Μικρονημάτιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κάθε νημάτιο είναι μια περιελιγμένη αλυσίδα πανομοιότυπων μορίων σφαιρικής ακτίνης (ή G-ακτίνη) που είναι όλα διατεταγμένα προς την ίδια κατεύθυνση κατά μήκος του άξονα της αλυσίδας. Έτσι, όπως ο [[μικροσωληνίσκος]], ένα νημάτιο της ακτίνης παρουσιάζει μια δομική πολικότητα με ένα συν και ένα πλην άκρο. Τα νημάτια ακτίνης είναι λεπτότερα, πιο ευλίστα και συνήθως βραχύτερα από τους μικροσωληνίσκους. Τα νημάτια ακτίνης σπανίως βρίσκονται απομωνομένα στο κύτταρο και, γενικά, σχηματίζουν διασυνδεόμενες δέσμες και δίκτυα που είναι πολύ ισχυρότερα από τα ξεχωριστά ινίδια.

Τα ινίδια ακτίνης αυξάνουν με την προσθήκη μονομερών ακτίνης και στα δύο άκρα, με το ρυθμό προσθήκης να είναι μεγαλύτερος στο σύν άκρο από το πλην. Ένα ινίδιο ακτίνης χωρίς επικουρικές πρωτεΐνες είναι εγγενώς ασταθές και μπορεί να αποσυναρμολογηθεί και από τα δύο άκρα του. Όλα τα ελεύθερα μονομερή ακτίνης συνδέονται με [[ATP]] που υδρολύεται σε [[ADP]] μόλις προστεθούν στο ινίδιο. Όπως και στα μονομερή [[τουμπουλίνη]]ς, η υδρόλυση του [[ATP]] χαλαρώνει τους δεσμούς μεταξύ των μονομερών και η σταθερότητα του ινίδιου ελλατώνεται. Έτσι, η υδρόλυση επιτρέπει στο κύτταρο να αποσυνρμολογεί τα ινίδια μετά το σχηματισμό τους. Όπως και στο μικροσωληνίσκο, η ικανότητα συναρμολόγησης και αποπολυμερισμού είναι απαραίτητη για τη σωστή λειτουργία των νηματίων.