Δέκιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 65:
Την ίδια εποχή ξέσπασε ένα δεύτερο κύμα της Πανούκλας του Αντωνίνου, με αποκορύφωμα το διάστημα μεταξύ 251 και 266 που στοίχιζε τη ζωή 5.000 καθημερινά μόνο στη Ρώμη. Αυτή η επιδημία αναφέρεται ως η "πανούκλα του Κυπριανού" (επίσκοπος Καρχηδόνας), όπου και η πανούκλα και ο διωγμός των Χριστιανών ήταν αμείλικτα. Ο βιογράφος του Κυπριανού, [[Πόντιος]], έδωσε μια ζωντανή εικόνα της καταστροφικής επίδρασης της πανούκλας και ο [[Κυπριανός]] μνημονεύει το γεγονός στο δοκίμιό του De mortalitate . Στην Καρχηδόνα, οι "διώξεις του Δέκιου" που εξαπολύθηκαν κατά την έναρξη της πανώλης, αναζήτησαν τους χριστιανούς ως αποδιοπομπαίους τράγους. Το Διάταγμα του Δέκιου ανανεώθηκε από τον [[Βαλέριο|Βαλέριο]] το 253 και καταργήθηκε από τον γιο του [[Γαλλιηνό|Γαλλιηνό]] το 260-1.
==Οι
Όπως και σε άλλους Ρωμαίους αυτοκράτορες του 3ου αιώνα, η βασιλεία του Δέκιου δεν ήταν απαλλαγμένη απο απειλές εναντίον της εξουσίας του, είτε εσωτερικές, είτε εξωτερικές. Η εξέγερση του Jotapianus, στην Συρία ή στην Καππαδοκία, είχε ξεκινήσει ουσιαστικά επι βασιλείας του Φιλίππου, αλλά συνεχίστηκε και στη βασιλεία του Δέκιου. Πιθανών ο επίδοξος αυτοκράτορας δολοφονήθηκε απο τους ίδιους του τους στρατιώτες και το σώμα του παραδόθηκε στον Δέκιο στην Ρώμη το καλοκαίρι του 249.
Μία πιο σοβαρή εξέγερση ξέσπασε ενώ ο Δέκιος ήταν εκτός Ρώμης και πολεμούσε τους Γότθους το 250 απο τον Julius Valens Licinianus, επίσης αριστοκράτη συγκλητικό με κάποια λαϊκή υποστήριξη. Η βραχύβια αρπαγή της εξουσίας τελείωσε μέσα σε λίγες μέρες με την εκτέλεση του. Ο κυβερνήτης της Μακεδονίας, Titus Julius Priscus, επίσης αυτοανακηρύχθηκε Αύγουστος στην Φιλιππούπολη στο τέλος του 251, πιθανών με την υποστήριξη των Γότθων. Η Σύγκλητος τον ανακήρυξε δημόσιο εχθρό. Πιθανών να επέζησε και μετά τον θάνατο του Δέκιου, αλλά με την ανακήρυξη του Τρεβονιανό σε αυτοκράτορα δεν υπήρχε πια.
==Οι επιδρομές των Γότθων και ο θάνατος του==
| |||