Επαμεινώνδας Χαρίλαος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 6:
Μαζί με τον Νικόλαο Κανελλόπουλο ίδρυσε το Σαπωνοποιείο και Ελαιουργείο Ελευσίνας. Το 1898 ίδρυσε την Οινοποιητική και Οινοπνευματική Εταιρία Ε.Χαρίλαος και Σια και οχτώ χρόνια αργότερα την Ελληνική Εταιρία Οίνων και Οινοπνευμάτων ΑΕ. Τα επόμενα χρόνια επεξέτεινε τις δραστηριότητες του και σε άλλους τομείς: ίδρυσε τις επιχειρήσεις ΑΕ Ψυγεία Θεσσαλονίκης και ΑΕ Ψυγεία Πειραιώς,
την Οικοδομική Εταιρία Θεσσαλονίκης (1919), που έχτισε το συνοικισμό Χαριλάου στη [[Θεσσαλονίκη]] ο οποίος προς τιμή του πήρε το όνομά του <ref>[http://docs.google.com/fileview?id=0B5xFzOVrRWPnOTk0YjA0ZmYtZmQ0OC00ZTcxLWJjYWItNDliNTZmOTliNzhk&hl=en Εργασίες Πολιτιστικού Προγράμματος, "Η περιοχή Χαριλάου", 2ο Γυμνάσιο Χαριλάου]</ref>
την Τράπεζα Βιομηχανίας (1929), ίδρυσε την ΑΕ Γεωργική Εταιρία Λεσίνι που προχώρησε στην αποξήρανση του έλους Λεσίνι στον Αστακό, έγινε μέτοχος των ασφαλιστικών εταιρειών Ζωή, και Πυρ και για πολλά χρόνια ήταν πρόεδρος του Δ.Σ. του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών, στην ίδρυση του οποίου είχε πρωτοστατήσει. Συνέβαλε στη δημιουργία προσφυγικών συνοικισμών στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη ως πρόεδρος του Ταμείου Περιθάλψεως Προσφύγων. Το 1943 έγινε καθηγητής της Ανωτέρας Σχολής Βιομηχανικών Σπουδών (σήμερα Πανεπιστήμιο Πειραιώς). Ήταν ο πρώτος υπουργός του νεοσυσταθέντος Υπουργείου του Επισιτισμού.
== Παραπομπές ==
| |||