Οικοαναρχισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2:
Ο '''Οικο-αναρχισμός''' (ή αλλιώς: '''Οικολογική Αναρχία''') υποστηρίζει ότι μικρές [[οικοκοινότητες]] (των 50-150 ανθρώπων) είναι η μορφή που πρέπει να έχουν οι ανθρώπινοι οικισμοί ώστε να αναπτυχθεί ο ανθρώπινος πολιτισμός. Τα πολιτικά συστήματα –και κάθε είδους κοινωνικοπολιτική δομή- οφείλουν να αλλάξουν και να οργανωθούν ξανά ώστε να εξασφαλιστούν οι συνθήκες για τη δημιουργία αυτών των οικοκοινοτήτων. Οι οικο-αναρχικοί επίσης υποστηρίζουν ότι κάθε είδους κοινωνικός οργανισμός πρέπει να λειτουργεί υπέρ της φύσης και όχι ενάντιά της.
 
Ο οικο-αναρχισμός δεν είναι μια ξεκάθαρη θεωρία, αφού η ίδια η έννοια δεν έχει διατυπωθεί ή οριστεί μονάχα από έναν άνθρωπο. Οι ιδέες και οι προτάσεις του για τη διακυβέρνηση της κοινωνίας είναι πολύ όμοιες με τον [[αναρχο-μουτουαλισμός|αναρχο-μουτουαλισμό]] του Προυντόν. Κάποιο κομμάτι των οικο-αναρχικών είναι πιο κοντά στιςτις ιδέες του Μ. Μπακούνιν και του [[αναρχο-κολεκτιβισμός|αναρχο-κολεκτιβισμού]]. Προτάσσουν δηλαδή τη δημιουργία πολλών αυτόνομων κολεκτίβων ως τον υγιή τρόπο που θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι.
 
Ο οικο-αναρχισμός προτάσσει έντονα ότι ο άνθρωπος και η φύση θα πρέπει να ζουν συνεργατικά. Στο επίπεδο αυτό, δηλαδή της οικολογίας, έχει επηρεαστεί κυρίως από τη δουλειά δύο ανθρώπων: του [[Μάρεϋ Μπούκτσιν]] (Murray Bookchin) και του [[Τζων Σερζάν]] (John Zerzan). Η [[Κοινωνική Οικολογία]] του πρώτου και ο [[αναρχο-πρωτογονισμός|Πρωτογονισμός]] του δεύτερου άσκησαν ιδιαίτερη επιρροή.