Περικλής Μωραϊτίνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 5:
Συγκεκριμένα είχε αναμιχθεί σε επαναστατική κίνηση κατά του [[Όθων]]α και λόγω της σπουδαίας θέσης του πατέρα του που ήταν πρόεδρος του Αρείου Πάγου παρέμεινε στην υπηρεσία πλην όμως τιθέμενος σε δυσμένεια τοποθετήθηκε στη [[Σύρος|Σύρο]]. Εκεί οργανώνοντας μαζί με τον [[Νικόλαος Λεωτζάκος|Ν. Λεωτσάκο]] στάση με τη βοήθεια ελαχίστων ανδρών κατέλαβαν το ελλιμενισμένο πλοίο ''Καρτερία'' καταστρέφοντας προηγουμένως το τηλεφωνικό καλώδιο της νήσου, όπου και στη συνέχεια απέπλευσαν για την Κύθνο προκειμένου ν΄ απελευθερώσουν κάποιους εκεί πολιτικούς εκτοπισμένους.<br />
Η στάση όμως αυτή έγινε σχεδόν αμέσως γνωστή στην [[Αθήνα]] και στάλθηκε το πολεμικό πλοίο "Αμαλία" , (με κυβερνήτη τον πιστό στον [[Όθων της Ελλάδας|Όθωνα]] [[Λεωνίδας Παλάσκας|Παλάσκα]]) με ειδικό απόσπασμα για τη σύλληψή τους: συγκεκριμένα εστάλει ο 4ος λόχος υπό τον λοχαγό Τσίρο. Λίγο πριν το μεσημέρι εκείνης της ημέρας η ΄΄Αμαλία΄΄ αντιλήφθηκε την ΄΄Καρτερία΄΄ στο βόρρειο ακρωτήριο της Κύθνου, και την κανονιοβόλησε , αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Η ΄΄Καρτερία΄΄ ταχύτατα ελλιμενίστηκε στον μικρό κόλπο της Αγίας Ειρήνης, ενώ ο [[Νικόλαος Λεωτζάκος|Ν. Λεωτσάκος]] και ο Μωραϊτίνης κατέλαβαν δύο θέσεις κοντά στην Αγ. Ειρήνη, αφού έστησαν σε επίκαιρο σημείο ένα από τα τηλεβόλα τους. Σ΄αυτό το διάστημα όμως και ο Τσίρος με 25 άνδρες είχε αποβιβασθεί στο βόρρειο άκρο του νησιού, οπότε οι επαναστάτες μετακινήθηκαν λίγο προς τον όρμο των Λουτρών, σε ένα λοφίσκο, όπου και υποδέχθηκαν με ασταμάτητο πυρ τους αντιπάλους τους. Τελικά αναγκάσθηκαν να υποχωρήσουν στα ψηλότερα, δίότι βάλλονταν συνέχεια από τα εύστοχα πυρά του [[Λεωνίδας Παλάσκας|Παλάσκα]], από το πλοίο.<ref>Οδυσσεύς Δημητρακόπουλος, ''Η έξαρση του αντιδυναστικού αγώνα-Η επανάσταση στην υπόλοιπη Πελοπόννησο και στις Κυκλάδες'', Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. ΙΓ (1977), σελ. 194</ref>. Μόλις αντιλήφθηκε ο Τσίρος ότι οι επαναστάτες θα κινούνταν προς το εσωτερικό του νησιού με σκοπό να ξεφύγουν , χώρησε τις δυνάμεις του στα τρία και άρχησε την επίθεση εναντίον τους, αφού επανειλημμένα αποκρούσθηκε η πρότασή του για για παράδοση. Έτσι στη Κύθνο στις [[1 Μαρτίου]] του [[1862]] κατά την ένοπλη αντίσταση που πρόβαλε ο Περικλής Μωραϊτίνης, η οποία κράτησε πάνω από μία ώρα, και κατά την ανταλλαγή πυροβολισμών που ακολούθησε έπεσε νεκρός μαζί με τον Λεωτσάκο και τον φοιτητή Σκαρβέλη. Ο θάνατός τους προκάλεσε ιδιαίτερη συγκίνηση. Χαρακτηριστικό το ακόλουθο κυθναίικο άσμα:
::::::::"''Του Λεωτσάκου το παιδί και του Μωραιτίνη
| |||