Τρεβωνιανός Γάλλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 48:
[[File:MMA bronze 03.jpg|thumb|left|Χάλκινο άγαλμα του Τρεβονιανού που χρονολογείται στα χρόνια της βασιλείας του, το μοναδικό ανέπαφο χάλκινο ρωμαϊκό άγαλμα του 3ου αιώνα([[Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης (Νέα Υόρκη)|Μητροπολιτικό]])<ref>[http://www.metmuseum.org/toah/hd/ropo/ho_05.30_05.47.htm# Bronze portrait of Trebonianus Gallus, 05.30 ]</ref>]]
Στην προσπάθειά του να διασφαλίσει τη θέση του στη Ρώμη και να σταθεροποιήσει την κατάσταση στα σύνορα του Δούναβη, ο Τρεβονιανός σύναψε ειρήνη με τους Γότθους. Σύμφωνα με τους όρους της ειρήνης, επετράπη στους Γότθους να εγκαταλείψουν τη ρωμαϊκή επικράτεια, διατηρώντας παράλληλα τους αιχμαλώτους και τα λάφυρά τους. Επιπλέον, συμφωνήθηκε να τους καταβάλλεται ετήσια επιχορήγηση.<ref>The Cambridge Ancient History, σσ.39–40.</ref> Φτάνοντας στη Ρώμη, η διακήρυξη του Τρεβονιανού επικυρώθηκε επισήμως από τη Σύγκλητο, με το γιο του Βολουσιανό να ορίζεται Καίσαρας. Στις 24 Ιουνίου το 251 ο Δέκιος θεοποιήθηκε αλλά, από τις 15 Ιουλίου, ο Οστιλιανός εξαφανίζεται από την ιστορία. Είναι πιθανό ότι ο τελευταίος πέθανε κατά τη διάρκεια της επιδημίας πανώλης που έπληττε τη Ρώμη εκείνη την εποχή.<ref>Potter (2004), σ.248.</ref> Πρόθυμος να εμφανίσει τον εαυτό του κατάλληλο για την θέση και να κερδίσει την δημοτικότητα των πολιτών, ο Τρεβονιανός γρήγορα αντιμετώπισε την επιδημία παρέχοντας ταφή για τα θύματα της,
Ο Τρεβονιανός ίσως επίσης διέταξε ασυντόνιστους τοπικούς διωγμούς κατά των Χριστιανών,<ref>The Cambridge Ancient History, σ.40.</ref> η μόνη ένδειξη αυτού του ισχυρισμού είναι η φυλάκιση του Πάπα Κορνήλιου το 252.
| |||