Ιουδαία (ρωμαϊκή επαρχία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Angelooooo (συζήτηση | συνεισφορές)
μ διώρθοση ορθογραφικών
Γραμμή 2:
 
==Οι πρώτοι Ρωμαίοι επίτροποι στην Ιουδαία ==
Οι ρωμαϊκές αρχές εγκαταστάθηκαν στην παραθαλάσσια Καισάρεια. Πρώτος έπαρχος στην Ιουδαία διορίστηκε ο Κωπώνιος. Ο έπαρχος της Συρίας Κυρρήνιος αποφάσισε εκείνο το έτος να διενεργήσει απογραφή. Εξ’ αιτίας της απογραφής ξέσπασε μια εξέγερση στην Γαλιλαία με επικεφαλής τον Ιούδα από την Γάμαλα τον επονομαζόμενο Γαλιλαίο, επικεφάληςεπικεφαλής του νεοεμφανιζόμενου κινήματος των [[Ζηλωτής|Ζηλωτών]], και κάποιον μυστηριώδη (προφανώς αντιπολιτευόμενο Σαδδουκαίο) που ονομάζονταν Σαδδούκ. Οι Ζηλωτές συνετρίβησαν. Οι Ρωμαίοι κατέπνιξαν την εξέγερση και σκότωσαν τους αρχηγούς τους, οι επαναστάτες όμως είχαν κερδίσει την συμπάθεια της κοινής γνώμης ([[6]]/[[7]]).
 
Ο Κωπώνιος παρέμεινε έπαρχος έως το [[9]] οπότε ανακλήθηκε και τον αντικατέστησε ο Μάρκος Αμπίβολος. Ο Αμπίβολος αντικαταστάθηκε το [[12]] από τον Άννιο Ρούφο. Ο Ρούφος αντικαταστάθηκε το [[15]] από τον Ουαλέριο Γράτο. Κατά την διάρκεια της αρχής του ο Γράτος καταδίωξε τον αυτοανακηρυγμένο ηγεμόνα Σίμωνα από την Περαία τον νίκησε σε μάχη και τον σκότωσε. Επίσης κατόρθωσε να διαλύσει την συμμορία του βοσκού Αθρογγαίου (που είχε ανακηρυχθεί βασιλιάς το [[4]]) συλλαμβάνοντας τον τελευταίο από τους πέντε αδελφούς του ( ο Αθρογγαίος και τα υπόλοιπα αδέλφια του είχαν ήδη συλληφθεί ή παραδοθεί κατά την διάρκεια της αρχής του Αρχέλαου). Ο Γράτος αντικαταστάθηκε το 26 π.Χ. από τον [[Πόντιος Πιλάτος|Τιβέριο Πόντιο Πιλάτο]].
Γραμμή 12:
 
Το ίδιο έτος επίσης ο ομώνυμος γιος του Άννα διαδέχθηκε τον [[Καϊάφας|Καϊάφα]] στο αρχιερατικό αξίωμα.
Ο αναβρασμός έγινε εντονότερος ύστερα από τις αποφάσεις του νέου Αυγούστου [[Καλιγούλας|Γάιου Καλιγούλα]]. Ο νεαρός αυτοκράτορας τον Οκτώβριο του [[37]] έπαθε μια σοβαρή νευρική κρίση. Η διακυβέρνηση του η οποία ήταν πριν από αυτό το γεγονός ασταθής λόγω των ελλατωμάτωνελαττωμάτων του χαρακτήρα του και της επιπολαιότητας του (λόγω του νεαρού της ηλικίας του) έγινε από εκείνο το σημείο και έπειτα παρανοϊκή. Ο Καλιγούλας μέσα στα πλαίσια της αξιώσεως του να λατρεύεται ως θεός ζήτησε από τους Ιουδαίους να τοποθετήσουν τα αγάλματα του μέσα στις συναγωγές τους (αρχές του [[38]]). Η απαίτηση ήταν ασφαλώς εξωφρενική. Αναταραχή δημιουργήθηκε όχι μόνο στην Παλαιστίνη αλλά και στις κοινότητες της Διασποράς. Στην Αλεξάνδρεια μάλιστα έγιναν ταραχές που εξελίχθηκαν σε διωγμό τον Αύγουστο του [[38]] όταν οι Ιουδαίοι που ζούσαν εκεί αρνήθηκαν ανοιχτά να ικανοποιήσουν την απαίτηση του Καλιγούλα. Τελικά οι Ιουδαίοι της Αλεξάνδρειας έστειλαν μια πρεσβεία στην Ρώμη με επικεφαλής τον [[Φίλων ο Αλεξανδρεύς|Φίλωνα]]. Η πρεσβεία έφτασε στην πόλη στις αρχές του [[40]] και έγινε δεκτή με ειρωνικά σχόλια και χλεύη. Όχι μόνο δεν πέτυχε τον σκοπό της αλλά ο Καλιγούλας με νέα απόφαση του, ζητούσε να εγκατασταθεί ένα κολοσσιαίο άγαλμα του μέσα στον Ναό. Ο έπαρχος της Συρίας Πόπλιος Πετρώνιος διατάχθηκε να εκτελέσει την απόφαση.
 
