McDonnell Douglas F-4 Phantom II: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Τροποποίηση: nl:McDonnell Douglas F-4 Phantom II |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 41:
Το 1959, έλαβε χώρα η πρώτη απογείωση του τύπου από [[αεροπλανοφόρο]], ενώ την επόμενη χρονιά, το Ναυτικό άρχισε να εντάσσει το αεροσκάφος στη δύναμή του. Κατά την ίδια εποχή, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ αποφάσισε να ακολουθήσει το παράδειγμα, καθώς το Phantom έμοιαζε ιδανικό, και το 1963 παραγγέλθηκαν τα πρώτα αεροσκάφη, περίπου ίδια με την έκδοση του Ναυτικού.
Το Phantom κλήθηκε να πολεμήσει αμέσως με την εισαγωγή του στην ενεργό υπηρεσία, καθώς το [[επεισόδιο του Κόλπου Τόνκιν]] άρχιζε τον [[Πόλεμος του Βιετνάμ|πόλεμο του Βιετνάμ]]. Στην αρχή τα αεροσκάφη χρησιμοποιούνταν ως συνοδεία βομβαρδιστικών, και ένα χρόνο μετά την αρχή του πολέμου, στις [[9 Απριλίου]] [[1965]], το Phantom σημείωσε την πρώτη του κατάρριψη, ένα Βορειοβιετναμέζικο [[Mikoyan Gurevich MiG-17|MiG-17]]. Το Phantom έκανε μια ιδιαίτερα ηρωική αλλά και προβληματική εμφάνιση σε αυτόν τον πόλεμο. Οι [[κανόνες εμπλοκής]] της εποχής απαιτούσαν την [[οπτική αναγνώριση]] των αεροσκαφών
Αυτή η καταστροφή ανάγκασε το Ναυτικό και την Αεροπορία να εισάγουν ειδικές τακτικές και εκπαίδευση ([[Top Gun|TOPGUN]]), πράγμα που βελτίωσε κάπως την απόδοση των πιλότων. Επίσης, ελήφθη η απόφαση να προστεθεί και πολυβόλο στο αεροσκάφος για κλειστές αερομαχίες. Το αναβαθμισμένο αεροσκάφος ονομάστηκε Phantom II. Ο πόλεμος του Βιετνάμ έδωσε το παρατσούκλι "Ο μεγαλύτερος διανομέας κομματιών MiG στον κόσμο" στο αεροσκάφος. Μετά τον πόλεμο, το αεροσκάφος αντικαταστάθηκε από το [[Mc Donnel Douglas F-15 Eagle|F-15 Eagle]] στον ρόλο της αερομαχίας και του δόθηκε ο ρόλος της αντιμετώπισης εχθρικών αεραμυνών (SEAD). Παράλληλα, άρχισαν οι εξαγωγές προς άλλες χώρες, κάποιες από τις οποίες χρησιμοποιούν τον τύπο ακόμα και σήμερα. Τα τελευταία F-4 αποσύρθηκαν από την ενεργό υπηρεσία των ΗΠΑ το 1996.
Γραμμή 82:
Τα πρώτα Phantom αγοράστηκαν το 1972 με το πρόγραμμα [[Peace Icarus I]]. Με μια ιδιότυπη διαδικασία δίχως διαγωνισμό και χωρίς την άμεση εμπλοκή της [[Ελληνική Πολεμική Αεροπορία|Πολεμικής Αεροπορίας]], η συμφωνία - ύψους τότε 5 δις. δραχμών - ολοκληρώθηκε τάχιστα και στις [[20 Απριλίου]] [[1974]] ο τύπος εντάχθηκε στην την ΠΑ και διαμοιράστηκε στις 338 και 339 Μοίρες Διώξεως Βομβαρδισμού.
Στην συνέχεια, το 1976, η [[Ελλάδα]] προέβη σε αγορά 24 ακόμα F-4E και φωτογραφικών RF-4E. Αυτό το πρόγραμμα ονομάστηκε [[Peace Icarus II]]. Μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, η Αεροπορία έλαβε ακόμα 27 RF-4E από την [[Γερμανική Πολεμική Αεροπορία]]. Μετά το 1990 και στο πλαίσιο ανταλλαγμάτων για την ανανέωση της συμφωνίας για τις αμερικανικές βάσεις, η [[Ελληνική Πολεμική Αεροπορία|ΠΑ]] απέκτησε από την [[Αεροπορική Εθνοφρουρά των ΗΠΑ]] 28 ακόμα F-4E.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, η εκτεταμένη αγορά αεροσκαφών 3ης γενιάς από την Ελλάδα και την Τουρκία κατέστησαν τα παλαιότερα Phantom κατά πολύ υποδεέστερα. Έτσι, το [[1997]] η ΠΑ και η γερμανική [[DASA]] κατέληξαν σε συμφωνία για ένα εκτεταμένο αναβαθμιστικό πρόγραμμα των αεροσκαφών. Αυτό το πρόγραμμα ονομάστηκε Peace Icarus 2000 και αναβάθμισε με ικανότητες αεροσκαφών 3ης γενιάς 38 από τα ήδη υπάρχοντα F-4, όλα των προγραμμάτων Peace Icarus I και ΙΙ. Ταυτόχρονα η [[Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία|ΕΑΒ]] άρχισε την αναβάθμιση των μεταχειρισμένων αεροσκαφών. Αυτή η αναβάθμιση ήταν κυρίως αντικατάσταση δομικών στοιχείων ώστε να επεκταθεί το όριο ζωής των αεροσκαφών. Άλλωστε,
=== Peace Icarus 2000 ===
| |||