Συνθήκη του Βοϊνίκου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''συνθήκη του Βοϊνίκου''' (ή απλά Βοϊνίκο) ήταν η συνθήκη με την οποία τα [[Ζαγοροχώρια]] απέκτησαν καθεστώς αυτονομίας κατά τα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Στην συνθήκη συμπεριλήφθηκαν αρχικά 14 χωριά, τα οποία συνθηκολόγησαν εκουσίως όταν οι [[Οθωμανοί]] με αρχηγό τον [[Σινάν Πασά]] εκστράτευσαν κατά των [[Ιωάννινα|Ιωαννίνων]], το 1430.<ref name="ioan">[http://www.scribd.com/doc/15049641/-2009 Ταξίδι στα Γιάννενα]</ref> Αυτά ανήκαν στο Κεντρικό Ζαγόρι και ήταν τα χωριά [[Βίτσα Ιωαννίνων|Βίτσα]], [[Δίκορφο Ιωαννίνων|Δίκορφο]], [[Δίλοφο Ιωαννίνων|Δίλοφο]], [[Ελαφότοπος Ιωαννίνων|Ελαφότοπος]], [[Κήποι ΙωαννίνωνΖαγορίου|Κήποι]], [[Κουκούλι Ιωαννίνων|Κουκούλι]], [[Μανασσής Ιωαννίνων|Μανασσής]] και [[Φραγκάδες Ιωαννίνων|Φραγκάδες]] καθώς και έξι ακόμα χωριά που εγκαταλείφθηκαν στο παρελθόν και είναι άγνωστη η θέση τους σήμερα.<ref>Επίτομο γεωγραφικό Λεξικό, Σταματελάτου, Εκδ. Ερμής [[ISBN|ISBN:960-320-133-2]]</ref>