'''Θεότητα''' ορίζεται ώςως κατικάτι το άναρχο, αιώνιο, άυλο και αυθύπαρκτο, το οποίο είναι απών αποαπό τα δρώμενα οποιασδήποτε επίγειας πραγματικότητας. Πολλά ερωτήματα κινούνται γύρω αποαπό το τρίπτυχο [[θεός]]-[[κόσμος]]-[[άνθρωπος]], τα οποία καλούνται να ερμηνεύσουν οι διάφορες θρησκείες αποαπό την πρώτη στιγμή μετατροπής του ανθρώπου σε λογικό όν, έως και σήμερα. οιΟι θρησκείες και τα δόγματα αυτά δημιουργούν εξαιτίας των ανθρώπινων αναγκών και της φθοράς στην οποία υπόκειται το ανθρώπινο σώμα και πνεύμα, θεότητες με τις απαιτούμενες ικανότητες για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων. Σε πολλές θρησκείες η θεότητα έχει τον ρόλο δημιουργού και αυστηρού κριτή, ο οποίος όμως είναι απόλυτα δίκαιος πάνω στους κανόνες που έχει ο ίδιος προτείνει μέσα αποαπό τους απεσταλμένους οι οποίοι καλούνται προφήτες του. Συνεπώς ο όρος θεότητα διευρύνει τα όριά του περικλείοντας μέσα του την ένοιαέννοια της πνευματικής καταστολής η οποία αντιμετωπίζεται με σωφρονισμό μέσω της μετάνοιας με συντριβή πνεύματος και την πραγματική πίστη στηνστη [[σωτηρία]]. Οι θρησκείες μπορούν να χωριστούν σε κατηγορείεςκατηγορίες σύμφωνα με το είδος των θεοτήτων που ασπάζονται.
Αρχικά διακρίνονται οι [[πολυθεϊσμός|πολυθεϊστικές]] και οι [[μονοθεϊσμός|μονοθεϊστικές]] θρησκείες.
Στις πολυθεϊστικές θρησκείες, παρατηρούνται πολλές θεότητες, πάντα τόσες όμως όσα είναι και τα τμήματα του υλικού κόσμου στα οποία τον διακρίνει ο εκάστοτε πολιτισμός. Σε αυτές τις θρησκείες, η κάθε θεότητα είναι υπέυθυνη για τηντη διατήρηση της αρμονίας και της ευημερίας σε ένα μόνο τμήμα του κόσμου, παρατηρείται δηλαδή απόλυτη εξειδίκευση. Υπάρχει όμως και η έννοια του θεού παρατηρητή, ο οποίος τιμωρεί οποιοδήποτε παράπτωμα και επαναφέρει την τάξη σε κάποιον τομέα όποτε αυτός κρίνει απαραίτητο. Υπάρχει δηλαδή ιεράρχηση ικανοτήτων ανάμεσα στις θεότητες όσο και αν αυτό φαίνεται περίεργο αν λάβουμε υπ'όψην μας την ιδιότητα της αιώνιας [[αθανασία]]ς που είναι ανεξαιρέτως δικαίωμα κάθε θεού.
Στις μονοθεϊστικές θρησκείες, η ύπαρξη ενός και μόνου θεού, ο οποίος έιναιείιναι και δημιουργός του κόσμου, προσδίδει ένα αίσθημα πλήρους αδυναμίας του ανθρώπου απέναντί του, κάτι ανάλογο με το [[μοναρχία|μοναρχικό πολίτευμα]]. Θεωρείται απόλυτος και καλεί την ανθρωπότητα να ασπαστεί οικειοθελώς τους νόμους του.
Διάκριση μεταξύ θεοτήτων μπορεί να γίνει και με βάση το βαθμό [[τιμωρία]]ς και αυστηρότητας που εφαρμόζει η κάθε μία αποαπό αυτές.
