Διονύσιος Κόκκινος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 5:
Από τη θέση του διευθυντή της Εθνικής Βιβλιοθήκης έχει πρόσβαση σε εκτεταμένο πρωτογενές ιστορικό υλικο αλλά και σημαντική δευτερογενή βιβλιογραφία: το [[1931]] δίνει το ''Εισαγωγή εις την Ελληνικήν Επανάστασιν'' στα πλαίσια και της εκατονταετηρίδος της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Είχε ξεκινήσει ήδη από το [[1930]] να δημοσιεύει από τις στήλες της εφημερίδας ''Πρωΐα'' κείμενα για την ιστορία του [[1821]]. Το [[1933]] ολοκληρώνεται η σύνθεση της πεντάτομης ιστορίας του. Η [[Ακαδημία Αθηνών|Ακαδημία Αθηνών]] του απονέμει το «Έπαθλο της Ελληνικής Λέσχης της Αλεξάνδρειας» μετά από σχετική εισήγηση του [[Σωκράτης Κουγέας|Σωκράτη Κουγέα]]. Τον [[Μάρτιος|Μάρτιο]] του [[1947]], το ίδιο ίδρυμα, του απονέμει το «Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών», βραβεύοντάς τον για το σύνολο του μέχρι τότε έργου του και το [[1950]] εκλέγεται μέλος της. Τον [[Δεκέμβριος|Δεκέμβριο]] του [[1960]] παραδίδει ολοκληρωμένη την δωδεκάτομη ΄΄Ελληνική Επανάσταση΄΄.
Ο Κόκκινος υπήρξε συγγραφέας διηγημάτων και μυθιστορημάτων. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με το ''Ο τελευταίος'', διήγημα δημοσιευμένο στο περιοδικό [[Νουμάς (περιοδικό)|Νουμάς]], στα [[1906]]<ref>Το υπογράφει ως ΄΄Νιόνιος Κόκκινος΄΄ βλ. Νουμάς, τομ.4, τ/χ.216 (1906),σελ.10-11</ref>. Άλλα του έργα είναι: ''Η κυρία με το άσπρο άλογο'' (1922), ''Η μυστική φωλιά''(1924), ''Μια τουφεκιά στο γαλάζιο νερό'', ''Ο ίλιγγος''. Επίσης έγραψε σειρά θεατρικούς διαλόγους οι οποίοι εκδόθηκαν σε τόμο το [[1924]] με τον τίτλο ΄΄Θέατρο της ζωής΄΄. Σ΄αυτόν τον τόμο περιέχονται τα έργα: ΄΄Ο Οθέλλος΄΄,΄΄Ο κληρονόμος του Διαμαντή΄΄, ΄΄Τα περασμένα΄΄, ΄΄Ασήμαντη είδησις΄΄, ΄΄Η επικίνδυνη΄΄,΄΄Τίμια γυναίκα΄΄, ΄΄Όπως ο Ορέστης΄΄,΄΄Κρίνο στο φθινόπωρο΄΄,΄΄Τα δεσμά΄΄.
Παράλληλα ασχολήθηκε και με την τεχνοκριτική.
| |||