Σφακτηρία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Costas78 (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Vchorozopoulos (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 39:
Αρχηγός των Αθηναίων ήταν ο [[στρατηγός]] [[Δημοσθένης (στρατηγός)|Δημοσθένης]], ο οποίος παρέπλεε τη δυτική Πελοπόννησο με πέντε [[Τριήρης|τριήρεις]], τυπικά προς ενίσχυση της μεγαλύτερης αθηναϊκής μοίρας υπό το στρατηγό [[Ευρυμέδοντας|Ευρυμέδοντα]] στη [[Ζάκυνθος|Ζάκυνθο]]. Η επίσημη αποστολή των δυο στρατηγών ήταν να πλεύσουν στην [[Κέρκυρα]], ώστε να την ενισχύσουν ενάντια σε νέα απόπειρα του πελοποννησιακού στόλου, κυρίως του [[Αρχαία Κόρινθος|κορινθιακού]].
 
Ωστόσο ο Δημοσθένης είχε άλλο σχέδιο: εισήλθε στον Κόλπο του Ναυαρίνου και αποβίβασε, σε μια φυσική οχυρή προεξοχή, ακριβώς απέναντι από το βόρειο άκρο της Σφακτηρίας, οπλισμένο το σύνολο των πληρωμάτων των πλοίων του: 900 ελαφρά οπλισμένους ερέτες (κωπηλάτες που όμως είναι ασαφές τι ακριβώς οπλισμό έφεραν]), που προέρχονταν από την τάξη των [[θήτες|θητών]], καθώς επίσης και 150 [[οπλίτες]] (150 = 30 × 5, μετά τις μετατροπές επί [[Κίμων|Κίμωνα]] όπου η μάχιμη δύναμη των αθηναϊκών τριήρεων αυξήθηκε από 14 σε 30 οπλίτες) και 20 [[τοξότες]] (20 = 5 × 4, από 4 που ήταν ο παραδοσιακός αριθμός τοξοτών στις αθηναϊκές τριήρεις). Συνολικά είχε δηλαδή δύναμη 1.076 ανδρών (μαζί με τους πέντε τριήραρχους και τον εαυτό του). Διέταξε μάλιστα την οχύρωση του στενότατου ισθμού που χώριζε το ακρωτήριο αυτό από την ενδοχώρα. Το έδαφος βόρεια του ισθμού ήταν δύσβατο και ελώδες, ενώ νότια ομαλό και αμμώδες. Η κατάληψή του ήταν μια ριψοκίνδυνη κίνηση εκ μέρους των Αθηναίων.
 
Η Σφακτηρία ανήκε στη Σπάρτη, καθώς είχε κατακτήσει από τον 7ο π.Χ. αιώνα τη Μεσσηνία, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της ήταν [[είλωτες]] ή έστω [[περίοικοι]]. Η υπακοή τους στους Σπαρτιάτες ήταν αμφίβολη και καθώς είχαν σχετικά πρόσφατα συντριβεί κατά τον [[Μεσσηνιακοί Πόλεμοι|Γ' Μεσσηνιακό Πόλεμο]] και υπήρχε ο κίνδυνος να επαναστατήσουν.