Ο '''Εμίλ Ζολά''' ([[Παρίσι]], [[1840]] – [[Παρίσι]], [[1902]]) είναι ένας ξεχωριστός λογοτέχνης όχι μόνο επειδή υπήρξε ο πιο σημαντικός εκπρόσωπος του [[Νατουραλισμός|νατουραλισμού]] αλλά πρωτίστως επειδή άσκησε τεράστια κοινωνική επιρροή με το έργο και τις παρεμβάσεις του.Η μητέρα του ήθελε να τον δει [[Νομική|νομικό]], ωστόσο εκείνος απέτυχε να περάσει τις απαιτούμενες εξετάσεις. Έτσι, πρώτα εργάστηκε ως γραμματέας, μετά στο τμήμα πωλήσεων ενός εκδοτικού οίκου. Κατόπιν άρχισε να αρθρογραφεί σε εφημερίδες σχετικά με τη [[λογοτεχνία]], την [[τέχνη]] και την [[πολιτική]]. Χαρακτηριστικές υπήρξαν οι θέσεις του κατά του [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Ναπολέοντα]] και του ιερατείου. Μετά το πρώτο σημαντικό μυθιστόρημά του ''Τερέζ Ρακέν'' ([[1867]]), ξεκίνησε μια σειρά έργων με τον τίτλο “Λε Ρουγκόν Μακάρ” (Les Rougon-Macquart. Histoire naturelle et sociale d'une famille sous le Second Empire [Ρουγκόν-Μακάρ. Φυσική και κοινωνική ιστορία μιας οικογένειας υπό την Β΄ Αυτοκρατορία]), όπου περιλαμβάνονται περισσότερα από τα μισά μυθιστορήματά του, θέλοντας να αναλύσει με διεισδυτική κριτική ματιά τις πτυχές της τότε [[Γαλλία|γαλλικής]] κοινωνίας. Σε αυτή τη σειρά συγκαταλέγεται ''Η ταβέρνα'' ([[1877]]), ένα αριστούργημα το οποίο εμβαθύνει στο φαινόμενο του [[Αλκοολισμός|αλκοολισμού]] και της φτώχειας στην εργατική τάξη. Επίσης, η ''Νανά'' ([[1880]]), που, με τη συμβολική μορφή μιας πόρνης η οποία διαφθείρει την [[Παρίσι|παριζιάνικη]] ελίτ, δηλώνεται η κατάπτωση της Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας. Επιπλέον, με το ''Ζερμινάλ'' ([[1885]])—το καλύτερο ίσως έργο του—έστρεψε τον προβολέα στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας των ανθρακωρύχων. Στη συνέχεια, από τη βαθυστόχαστη καταγραφή των κοινωνικών προβλημάτων στράφηκε στη [[Σοσιαλισμός|σοσιαλιστική]] [[ουτοπία]] με δύο τριλογίες του, ''Οι τρεις πόλεις'' και ''Τα τέσσερα Ευαγγέλια,'' με τη δεύτερη να μένει ανολοκλήρωτη. Στα τελευταία του χρόνια έμελλε να συνταράξει συθέμελα τη γαλλική κοινωνία με την ανοιχτή επιστολή του προς τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η οποία δημοσιεύτηκε στο εξώφυλλο της εφημερίδας ''L'Aurore'' υπό τον τίτλο “Κατηγορώ!” ([[1898]]). Ξεσκέπαζε μια μηχανορραφία που κόστισε την ελευθερία στον στρατιωτικό [[Άλφρεντ Ντρέιφους]] εξαιτίας του αντισημιτισμού του Υπουργείου Αμύνης. Την αποκάλυψη ακολούθησαν δραματικά γεγονότα που κατέληξαν όχι απλώς στη δικαίωση του αθώου αλλά και στη μεταρρύθυμιση του συστήματος, συμπεριλαμβανομένου του χωρισμού εκκλησίας και κράτους. Πριν όμως δει αυτή την τελευταία εξέλιξη, βρέθηκε νεκρός υπό συνθήκες που θεωρούνται ύποπτες.
[[Αρχείο:J accuse.jpg|right|thumb|Το άρθρο του Ζολά "Κατηγορώ!"]]
