσωπα αποδεδειγμένης νομιμοφροσύνης προς το καθεστώς. Στην ουσία οι ενώσεις αυτές, των εργαζομένων και εργοδοτών, αποτελούσαν, με τον τρόπο αυτό, όργανα της κρατικής πολιτικής με σαφή στέρηση προσωπικής επιλογής και θέλησης.
Στις [[14 Νοεμβρίου]] του [[1933]] ο [[Μουσολίνι]] απεφάνθη ότι "''τα θεμέλια του σωματειακού κράτους ήταν: ένα μοναδικό κόμμα, μία κυβέρνηση (ολοκληρωτική) και μία ατμόσφαιρα ισχυρής ιδεολογικής έντασης''". Τα δύο πρώτα στοιχεία επιβλήθηκαν με το καθεστώς, το τρίτο το δημιούργησε η ακατάπαυστη φασιστική προπαγάνδα.<br />
Το [[1934]] το φασιστικό καθεστώς, θέλοντας να καταστήσει τα συνδικάτα αυτά περισσότερο υποχείριά του και με έκδηλη την εξάρτησή τους, δημιούργησε τις λεγόμενες "''σωματιακές ενώσεις''" ή "''ομοσπονδίες''" αποβλέποντας την ενοποίηση όλων των μέχρι τότε υφισταμένων εργατικών ενώσεων προκειμένου να αποτελέσουν ιδιαίτερο κλάδο - κυβερνητικό όργανο. Έτσι ενώ τα συνδικάτα φέρονταν ως αυτόνομα, στην ουσία, η σωματειακή τους ένωση τα καθιστούσα αυτόματα,-de jure -, κρατικά. Συνέπεια αυτού ήταν η σωματειακή ένωση να καταστεί το ύπατο όργανο της φασιστικής οικονομικής οργάνωσης και ελέγχου, φθάνοντας στο σημείο να μη διαφέρει διοικητικά από την αστυνομία, το δικαστικό σώμα και άλλα μεθοδευμένα όργανα του καθεστώτος.
== Σημειώσεις ==
| |||