Νυρεμβέργη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από το [[1050]] έως το [[1571]] η πόλη γνώρισε περίοδο ακμής και επεκτάθηκε εντυπωσιακά. Λόγω της θέσης της πάνω σε βασικές εμπορικές οδούς έγινε σημαντικό οικονομικό και πολιτικό κέντρο. Αναφέρεται συχνά ως "ανεπίσημη πρωτεύουσα" της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους, επειδή τα επονομαζόμενα Reichstage (αυτοκρατορικά συμβούλια) και τα δικαστήρια συνεδρίαζαν στο κάστρο της Νυρεμβέργης. Το [[1219]] η Νυρεμβέργη απέκτησε τον τίτλο της αυτοκρατορικής ελεύθερης πόλης από τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο τον Β'. Μέχρι το 1427 η πόλη διοικήθηκε από [[βουργράβους|βουργράβος|βουργράβους]], μέχρι που ο τελευταίος, ο Φρειδερίκος ΣΤ' φον [[Χοεντσόλερν]], πρώτος πρίγκιψ-εκλέκτωρ του Βρανδεμβούργου, επούλησε τα δικαιώματά του στο συμβούλιο της πόλης, το οποίον την εκυβέρνησε μέχρι το 1806 οπότε ενσωματώθηκε στην [[Βαυαρία]]. Η Νυρεμβέργη έγινε γρήγορα, μαζί το [[Άουγκσμπουργκ]], ένα από τα δύο μεγάλα εμπορικά κέντρα της διαδρομής από την [[Ιταλία]] στη βόρεια Ευρώπη. Το πολιτιστικό άνθισμα της Νυρεμβέργης κατά το 15ο και το 16ο αιώνα την έκανε το κέντρο της Γερμανικής Αναγέννησης. Το 1525 έφτασε στην πόλη η [[Μεταρρύθμιση]] και το 1532 υπογράφηκε η θρησκευτική ειρήνη της Νυρεμβέργης, από την οποία οι Λουθηρανοί αποκόμισαν σημαντικές παραχωρήσεις.