Νέα Αθηναϊκή Σχολή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Τα χαρακτηριστικά της νέας ποίησης: ορθογρ |
μ →Τα χαρακτηριστικά της νέας ποίησης: τυπογραφικά |
||
Γραμμή 18:
Οι ποιητές που πρωταγωνίστησαν στην εμφάνιση της γενιάς του 1880 ξεκίνησαν από τα ανανεωτικά έντυπα όπως ο ''Ραμπαγάς'' και το ''Μη χάνεσαι'', όπου έγραφαν ποιήματα σατιρικά ή εμπνευσμένα από καθημερινά θέματα. Εκτός από τους [[Κωστής Παλαμάς|Παλαμά]], [[Γεώργιος Δροσίνης|Δροσίνη]] και [[Νίκος Καμπάς|Καμπά]] που αναφέρθηκαν προηγουμένως, τότε εμφανίστηκαν και άλλοι ποιητές όπως ο [[Γεώργιος Σουρής]] και ο [[Ιωάννης Πολέμης]]. Από αυτούς ουσιαστική εξέλιξη στην ποιητική του τέχνη παρουσιάσε μόνο ο [[Κωστής Παλαμάς|Παλαμάς]]. Ο [[Νίκος Καμπάς|Καμπάς]] εγκατέλειψε αμέσως την ποίηση, ενώ από τους υπόλοιπους, ο [[Γεώργιος Σουρής|Σουρής]] ακολούθησε τον δρόμο της σάτιρας ενώ οι άλλοι παρέμειναν στο ίδιο ποιητικό επίπεδο, χωρίς ιδιαίτερη εξέλιξη ή ανανέωση της τεχνικής τους. Γύρω στα τέλη της δεκαετίας του '80 και μέσα στην δεκαετία του '90 παρουσιάστηκαν νέοι ποιητές όπως ο [[Κώστας Κρυστάλλης]], ο [[Αλέξανδρος Πάλλης]], ο [[Αργύρης Εφταλιώτης]] και ο [[Ιωάννης Γρυπάρης]]. Στο τέλος του αιώνα έγινε μια νέα απόπειρα ανανέωσης της ποίησης από τον κύκλο των περιοδικών ''[[Η Τέχνη (περιοδικό)|Η Τέχνη]]'' και ''[[Ο Διόνυσος (περιοδικό)|Ο Διόνυσος]]''. Οι ποιητές που ξεκίνησαν από τον κύκλο των περιοδικών αυτών ακολούθησαν κυρίως το ρεύμα του [[συμβολισμός|συμβολισμού]], ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα για τις βορειοευρωπαϊκές λογοτεχνίες ([[Γερμανία]], [[Ρωσία]], Σκανδιναβία) και άσκησαν κριτική ακόμα και σε αξίες που είχαν καθιερωθεί τις προηγούμενες δεκαετίες, όπως τον [[Γιάννης Ψυχάρης|Ψυχάρη]] ή την [[ηθογραφία]]. Οι σημαντικότεροι ποιητές του κύκλου αυτού είναι οι [[Κωνσταντίνος Χατζόπουλος]], [[Λάμπρος Πορφύρας]], εκπρόσωποι του [[συμβολισμός|συμβολισμού]], και ο [[Μιλτιάδης Μαλακάσης]], που ακολούθησε δικούς του εκφραστικούς τρόπους χωρίς να εντάσσεται σε κάποιο ρεύμα. Ήταν ποιητές χαμηλών τόνων που έδρασαν κατά την περίοδο της μεγάλης ακμής του [[Κωστής Παλαμάς|Παλαμά]] και παρέμειναν στην «βαριά σκιά» του, γι' αυτό και αναφέρονται σε αυτό το άρθρο.
===Τα χαρακτηριστικά της νέας ποίησης===
Η σημαντικότερη αλλαγή που έφεραν οι ποιητές της Νέας Αθηναϊκής Σχολής ήταν η ολοκληρωτική πλέον καθιέρωση της χρήσης της [[δημοτική|δημοτικής]] στην ποίηση. Εκτός όμως από την αλλαγή στην γλώσσα, έφεραν και γενικότερη ανανέωση του ποιητικού λόγου: εγκατέλειψαν τον στόμφο και τις ρητορικές εξάρσεις του [[Α' Αθηναϊκή Σχολή|αθηναϊκού ρομαντισμού]] και στράφηκαν σε θέματα περισσότερο οικεία και καθημερινά, που ευνοούσαν τους χαμηλούς τόνους. Ακόμη και το προσφιλές στους ρομαντικούς θέμα του έρωτα το χειρίστηκαν χωρίς συναισθηματικές εξάρσεις, με θερμότητα και γνησιότητα στην έκφραση των συναισθημάτων τους. Ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα για την επιμελημένη μορφή του στίχου και προτίμησαν μικρά στροφικά σχήματα που η συντομία τους επέτρεπε την καλύτερη επεξεργασία. Σημαντικό ρόλο στην στιχουργική φροντίδα έπαιξε και η έμπνευση των περισσοτέρων από το ρεύμα του γαλλικού [[παρνασσισμός|
Ένα άλλο γεγονός που έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην ανανέωση των θεμάτων της ποίησης ήταν η ανάπτυξη της επιστήμης της [[Λαογραφία|
Η γλωσσική διδασκαλία του [[Γιάννης Ψυχάρης|Ψυχάρη]] ήταν και αυτή καθοριστική για την διαμόρφωση της φυσιογνωμίας της ποιητικής γενιάς του 1880. Οι απόψεις του [[Γιάννης Ψυχάρης|Ψυχάρη]] επέδρασαν ιδιαίτερα στο έργο δύο λογοτεχνών που έγραψαν ποιήματα και πεζά ακολουθώντας τις αρχές του Ψυχάρη, του [[Αλέξανδρος Πάλλης|Αλέξανδρου Πάλλη]] και του [[Αργύρης Εφταλιώτης|Αργύρη Εφταλιώτη]].
| |||