Δούρα Ευρωπός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ελληνιστική πόλη της'''Δούρα Δούρας Ευρωπού,Ευρωπός''' αποτελεί ένα από τα απτά παραδείγματα της συγχωνεύσεως μεταξύ του ελληνικού και των πολιτισμών της Ασίας. Σχετίζεται έμμεσα με την μορφή του [[Μέγας Αλέξανδρος|Μεγίστου των Ελλήνων]]. Αυτό γιατί ιδρύθηκε μετά το πέρας του Βαβυλωνιακού πολέμου (311-309 π.Χ.) από τον στρατηγό '''Νικάνορα''' (λογικά είναι το ίδιο πρόσωπο που ίδρυσε την [[Αντιόχεια (ή Έδεσσα)|Έδεσσα]] και την Αντιόχεια Μυγδονική) για λογαριασμό του κυρίου του '''[[Σέλευκος Α' Νικάτωρ|Σελεύκου Α΄ Νικάτορος]]''' (358-281 π.Χ.), ενός εκ των βασιλικών φίλων του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η λέξη Δούρα παράγεται από την λέξη τύρσις= οχυρό και η ονομασία Ευρωπός από την [[Ευρωπός|ομώνυμη]] πατρίδα του Σελεύκου στην [[Μακεδονία]].

Η Δούρα Ευρωπός ιδρύθηκε σαν αντιστάθμισμα για την επέκταση του [[Αντίγονος ο Μονόφθαλμος|Αντιγόνου Α΄]] προς την κεντρική [[Μεσοποταμία]], μαζί με την [[Σελεύκεια η επί του Τίγρη|Σελεύκεια]] και την [[Νίσιβις|Αντιόχεια Μυγδονική]], πάνω σε εύφορο πεδίο, επί της δεξιάς όχθης του ποταμού Ευφράτη στο σημερινό ύψωμα Salhiyé της [[Συρία]]ς. Ο ίδιος ο Σέλευκος επέλεξε προσωπικά αυτήν τη θέση, πάνω σε ένα ευρύ ακρωτήριο που προστατευόταν από δύο φαράγγια και στις δύο πλευρές, που οδηγούσαν στον Ευφράτη, όπου ο ποταμός είχε διαβρωθεί δημιουργώντας ένα ανάχωμα με ύψος 40 με 90 μέτρα, εξυπηρετώντας έτσι ως φυσικό αμυντήριοχώρο άμυνας. Υπάρχουν ωστόσο και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι κτίστηκε από τον Αντίοχο Α΄ Σωτήρα μεταξύ των ετών 294-292 π.Χ. όταν κυβερνούσε τις άνω σατραπείες.

Κατά την περίοδο αυτή η Ευρωπός έλεγχε την εμπορική οδό (που διέβαινε τον Ευφράτη) και που ένωνε την πρωτεύουσα Αντιόχεια με την Σελεύκεια στον Τίγρη. Η πόλη οικοδομήθηκε με ιπποδάμειο πολεοδομικό ιστό, διέθετε ακρόπολη και βουλευτήριο. Στους Έλληνες αποίκους οι Σελευκίδες διέθεσαν καλλιεργήσιμες γαίες (κληρουχίες) στον Ευφράτη, καθώς και πολιτικά δικαιώματα, τα οποία εστερούντο οι εντόπιοι. Ωστόσο η συμβίωση Ελλήνων (Θρακών, Μακεδόνων και άλλων) με [[Σημίτες]] οδήγησε στον πολιτιστικό συγκρηστισμόσυγκρητισμό της πόλεως. Ένα έγγραφο για την πώληση ενός σκλάβου χρονολογούμενο τον 2ο αιώνα π.Χ. δίνει μια σαφή εικόνα για ελληνικές – και μάλιστα μακεδονικές- κληρουχίες στην Ευρωπό. Αυτό αποδεικνύεται από τα ονόματα που βρέθηκαν όπως ο Φίλιππος (υιός του Αμυνάνδρου του ''Ευρωπαίου''), ο Αριστώναξ (υιός του Αρίστωνος του Ευρωπαίου), Αντίγονος, Κόνων και Ηλιόδωρος. Από διάφορα έγγραφα αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες κληρούχοι καλλιεργούσαν στην γύρω περιοχή του Ευφράτη δημητριακά, αμπέλια και άλλα φρούτα, ενώ από την ελληνιστική περίοδο η πόλη χρησιμοποιούσε το μακεδονικό ημερολόγιο που διατηρήθηκε στην ρωμαϊκή και παρθική κατοχή.