Η '''Μονή Τιμίου Προδρόμου Καρέα''' είναι μεσαιωνικήιστορική εκκλησίαβυζαντινή μονή στην Αττική. Βρίσκεται στις δυτικές πλαγιές του Υμηττού, κοντά στα λατομεία του Καρά, στην περιφέρεια του Δήμου Βύρωνα. Η ίδρυσή της ανέρχεται κατά πάσα πιθανότητα στον 4ο αιώνα, όπως μαρτυράει ο σωζόμενος επιτύμβιος λίθος με την επιγραφή «ΝΕΙΚΑΓΟΡΗC ΔΙΑΚΟΝΙCCΗΣ». Η τάξη των διακονισσών είχε εισηχθεί από τους αποστόλους και καταργήθηκε τον 6ο μ.Χ. αιώνα από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό Ά (527 - 565 μ.Χ.). Αρχικά η μονή ήταν πατριαρχικό σταυροπήγιο τιμώμενο στην μνήμη του Αγίου Ιωάννη του βαπτιστή, εγκαταλείφτηκε όμως το 1673. Η ίδρυση της μονής ανάγεται στους βυζαντινούς χρόνους. Η πρώτη γνωστή χρονολογία είναι του 1575, όταν η μονή πιθανώς να ανακαινίσθηκε. Μετόχιο της Μονής Καρέα ήταν η [[μονή των Ασωμάτων Κουκοπούλη]] στην Αθήνα. Το παλαιό καθολικό της μονής είναι ναός εγγεγραμμένος σταυροειδής με τρούλο ναός που στηρίζεται σε τέσσερις κίονες και κτίστηκε κατά το τελευταίο τέταρτο του 11ου αιώνα. Οι τοιχογραφίες σώζονται μόνο στην Πρόθεση, ενώ οι υπόλοιπες έχουν χαθεί. Στο δάπεδο του ναού δεξιά βρίσκεται παλιά επιγραφή που υποδεικνύει την πιθανή ύπαρξη παλαιοχριστιανικού ευκτηρίου οίκου.
==Βιβλιογραφία==
* Καμπούρογλους: Ιστορία των Αθηναίων Α' 99, Β' 199.
