Πώληση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
επιστροφή στα θρανία |
||
Γραμμή 1:
Η '''Πώληση'''
Η πώληση είναι στο ελληνικό δίκαιο υποσχετική [[δικαιοπραξία]]: με την κατάρτισή της δε μεταβιβάζεται η κυριότητα στο πράγμα, αλλά ο πωλητής αναλαμβάνει την υποχρέωση να προβεί στη μεταβίβασή της.
Ο πωλητής οφείλει να παραδώσει το πράγμα χωρίς ελαττώματα. Ελάττωμα είναι κάθε απόκλιση (προς το χειρότερο) του πράγματος από τα συμφωνημένα μεταξύ αγοραστή και πωλητή. Αν το ελάττωμα αφορά τις ιδιότητες του πράγματος, ονομάζεται πραγματικό ελάττωμα. Αν αφορά το δικάιωμα επάνω στο πράγμα (ο πωλητής δεν έχει κυριότητα να μεταβιβάσει, το πράγμα είναι βεβαρυμένο με δικαιώματα τρίτου, π.χ. [[υποθήκη|υποθηκευμένο]] κλπ.), ονομάζεται νομικό ελάττωμα. Αν το πράγμα έχει πραγματικό ελάττωμα, ο αγοραστής δικαιούται κατ επιλογήν του:
#να απαιτήσει, χωρίς επιβάρυνσή του, τη διόρθωση ή αντικατάσταση του πράγματος με άλλο, εκτός αν μια τέτοια ενέργεια είναι αδύνατη ή απαιτεί δυσανάλογες δαπάνες.
#να μειώσει το τίμημα.
#να υπαναχωρήσει από τη σύμβαση, εκτός αν πρόκειται για επουσιώδες πραγματικό ελάττωμα.
Εάν τον πωλητή βαρύνει πταίσμα για το ελάττωμα του πράγματος ([[δόλος]] ή [[αμέλεια]], με άλλα λόγια το γνώριζε ή ώφειλε και μπορούσε να το γνωρίζει ότι το πράγμα είναι ελαττωματικό), ο αγοραστής μπορεί επιπλέον να ζητήσει και αποζημίωση για τυχόν ζημία του. Τα δικαιώματα του αγοραστή [[παραγραφή|παραγράφονται]] δύο χρόνια από την παράδοση του πράγματος, αν το πράγμα είναι [[κινητό]], ή πέντε χρόνια, αν το πράγμα είναι [[ακίνητο]] (οικόπεδο, σπίτι κλπ.).
Αν το ελάττωμα ανακύψει εντός έξι μηνών από την παράδοση του πράγματος, τεκμαίρεται ότι υπήρχε τη στιγμή της παράδοσης, δηλαδή το βάρος είναι στον πωλητή να αποδείξει ότι το πράγμα τη στιγμή της παράδοσης δεν το είχε το ελάττωμα. Αν ανακύψει αργότερα, το βάρος έχει ο αγοραστής.
Οι ρυθμίσεις του Αστικού Κώδικα είναι ρυθμίσεις [[ενδοτικό δίκαιο|ενδοτικού δικαίου]], τα μέρη μπορούν με συμφωνία τους να αποκλίνουν από αυτές (μεγαλύτερη ή μικρότερη ευθύνη του πωλητή, πιο μαρά ή πιο σύντομη προθεσμία παραγραφής. Ειδικά όμως στην περίπτωση της '''πώλησης καταναλωτικών αγαθών''', όπου ο αγοραστής είναι [[καταναλωτής]] (τελικός αποδέκτης που δεν αγοράζει για επαγγελματικούς λόγους), οι ρυθμίσεις αυτές είναι [[αναγκαστικό δίκαιο|αναγκαστικού δικαίου]]: τα μέρη δεν μπορούν να συμφωνήσουν μικρότερη προθεσμία από 2 χρόνια για την ευθύνη του πωλητή, κατά το άρθρο 5 του ν. 2251/1994 (όπως τροποποιήθηκε με τον ν. 3043/2002).
Ανάλογα αν το πράγμα που ο πωλητής οφείλει να παραδώσει είναι εξατομικευμένο ή απλά ένα από μια κατηγορία ομοειδών πραγμάτων η πώληση ονομάζεται '''πώληση είδους''' ή '''γένους''' αντίστοιχα. Πώληση είδους έχουμε όταν ο αγοραστής π.χ. επιλέγει από το ράφι του σούπερ μάρκετ ένα συγκεκριμένο προϊόν, πώληση γένους έχουμε όταν παραγγέλνει από το τηλέφωνο ή το διαδίκτυο "ένα τεμάχιο του προϊόντος Χ".
[[Κατηγορία: Αστικό Δίκαιο]]
|