Ο Πόπλιος Πετρώνιος ήταν ένας σοβαρός και διορατικός αξιωματούχος. Όταν έπλευσε στην Καισάρεια προκειμένου να εκτελέσει την απόφαση συνάντησε εκεί τον Ηρώδη Αγρίππα και τους αντιπροσώπους του ιουδαϊκού πλήθους. Ο Πετρώνιος πληροφορήθηκε από την αντιπροσωπεία ότι όλοι οι Ιουδαίοι ήταν αποφασισμένοι να πεθάνουν παρά να δεχθούν την απόφαση του αυτοκράτορα. Έμαθε επίσης ότι ο αναβρασμός είχε ήδη επεκταθεί και στα κατωτέρα στρώματα του πληθυσμού (γεωργούς, αγρότες) οι οποίοι σχεδίαζαν να κινηθούν δυναμικά. Με τον κίνδυνο της εμφάνισης λιμού εν’ όψει και ύστερα από την αποφασιστική αντίδραση που συνάντησε ο Ρωμαίος έπαρχος κατάλαβε πολύ καλά πως η χώρα βρίσκονταν στα πρόθυρα της έκρηξης μιας καθολικής εξέγερσης. Έτσι φέρθηκε διπλωματικά και άρχισε να χρονοτριβεί όχι χωρίς κίνδυνο για την ζωή του. Τελικά η τύχη τον βοήθησε. Ο Καλιγούλας δολοφονήθηκε (στα τέλη του Ιανουαρίου του [[41]]). Τον διαδέχθηκε ο θείος του [[Κλαύδιος|Κλαύδιος]].
Γραμμή 23:
Ο Ηρώδης Αγρίππας κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης του έδειξε σύνεση και διπλωματικότητα. Ήταν Ιουδαίος με τους Ιουδαίους και Έλληνας με τους Έλληνες. Έτσι κέρδισε την συμπάθεια των πρώτων δείχνοντας σεβασμό στις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις (όταν άρχισε να οικοδομεί ένα τείχος για να προστατεύσει την Ιερουσαλήμ και όταν έβαλε τους φρουρούς του Ναού να καταδιώκουν μη Ιουδαίους οι οποίοι εισέρχονταν σε απαγορευμένους χώρους) και δημαγωγώντας (όπως έγινε στην περίπτωση που δέχθηκε τους πρεσβευτές των πόλεων της Τύρου και της Σίδωνας που είχαν κάποια αντιδικία μαζί του). Ταυτόχρονα στους Έλληνες εμφανίζονταν ως φιλέλληνας ιδρύοντας ανάκτορα, θέατρα και αμφιθέατρα και προσφέροντας θεάματα, ενώ έκοψε νομίσματα με την μορφή του ή με την μορφή του Κλαύδιου.
 
Ο Ηρώδης Αγρίππας Ι πέθανε το [[44]] αποαπό φυσικό θάνατο αφήνοντας ως διάδοχο έναν γιο που βρίσκονταν σε πολύ νεαρή ηλικία και τρεις θυγατέρες την Βερενίκη, την Μαριάμ και την Δρούσιλλα. Έτσι ο Κλαύδιος έθεσε πάλι τα εδάφη του βασιλείου του υπό ρωμαϊκή διοίκηση και ο νεαρός ομώνυμος γιος του Αγρίππα μεταφέρθηκε στην Ρώμη. Ο Ηρώδης της Χαλκίδος ανέλαβε την επιμέλεια του Ναού και το δικαίωμα να διορίζει
αρχιερείς. Παντρεύτηκε την ανιψιά του Βερενίκη και πέθανε λίγα χρόνια αργότερα το [[48]].
 
Γραμμή 31:
 
==Η επαναφορά της Ιουδαίας στην ρωμαϊκή διοίκηση ==
O Κούσπιος Φάδος διορίστηκε το [[44]] στην θέση του επιτρόπου. Εκείνη την εποχή εμφανίστηκε στην Ιουδαία ένας προφήτης που ονομάζονταν Θευδάς. Ο Θευδάς διακυρηξεδιακήρυξε στο πλήθος ότι αν τον ακολουθούσαν ως τον ποταμό Ιορδάνη τα νερά του ποταμού θα άνοιγαν με θαυματουργό τρόπο σημαίνοντας μια δεύτερη Έξοδο και μια νέα εποχή ελευθερίας. Όταν συγκέντρωσε αρκετούς οπαδούς αποφάσισε να πραγματοποιήσει το εγχείρημα του. Ο Κούσπιος Φάδος όμως έχοντας ειδοποιηθεί για το εγχείρημα έστειλε ένα απόσπασμα ιππικού εναντίον του. Το πλήθος που συνόδευε τον Θευδά κατασφάχθηκε και ο ίδιος αποκεφαλίστηκε και το κεφάλι του παραδόθηκε στον επίτροπο.
 
