Δημήτριος Βούλγαρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 75:
Με την έξωση του Όθωνα, ο Βούλγαρης σχημάτισε την [[Προσωρινή Κυβέρνησις της Ελλάδος (1862)|επαναστατική κυβέρνηση του 1862]], την οποία διοικούσε η τριανδρία ([[Μπενιζέλος Ρούφος|Ρούφος]], [[Κωνσταντίνος Κανάρης|Κανάρης]], Βούλγαρης) υπό την προεδρία Βούλγαρη. Παράλληλα γίνεται αρχηγός της παράταξης των Πεδινών και διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην εμφύλια διαμάχη των Ιουλιανών. Τον Φεβρουάριο, μετά τα [[Φεβρουαριανά]] παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία για να σχηματίσει πάλι κυβέρνηση τον Οκτώβριο του ίδιου έτους ([[1863]]). Το [[1865]] σχημάτισε βραχύβια κυβέρνηση τριών ημερών και τον Ιανουάριο του [[1866]] διορίστηκε πρωθυπουργός. Τον Ιανουάριο του [[1868]] κέρδισε τις εκλογές και σχημάτισε κυβέρνηση διάρκειας ενός έτους. Το [[1871]] κέρδισε τις εκλογές αναλαμβάνοντας για έβδομη φορά την πρωθυπουργία ενώ τον Φεβρουάριο του [[1874]] ανέλαβε για τελευταία φορά την πρωθυπουργία. Στις εκλογές που ακολούθησαν βγήκε νικητής ύστερα από παρερμηνεία σχετικού άρθρου του συντάγματος.<br />
Έτσι το [[1874]], μέσα σε κλίμα πολιτικής αυθαιρεσίας της τότε κυβέρνησης του [[Δημήτριος Βούλγαρης|Δ. Βούλγαρη]], o [[Χαρίλαος Τρικούπης]] έγραψε στην εφημερίδα "''[[Καιροί (εφημερίδα)|Καιροί]]''" ένα σαρκαστικό άρθρο με τον τίτλο «'''Τις πταίει'''», που δημοσιεύτηκε στις [[29 Ιουνίου]] του [[1874]], στο οποίο κατήγγειλε το πολιτικό σύστημα της εποχής, αλλά ουσιαστικά κατηγορούσε το
Τον δε Μάρτιο του [[1875]] ο Δ. Βούλγαρης διέπραξε εκλογική λαθροχειρία στη Βουλή, γεγονότα που έχουν μείνει στην ιστορία ως με την ονομασία [[Στηλιτικά]]. Τελικά με παρέμβαση του
Η πρώτη πράξη της νέας κυβέρνησης Κουμουνδούρου ήταν η παραπομπή σε ειδικό δικαστήριο, για έγκλημα [[σιμωνία]]ς δύο υπουργών του Δ. Βούλγαρη και η καταδίκη τους σε φυλάκιση 1-2 έτη, τα λεγόμενα [[Σιμωνιακά]]. Αυτών ακολούθησε άλλο ειδικό δικαστήριο με παραπομπή του ίδιου του Δ. Βούλγαρη και όλων των μελών της τελευταίας κυβέρνησής του για αθέμιτες πολιτικές ενέργειες με τις οποίες στιγμάτισε αυτόν ηθικά, πλην όμως δεν καταδίκασε λόγω μη προβλεπόμενης σχετικής ποινής ή ρήτρας. Η διπλή αυτή καταδίκη, η πρώτη ποινική στον γαμβρό του, η δεύτερη ηθική προς το πρόσωπό του κατέβαλαν ψυχικά τον Δ. Βούλγαρη με συνέπεια να παραιτηθεί και της ενεργού πολιτικής σκηνής και να οδηγηθεί στον πολιτικό θάνατο, στο μαρασμό του οποίου δεν άργησε ν΄ ακολουθήσει και ο φυσικός.
| |||