Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.2) (Ρομπότ: Τροποποίηση: eu:Henrike VI.a Germaniako Erromatar Inperio Santukoa
Harkoz (συζήτηση | συνεισφορές)
μικ
Γραμμή 4:
Παντρεύτηκε στις [[27 Ιανουαρίου]] [[1186]] την [[Κωνσταντία της Σικελίας]], διάδοχο του πατέρα της, [[Γουλιέλμος Β' της Σικελίας|Γουλιέλμου Β' της Σικελίας]], προσθέτοντας την [[Σικελία]] στην αυτοκρατορία του μετά τον θάνατο του πεθερού του ([[1189]]). Τον Απρίλιο του [[1191]] στην [[Ρώμη]], ο Ερρίκος και η Κωνσταντία στέφθηκαν αυτοκράτορες από τον [[Πάπας Κελεστίνος Γ΄|Πάπα Κελεστίνο Γ΄]], αλλά στην Νότια Ιταλία οι βαρόνοι κατάφεραν να εκλέξουν ως βασιλιά τους τον [[Τανκρέδος του Λέτσε|Τανκρέδο]], έναν εγγονό του [[Ρογήρος Β' της Σικελίας|Ρογήρου Β']]. Ο Ερρίκος ετοιμάστηκε να εκστρατεύσει να κατακτήσει την [[Νάπολη]], αλλά αναγκάστηκε να επιστρέψει εσπευσμένα στην [[Γερμανία]] για να αντιμετωπίσει την ανταρσία του [[Ερρίκος ο Λέων|Ερρίκου του Λέοντος]].
 
Ο Ερρίκος είχε ξαφνικά μεγάλη τύχη, όταν ο δούκας [[Λεοπόλδος Ε' της Αυστρίας]] του παρέδωσε τον σπουδαίο αιχμάλωτο του, τον βασιλιά της Αγγλίας [[Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος|Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο]]. ονΤον απελευθέρωσε με το αστρονομικό για την εποχή του ποσό των 150.000 μάρκων, κάτι που του επέτρεψε να συγκεντρώσει στρατό για να κατακτήσει την Νότια Ιταλία. Τον Φεβρουάριο [[1194]] ο Τανκρέδος πέθανε αφήνοντας πίσω του ένα ανήλικο παιδί, κάτι που έδωσε στον Ερρίκο την δυνατότητα να πραγματοποιήσει τα σχέδια του. Χωρίς μεγάλη αντίσταση κυρίευσε το [[Παλέρμο]] στις [[20 Νοεμβρίου]] και στέφθηκε βασιλιάς της Σικελίας στις [[25 Δεκεμβρίου]]. Ο μικρός Γουλιέλμος τυφλώθηκε και [[ευνουχισμός|ευνουχίστηκε]], ενώ οι περισσότεροι ευγενείς που συνάντησαν αντίσταση κάηκαν ζωντανοί.
 
Ο Ερρίκος ήταν πλέον για την εποχή του ο ισχυρότερος ηγεμόνας σε ολόκληρη την [[Ευρώπη]]. Ενώ ετοιμαζόταν για [[Σταυροφορία]], πέθανε στις [[28 Σεπτεμβρίου]] του [[1197]] από [[ελονοσία]].