Τρίγλυφος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
RedBot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ r2.5.2) (Ρομπότ: Προσθήκη: de:Triglyphe
NBvirily (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2:
Η '''τρίγλυφος''' (ή '''τρίγλυφο''', πληθ. '''τρίγλυφα''') είναι διακοσμητικό στοιχείο της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής. Ονομάζεται τρίγλυφο από την χαρακτηριστική του εμφάνιση, η οποία επιτυγχάνεται όταν επάνω στην τετράπλευρη πλάκα ή επιφάνεια σκαλιστούν δύο μεσαία αυλάκια, που ονομάζονται γλυφές, και δύο λεπτότερα ακραία αυλάκια, οι ημιγλυφές. Όταν έχουμε τις δύο γλυφές, λείπουν όμως οι ημιγλυφές, τότε το ίδιο σχέδιο ονομάζεται '''δίγλυφο''' αντί για τρίγλυφο.
==Προέλευση και ερμηνεία==
Τα τρίγλυφα είναι χαρακτηριστικό του [[δωρικός ρυθμός|δωρικού ρυθμού]] και συναντάται ιδιαίτερα στους ιερούς ναούς. Επειδή δεν έχουμε στοιχεία περί της προέλευσης των τριγλύφων, οι κλασικοί αρχαιολόγοι βασίζονται στην καθιερωμένη ερμηνεία που θέλει την τρίγλυφο να είναι παραδοσιακή διακοσμητική απομίμηση σε μάρμαρο του εξωτερικά ορατού προγενέστερου αρχιτεκτονικού στοιχείου της εσωτερικής ένωσης ξύλινων δοκών οριζόντια και κάθετα στο [[επιστύλιο]] στους αρχαϊκούς ελληνικούς ναούς των πιο αρχαιότερων χρόνων.<ref>vgl. Vitruv, ''Zehn Bücher über Architektur'', IV. Buch, Kap.2, Abs.2 u. Kap.3, Abs.1 f.</ref> Αντίθετα με την ερμηνεία αυτή υπάρχει και μια σύγχρονη εικασία, σύμφωνα με την οποία τα τρίγλυφα των ζωφόρων είχαν μόνο διακοσμητική χαρακτήρα και δεν προέρχονται από την ξύλινη κατασκευή των αρχαϊκών ναών.<ref>So: Hermann Kienast: ''Zum dorischen Triglyphenfries''. In: ''Athenische Mitteilungen''. Bd. 117, 2002, S. 53-68. ISSN 0342-1325</ref>
 
Στην ελληνιστική εποχή συναντούμε και τρίγλυφα, από τα οποία απουσιάζουν οι γλυφές εντελώς, ενώ είναι διακοσμημένα με ανάγλυφους τρίποδες, σκεύη χοών ή άλλων παρόμοιων αντικειμένων. Τέτοιου είδους τρίγλυφα συναντούμε στα μικρά προπύλαια της Ελευσίνας και στε ένα επεξεργασμένο μάρμαρο στη Σάμο.<ref>Hans Lauter: ''Die Architektur des Hellenismus''. Wiss. Buchges., Darmstadt 1986, S. 263 Abb. 71b Taf. 40b, ISBN 3-534-09401-8</ref>