Δούρα Ευρωπός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 5:
===Η μακεδονική επανίδρυση και η ελληνιστική περίοδος===
Η Δούρα Ευρωπός ιδρύθηκε σαν αντιστάθμισμα για την επέκταση του [[Αντίγονος ο Μονόφθαλμος|Αντιγόνου Α΄]] προς την κεντρική [[Μεσοποταμία]], μαζί με την [[Σελεύκεια η επί του Τίγρη|Σελεύκεια]] και την [[Νίσιβις|Αντιόχεια Μυγδονική]], πάνω σε εύφορο πεδίο, επί της δεξιάς όχθης του ποταμού Ευφράτη στο σημερινό ύψωμα Salhiyé της [[Συρία]]ς. Ο ίδιος ο Σέλευκος επέλεξε προσωπικά αυτήν τη θέση, πάνω σε ένα ευρύ ακρωτήριο που προστατευόταν από δύο φαράγγια και στις δύο πλευρές, που οδηγούσαν στον Ευφράτη, όπου ο ποταμός είχε διαβρωθεί δημιουργώντας ένα ανάχωμα με ύψος 40 με 90 μέτρα, εξυπηρετώντας έτσι ως φυσικό αμυντήριο.
Πιστεύεται ότι οι πρώτοι κάτοικοι ήταν [[Μακεδόνες]] βετεράνοι –κυρίως παιδικοί φίλοι του Σελεύκου- που αναμείχθηκαν με εντοπίους Σημίτες. Κατά την Ελληνιστική περίοδο της πόλεως (309-113 π.Χ.) ονομαζόταν '''Ευρωπός''' και ο Σέλευκος λατρευόταν με τιμές θεού. Το ότι ο Σέλευκος υπήρξε ο ιδρυτής της πόλεως, αποδεικνύεται από ένα ανάγλυφο στον ναό του [[Δίας (μυθολογία)|Διός Ολυμπίου Γάδ]], όπου ο Σέλευκος στεφανώνεται από τον Νικάνορα μάλλον με την αραμαϊκή επιγραφή που γράφει το όνομά του. Επιπλέον σε έναν πάπυρο του 180 μ.Χ. που αναφερόταν στην πώληση ενός σκλάβου, αναφέρονται οι πρόγονοι θεοί Ζεύς και [[Απόλλων]] και ο Σέλευκος Νικάτωρ. Παράλληλα μια βάση ενός αγάλματος (χρονολογούμενο στην εποχή του [[Αντίοχος Γ' ο Μέγας|Αντιόχου Γ΄]]) γράφει Σέλε[υκος] Νικάτ[ωρ], ενώ σε μια άλλη επιγραφή του 2 μ.Χ. που βρέθηκε στον ναό της [[Άρτεμις|Αρτέμιδος Ναναίας]], υπάρχει μια αφιέρωση από τον Αβιδνέργλο προς την θεά και τον αδερφό της Απόλλωνα με το προσωνύμιο ''Αρχηγοί''. Αρχηγός όμως ήταν ο Απόλλων για τους [[Σελευκίδες]].
Κατά την περίοδο αυτή η Ευρωπός έλεγχε την εμπορική οδό (που διέβαινε τον Ευφράτη) και που ένωνε την πρωτεύουσα Αντιόχεια με την Σελεύκεια στον Τίγρη. Η πόλη οικοδομήθηκε με ιπποδάμειο πολεοδομικό ιστό, διέθετε ακρόπολη και βουλευτήριο. Στους Έλληνες αποίκους οι Σελευκίδες διέθεσαν καλλιεργήσιμες γαίες (κληρουχίες) στον Ευφράτη, καθώς και πολιτικά δικαιώματα, τα οποία εστερούντο οι εντόπιοι. Ωστόσο η συμβίωση Ελλήνων (Θρακών, Μακεδόνων και άλλων) με [[Σημίτες]] οδήγησε στον πολιτιστικό συγκρηστισμό της πόλεως. Ένα έγγραφο για την πώληση ενός σκλάβου χρονολογούμενο τον 2ο αιώνα π.Χ. δίνει μια σαφή εικόνα για ελληνικές – και μάλιστα μακεδονικές- κληρουχίες στην Ευρωπό. Αυτό αποδεικνύεται από τα ονόματα που βρέθηκαν όπως ο Φίλιππος (υιός του Αμυνάνδρου του ''Ευρωπαίου''), ο Αριστώναξ (υιός του Αρίστωνος του Ευρωπαίου), Αντίγονος, Κόνων και Ηλιόδωρος. Από διάφορα έγγραφα αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες κληρούχοι καλλιεργούσαν στην γύρω περιοχή του Ευφράτη δημητριακά, αμπέλια και άλλα φρούτα, ενώ από την ελληνιστική περίοδο η πόλη χρησιμοποιούσε το μακεδονικό ημερολόγιο που διατηρήθηκε στην ρωμαϊκή και παρθική κατοχή.
===Παρθική και ρωμαϊκή περίοδος===
| |||