Ανάκτορο Μπλένειμ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
interwikis |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 18:
Η κατασκευή κάθε άλλο παρά απρόσκοπτη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Η Δούκισσα Σάρα Τσώρτσιλ ήταν γυναίκα με ισχυρή θέληση και προτιμούσε, αντί μια παρόμοια αρχοντική κατοικία, ένα πολύ μικρότερο εξοχικό, το οποίο θα είχε πολύ λιγότερες εργασίες συντήρησης και μεγαλύτερη πρακτική αξία για την ίδια και κατά δεύτερο λόγο θα επεδείκνυε το "στάτους" της οικογένειας.<ref name=bl/> Αφού "πείστηκε" για την κατασκευή του Μπλενχάιμ, εξέφρασε την προτίμησή της για την επιλογή αρχιτέκτονα προς τον Σερ [[Κρίστοφερ Ρεν]] (Christopher Wren), διάσημο για την κατασκευή του καθεδρικού ναού του Αγίου Παύλου (Saint Paul's cathedral) του [[Λονδίνο|Λονδίνου]]. Όμως ο Δούκας στράφηκε προς έναν καθόλου γνωστό και άπειρο αρχιτέκτονα (αν και γνωστό συγγραφέα), τον Σερ [[Τζων Βάνμπρα]] (Sir John Vanbrugh) και τον έμπειρο συνεργάτη του Νίκολας Χώκσμουρ (Nicholas Hawksmoor), στον οποίο ανατέθηκε η σχεδίαση και η κατασκευή (1705). Το "δίδυμο" αυτό είχε μόλις ολοκληρώσει τα πρώτα στάδια κατασκευής του [[Κάστρο Χάουαρντ|Κάστρου Χάουαρντ]] (Castle Howard) στο [[Γιορκσάιρ]]. Η Σάρα Τσώρτσιλ βρισκόταν σε συνεχή σύγκρουση με τον Βάνμπρα, τόσο σε θέματα αισθητικής όσο και σε θέματα σχεδίασης: Η Δούκισσα ήθελε ένα πρακτικό σπίτι και όχι ένα μνημείο, κάτι που βρισκόταν σε ευθεία αντίθεση με τις αντιλήψεις της εποχής σχετικά με την ανέγερση παρόμοιων κατασκευών και την λαϊκή θέληση, καθώς τα έξοδα κατασκευής πλήρωνε το αγγλικό κράτος και, συνεπώς, ο λαός. Τελική συνέπεια των προστριβών αυτών ήταν η απομάκρυνση του Βάνμπρα από την κατασκευή το 1719. Το ανάκτορο ολοκληρώθηκε υπό την επίβλεψη του συνεργάτη του Χωκσμουρ<ref name=un/>, ενώ στο μεταξύ η χρηματοδότηση είχε περικοπεί (1712) και ο Δούκας αναγκάστηκε να χρηματοδοτήσει ο ίδιος την αποπεράτωσή του.<ref name=bl/>
Ο κήπος του ανακτόρου, ο οποίος είχε μείνει σχετικά παραμελημένος, σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τον αρχιτέκτονα τοπίων Λάνσελοτ "Καπαμπίλιτι" Μπράουν (Lancelot "Capability" Brown) το 1764. Η μεγαλοπρέπεια και η ηρεμία που προσφέρει παραμένουν μοναδικά στην Βρετανία.<ref>[http://www.treasurehouses.co.uk/goto.php?sess=+A575142191D51+F18435A52+9+B581D1058+E+350455114+64B14165F&id=9 Treasure houses in Britain: ''Blenheim Palace'']</ref> Τα αρχικά σχέδια του κήπου είχαν εκπονηθεί από τον Βάνμπρα, ο οποίος τροποποίησε την ροή του μικρού ποταμού Γκλάιμ (Glyme) ώστε να περνά μέσα από αυτόν και άρχισε να κατασκευάζει την "μεγάλη γέφυρα", η οποία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Ο Μπράουν μετέτρεψε τον κήπο σε θαυμάσιο τεχνητό τοπίο με την δημιουργία δύο μικρών λιμνών, τονίζοντας έτσι περισσότερο την πρωτοποριακή αρχιτεκτονική του.<ref name=un/> Ο 9ος Δούκας του Μάρλμπορο ήταν αυτός που έκανε τις περισσότερες τροποποιήσεις στον κήπο, δημιουργώντας τους αποκαλούμενους "Formal Gardens" στην ανατολική και την δυτική πτέρυγα και οι οποίοι, το 2008, απέσπασαν το βραβείο της "Historic Houses Association" για τον "Κήπο της Χρονιάς".<ref>[http://www.blenheimpalace.com/thepalace/whattosee/formalgardens.html English Gardens, Gardens in Oxfordshire ''Formal Gardens'']</ref> Έκανε, επίσης, νέα δενδροφύτευση στις αλλέες (avenues), συνολικά φυτεύοντας περίπου μισό εκατομμύριο νέα δένδρα στο Πάρκο του Παλατιού.<ref name=bl/>
==Αρχιτεκτονική και αισθητική==
Το βασικό σημείο ενδιαφέροντος του κτηρίου είναι η αυθεντικότητα του εθνικού του χαρακτήρα: Η αρχιτεκτονική διακόσμησή του αποπνέει τον θρίαμβο των βρετανικών στρατευμάτων απέναντι στα γαλλικά. Σχετικά με το αρχιτεκτονικό του στυλ, έχει επικρατήσει να χρησιμοποιείται ο όρος "βρετανικό μπαρόκ", αλλά το αμφιλεγόμενο και ανεπαρκές αυτού του όρου το μόνο που αποδεικνύει είναι η δυσχέρεια που αντιμετωπίζουν οι ιστορικοί τέχνης σχετικά με την ταξινόμηση αυτού του κτηρίου, που δεν εμπίπτει σε καμία κατηγορία. Η συμμετρία του σχεδιασμού του και η χωρική του διευθέτηση συνδυάζονται με την προκλητικά αναχρονιστική έγερση των υψηλών πύργων που ανυψώνονται σε καθεμιά από τις τέσσερις γωνίες του. Δημιουργείται έτσι μια θεατρική αίσθηση που προέρχεται από τις ετερογενείς αρχιτεκτονικές φόρμες που ενσωματώνει η κατασκευή και το ανάκτορο δημιουργεί την εντύπωση μνημείου προ της ρομαντικής εποχής, του οποίου η ιστορική σημασία δεν μπορεί να παραγνωριστεί.<ref name=un/>
==Παραπομπές==
| |||