Εύζωνοι Κιλκίς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι Εύζωνοι απελευθερώθηκαν κατά τον [[Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος|Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο]]. Πρώτος πρόεδρος της Κοινότητας Ματσικόβου ήταν ο ηρωικός [[Μακεδονικός Αγώνας#Μακεδονομάχοι|Μακεδονομάχος]] [[Μιχαήλ Σιωνίδης]], ο οποίος παρασημοφορήθηκε από το [[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας|βασιλιά Κωνσταντίνο]] με το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας. Στο σπίτι του, στους Ευζώνους, ο Κωνσταντίνος είχε εγκαταστήσει το αρχηγείο του, από όπου διηύθυνε τις μάχες κατά τους [[Βαλκανικοί Πόλεμοι|Βαλκανικούς Πολέμους]]. Τιμήθηκε ακόμη με τον Πολεμικό Σταυρό από το βασιλιά Κωνσταντίνο για την ανδρεία του, στη [[μάχη Κιλκίς-Λαχανά|μάχη του Κιλκίς]], όπου και τραυματίστηκε. Εκείνο όμως, για το οποίο θα τον θυμούνται οι επερχόμενες γενιές, είναι η εκδίκηση που πήρε για το θάνατο των 9 τσολιάδων, που συνελήφθηκαν αιχμάλωτοι από τους Βουλγάρους από το φυλάκιο Αρτζάν (Κάστρου ή Γκογκαίικων), μετά τους Βαλκανικούς πολέμους. Αφού τους οδήγησαν στο Ματσίκοβο, τους παρέλαβαν οι [[Μακεδονικός Αγώνας#κομιτατζήδεςΚομιτατζήδες|κομιτατζήδες]] και αφού τους βασάνισαν, τους σκότωσαν. Μετά το τέλος του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκόσμιου Πολέμου]] ο καπετάν Μιχάλης, ως πρόεδρος της κοινότητας πήγε στον τόπο εκτέλεσης, συνέλεξε τα οστά των 9 τσολιάδων και τα έθαψε στο χωριό του. Το 1927 η ''Επιτροπή Μετονομασίας'' μετονόμασε το "Ματσίκοβο" σε "Εύζωνοι" σε παντοτινή ανάμνηση των 9 ευζώνων. Για το λόγο αυτό ο φρουρός των συνόρων είναι [[εύζωνας]].

Στα τέλη του 19ου αιώνα στο χωριό λειτουργεί Ελληνικό σχολείο και υπάρχει ακμαία Ελληνική κοινότητα. Το 1884 οι [[Βούλγαροι]] [[Μακεδονικός Αγώνας#κομιτατζήδεςΚομιτατζήδες|κομιτατζήδες]] κατέλαβαν την εκκλησία. Οι Έλληνες επιτέθηκαν, αλλά οι βαριά οπλισμένοι [[Μακεδονικός Αγώνας#κομιτατζήδεςΚομιτατζήδες|κομιτατζήδες]] αμύνθηκαν. Μετά την τέλεση της λειτουργίας στα [[βουλγαρική γλώσσα|βουλγάρικα]] οι [[Μακεδονικός Αγώνας#κομιτατζήδεςΚομιτατζήδες|κομιτατζήδες]] απεχώρησαν<ref>Ο Βόρειος Ελληνισμός κατά την πρώιμη φάση του Μακεδονικού Αγώνα (1878-1894) - Απομνημονεύματα Αναστάσιου Πηχεώνα, Κωνσταντίνος Απ. Βακαλόπουλος, Εκδοτικός οίκος Αντώνιου Σταμούλη, Θεσσαλονίκη 2004, σελ. 136</ref>. Οι κάτοικοι φοβούμενοι την Βουλγαρική απειλή, οργανώνουν ένοπλες επιτροπές άμυνας (ορκίζονται πολλοί στην "Μακεδονική Άμυνα" που λειτουργεί στα πρότυπα της [[Φιλική Εταιρεία|Φιλικής Εταιρείας]]) για να αντιμετωπίσουν την Βουλγαρική τρομοκρατία και τις Τουρκικές αυθαιρεσίες, καθώς το χωριό είναι μικτό και διενεργούνται πλήθος αντεκδικήσεων μεταξύ [[Έλληνες|Ελλήνων]] και [[Βούλγαροι|Βουλγάρων]]. Οι κάτοικοι των Ευζώνων ξεσηκώνονται με ηγέτες τους [[Γεώργιος Βεγύρης|Γεώργιο Βεγύρη]], [[Γεώργιος Διδασκάλου|Γεώργιο Διδασκάλου]] και [[Χρήστος Δοϊτσίνης|Χρήστο Δοϊτσίνη]] (δολοφονήθηκε το 1900 από [[Μακεδονικός Αγώνας#κομιτατζήδεςΚομιτατζήδες|κομιτατζήδες]]), που δρουν με μικρά σώματα στην περιοχή. Από το 1899, οι Βούλγαροι [[Μακεδονικός Αγώνας#κομιτατζήδεςΚομιτατζήδες|κομιτατζήδες]] δολοφονούν προύχοντες των χωριών της περιοχής. Το 1900 δολοφονείται επίσης, ο Δασκαλάκης από τους Ευζώνους, από [[Μακεδονικός Αγώνας#κομιτατζήδεςΚομιτατζήδες|κομιτατζήδες]]. Κατά την κλιμάκωση του Μακεδονικού Αγώνα (1904-1908), οι κάτοικοι των Ευζώνων μάχονται σκληρά κατά του διπλού εχθρού (Τούρκων και Βουλγάρων). Στους Ευζώνους δρουν οι [[Αστέριος Δήμου]] και [[Λάζαρος Δοϊτσίνης]].