Δέκιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 64:
Την ίδια εποχή ξέσπασε ένα δεύτερο κύμα της Πανούκλας του Αντωνίνου, με αποκορύφωμα το διάστημα μεταξύ 251 και 266 που στοίχιζε τη ζωή 5.000 καθημερινά μόνο στη Ρώμη. Αυτή η επιδημία αναφέρεται ως η "πανούκλα του Κυπριανού" (επίσκοπος Καρχηδόνας), όπου και η πανούκλα και ο διωγμός των Χριστιανών ήταν αμείλικτα. Ο βιογράφος του Κυπριανού, Πόντιος, έδωσε μια ζωντανή εικόνα της καταστροφικής επίδρασης της πανούκλας και ο Κυπριανός μνημονεύει το γεγονός στο δοκίμιό του De mortalitate . Στην Καρχηδόνα, οι "διώξεις του Δέκιου" που εξαπολύθηκαν κατά την έναρξη της πανώλης, αναζήτησαν τους χριστιανούς ως αποδιοπομπαίους τράγους. Το Διάταγμα του Δέκιου ανανεώθηκε από τον Βαλέριο το 253 και καταργήθηκε από τον γιο του Γαλλιηνό το 260-1.
==Οι σεφτεριστές της εξουσίας του==
Όπως και σε άλλους Ρωμαίους αυτοκράτορες του 3ου αιώνα, η βασιλεία του Δέκιου δεν ήταν απαλλαγμένη απο απειλές εναντίον της εξουσίας του, είτε εσωτερικές, είτε εξωτερικές. Η εξέγερση του Jotapianus, στην Συρία ή στην Καππαδοκία, είχε ξεκινήσει ουσιαστικά επι βασιλείας του Φιλίππου, αλλά συνεχίστηκε και στη βασιλεία του Δέκιου. Πιθανών ο επίδοξος αυτοκράτορας δολοφονήθηκε απο τους ίδιους του τους στρατιώτες και το σώμα του παραδόθηκε στον Δέκιο στην Ρώμη το καλοκαίρι του 249.
Μία πιο σοβαρή εξέγερση ξέσπασε ενώ ο Δέκιος ήταν εκτός Ρώμης και πολεμούσε τους Γότθους το 250 απο τον Julius Valens Licinianus, επίσης αριστοκράτη συγκλητικό με κάποια λαϊκή υποστήριξη. Η βραχύβια αρπαγή της εξουσίας τελείωσε μέσα σε λίγες μέρες με την εκτέλεση του. Ο κυβερνήτης της Μακεδονίας, Titus Julius Priscus, επίσης αυτοανακηρύχθηκε Αύγουστος στην Φιλιππούπολη στο τέλος του 251, πιθανών με την υποστήριξη των Γότθων. Η Σύγκλητος τον ανακήρυξε δημόσιο εχθρό. Πιθανών να επέζησε και μετά τον θάνατο του Δέκιου, αλλά με την ανακήρυξη του Τρεβονιανό σε αυτοκράτορα δεν υπήρχε πια.
==Οι επιδρομές των Γότθων και ο θάνατος του==
| |||