Ο Κούσπιος Φάδος αντικαταστάθηκε το [[46]] από τον Τιβέριο Ιούλιο Αλέξανδρο. Κατά την διάρκεια της αρχής του Αλέξανδρου ξέσπασαν εξεγέρσεις Ζηλωτών υπό την ηγεσία των γιών του Ιούδα του Γαλιλαίου Σίμωνα και Ιωάννη. Ο Τιβέριος Ιούλιος Αλέξανδρος τις κατέστειλε προκαλώντας πολλά θύματα ενώ οι γιοι του Ιούδα συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε σταυρικό θάνατο. Πολλά θύματα επίσης προκλήθηκαν και από έναν λιμό που έπληξε την Ιουδαία την εποχή εκείνη.
Γραμμή 37:
Ο Ουεντίδιος Κουμάνος διαδέχθηκε τον Τιβέριο Αλέξανδρο το [[48]] στο αξίωμα του επιτρόπου. Η βία εντάθηκε. Κατά την διάρκεια της εορτής κάποιου Πάσχα ξέσπασαν επεισόδια στο Ναό μεταξύ των Ρωμαίων φρουρών και των προσκυνητών και εξ’ αιτίας του πανικού που δημιουργήθηκε χιλιάδες Ιουδαίων ποδοπατήθηκαν μέχρι θανάτου. Λίγο αργότερα η επίθεση και η καταλήστευση ενός δούλου του Αυγούστου που ονομάζονταν Στέφανος προκάλεσε πράξεις αντεκδίκησης και αναταραχή.
 
Τα πιο σημαντικά έκτροπα ομωςόμως έγιναν γύρω στο [[50]] όταν ένας Ιουδαίος που πήγαινε από τη Γαλιλαία στην Σαμάρεια δολοφονήθηκε από Σαμαρείτες στο χωριό Γήμα της Γαλιλαίας. Οι Γαλιλαίοι ζήτησαν από τον Κουμάνο να έρθει στην Γαλιλαία για να επιληφθεί της υπόθεσης εκείνος όμως τους αγνόησε. Όταν μαθεύτηκαν αυτά στην Ιουδαία αρκετοί θερμόαιμοι με επικεφαλής κάποιον Ελεάζαρ του Δειναίου και κάποιον Αλέξανδρο επιτέθηκαν στην περιοχή της Σαμάρειας που ονομάζονταν Ακραβατηνή και προκάλεσαν πολλά θύματα και καταστροφές. Ο Κουμάνος έστειλε ιππείς αποαπό την Καισαρεία που σκότωσαν πολλούς από τους επιδρομείς προσπαθώντας να επαναφέρει την τάξη. Οι ιερείς του Ναού με επικεφαλής τον αρχιερέα Ιωνάθαν αδελφό και διάδοχο του Άννα κατάφεραν να συγκρατήσουν τους υπόλοιπους θερμόαιμους πριν συγκρουστούν με τους Ρωμαίους.Οι Σαμαρείτες έστειλαν πρέσβεις στον έπαρχο της Συρίας Γάιο Ουμίδιο Κουαρδάτο που βρίσκονταν στην Τύρο ζητώντας του να τιμωρήσει τους υπεύθυνους για τις ταραχές. Το ίδιο έκαναν και οι Ιουδαίοι οι οποίοι έστειλαν τον αρχιερέα Ιωνάθαν και άλλους πρέσβεις.
 
Ο έπαρχος ήρθε στην Καισαρεία. Εκεί σταύρωσε μερικούς από αυτούς που είχε συλλάβει το ιππικό του Κουμάνου και κατόπιν πήγε στην Λύδδα όπου συναντήθηκε με τους Σαμαρείτες. Εκεί ζήτησε από τους Ιουδαίους να συλλάβουν ορισμένα άτομα. Οι συλληφθέντες που θεωρήθηκαν ταραχοποιοί παραδόθηκαν στον έπαρχο και αποκεφαλίστηκαν. Κατόπιν έστειλε πρεσβείες και των δυο μερών (Ιουδαίων και Σαμαρειτών) στον [[Κλαύδιος|Κλαύδιο]] μαζί με τον Κουμάνο και έναν χιλίαρχο που ονομάζονταν Κέλερος προκειμένου να αποφασίσει αυτός για την υπόθεση. Κατόπιν γύρισε στην Αντιόχεια.