Κρητική Επανάσταση του 1841: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 11:
Πριν υπογραφεί η οριστική μεταβίβαση του νησιού στους Τούρκους, εξόριστοι Κρητικοί στην [[Ελλάδα|Ελλάδα]] όπως ο Β. Χάλης, Ι. Κουμής, [[Εμμανουήλ Πατέλαρος|Εμμανουήλ Πατέλαρος]] [[Αναγνώστης Τσουδερός|Αναγνώστης Τσουδερός]], [[Εμμανουήλ Δεικτάκης|Εμμανουήλ Δεικτάκης]] και οι αδελφοί Χαιρέτη, και μαζί τους ο νεαρός τότε [[Αλέξανδρος Κουμουνδούρος|Αλέξανδρος Κουμουνδούρος]] αφού συνεννοήθηκαν με Κρητικούς οπλαρχηγούς έφθασαν στο νησί στα τέλη του [[1840]]. Λίγο μετά , στις 22 Φεβρουαρίου [[1841]], κήρυξαν την επανάσταση.
Αρχικά ο Τούρκος διοικητής θέλησε να διαπραγματευθεί με τους επαναστάτες στη συνέχεια όμως έστειλε στρατιωτικές δυνάμεις στα επαναστατικά κέντρα και κατόρθωσε να καταστείλει την εξέγερση λίγους μήνους αργότερα. Στις συμπλοκές που έγιναν στο Πρόβαρμα, στο Βαφέ, στο Ξυδά, στις Βρύσες της Πεδιάδος, οι ελληνικές απώλειες ήταν σημαντικές. Αβοήθητοι οι επαναστάτες απότο Ελληνικό κράτος και υπό την πίεση των ξένων Δυνάμεων αναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν τον αγώνα και οι κυριώτεροι από τους αρχηγούς να καταφύγουν στην [[Ελλάδα|Ελλάδα]] μαζί με πολλά γυναικόπαιδα<ref>όπ.π.σελ.83</ref>.
| |||