Σκάλα Aταλάντης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
+γεωγ. συντεταγμένες |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 11:
| ιστοσελίδα =
}}
Η '''Σκάλα Φθιώτιδας''' ή '''Σκάλα Αταλάντης''' είναι χωριό του [[Δήμος Λοκρών| δήμου Λοκρών]] της [[Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας| Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας]] ([[Σχέδιο Καλλικράτης]]). Βρίσκεται 144 χλμ. βόρεια της [[Αθήνα]]ς.
Από το 1999 έως το 2010 σύμφωνα με την [[Σχέδιο Καποδίστριας| τότε διοικητική διαίρεση της Ελλάδας]] αποτελούσε χωριό του [[Δήμος Αταλάντης|Δήμου Αταλάντης]] του [[Νομός Φθιώτιδας| Νομού Φθιώτιδας]]. <br />
Είναι παραθαλάσσιος οικισμός και επίνειο της [[Αταλάντη| ομώνυμης]] κωμόπολης της Φθιώτιδας.
Ο πληθυσμός της είναι 130 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2001.
==ΙΣΤΟΡΙΑ==
Η Σκάλα Αταλάντης -λιμάνι του [[Αταλάντη|Ταλαντίου]] ([[La Calandri]])- μνημονεύεται στα χρόνια της [[Φραγκοκρατία]]ς (1204-1458) ως ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια του [[Δουκάτο των Αθηνών|Δουκάτου των Αθηνών]], το οποίο διατήρησε τη σπουδαιότητα του και κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας. Η σπουδαιότητα του έγκειτο στο γεγονός ότι αποτελούσε σημείο απ’ όπου ξεκινούσε η τροφοδοσία όχι μόνο της Αταλάντης, αλλά και της ευρύτερης περιοχής μέχρι και την [[Λιβαδειά]] και τα [[Σάλωνα]] ([[Άμφισσα]]). Άλλωστε, η έλλειψη ισθμού στην [[Κόρινθος|Κόρινθο]], καθιστούσε αναγκαία την ύπαρξη λιμανιών στα παράλια της Στερεάς Ελλάδας και της Πελοποννήσου.
Συγκεκριμένα στη θέση Κάβο-Λένα (που σήμερα ονομάζεται Παλιομαγαζιά), βρίσκονταν αλυκές, στις οποίες εκτός από όρυξη [[αλάτι|άλατος]], γινόταν και εμπόριο (εξόν και η ονομασία Παλιομαγαζιά).
Το 1826 (5 Νοεμβρίου) στη Σκάλα έφτασαν με πλοία 1500 Θεσσαλομακεδόνες, που είχαν συγκεντρωθεί και οργανωθεί από τον [[Ιωάννης Κωλλέτης|Ιωάννη Κωλλέτη]], με επικεφαλής τους [[Αγγελής Γάτσος|Αγγελή Γάτσο]] και [[Τάσος Καρατάσος|Καρατάσο]] και τον Γάλλο [[ΦιλέλληναςΦιλέλληνα]] Βουτιέ ([[Olivier Voutier]]), με σκοπό να αποβιβαστούν και να απελευθερώσουν την [[Αταλάντη]]. Η αρνητική έκβαση της μάχης και οι διενέξεις μεταξύ Γάτσου και Καρατάσου τους ανάγκασαν να υποχωρήσουν και να επιστρέψουν από τη Σκάλα στις [[Σποράδες]], από είχε ξεκινήσει η εκστρατεία τους.
Το 1833 εγκαθίστανται στην Σκάλα οι πρώτοι [[οικιστές Μακεδόνες]]. Ο οικισμός που εγκαταστάθηκαν ονομάστηκε «Κάτω Πέλλη». Το 1836 ο οικισμός εντάσσεται στο [[Δήμος Αταλάντης|Δήμο Αταλάντης]]. Το 1839 χτίστηκε στη Σκάλα [[υδραγωγείο]] για να καλύψει τις ανάγκες των κατοίκων της.
Το 1846 χτίζεται ο Ιερός Ναός «[[Εισόδεια της Θεοτόκου]]».
Το 1848, με Βασιλικό Διάταγμα, σχηματίζεται ο «Δήμος Νέας Πέλλης» με έδρα την Κάτω Πέλλη (Σκάλα). Το 1849 θα εκλεγεί Δήμαρχος του νεοσύστατου Δήμου ο αγωνιστής του 1821 [[Αθανάσιος Ν. Χαλκιώτης]].
Το 1892 η Σκάλα είχε 202 κατοίκους και λειτουργούσε «Γραμματοσχολείο».
Στον μεγάλο σεισμό του 1894,κατέρευσαν 25 σπίτια, μέρος της προβλήτας βυθίστηκε και 4 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Μετά το σεισμό χτίζεται στη Σκάλα η εκκλησία της Αναλήψεως. Το 1912 καταργείται ο Δήμος Νέας Πέλλης και γίνεται Κοινότητα.
Μέχρι το 1900, οπότε και πέρασε η πρώτη σιδηροδρομική γραμμή για [[Λάρισα]], η Σκάλα παρέμεινε σημαντικό λιμάνι του Ευβοϊκού κόλπου, για το εσωτερικό και εξωτερικό εμπόριο της Λοκρίδας. Μέχρι και το 1930 διατηρούσε κάποια αξιόλογη κίνηση, η οποία άρχισε να φθίνει, λόγω της ολοένα αυξανόμενης χρήσης του αυτοκινήτου.
Το 1952 έμεναν εκεί μόνο δύο οικογένειες (1).
Από το 2010, όπως προβλέπεται από το σχέδιο Καλλικράτης, η Σκάλα εντάχθηκε στο νέο διευρυμένο [[Δήμος Λοκρών|Δήμο Λοκρών]].
==ΣΥΛΛΟΓΟΙ==
Ο «Εξωραϊστικός Σύλλογος Σκάλας Αταλάντης» και ο [[Ναυτικός Όμιλος Αταλάντης]] εδρεύουν εδώ και με τις πολιτιστικές δράσεις που αναλαμβάνουν δίνουν πνοή στη περιοχή ειδικότερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
==ΠΗΓΕΣ==
#Δακορώνια Φ., Κωτούλας Δ., Μπαλτά Ε. Συθιακάκη Β. Τόλιας Β. «Λοκρίδα – Ιστορία & Πολιτισμός». Εκδόσεις: Κτήμα Χατζημιχάλη.
#Κακλαμάνος Ευστάθιος Ελ. 1980. «Αταλάντη 1800-1828». Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Διόσκουροι.
#Μητσόπουλος Κ. 1895. «Ο μέγας της Λοκρίδος σεισμός – κατά τον Απρίλιο του 1894». Εθνικό Τυπογραφείο. Αθήνα 1895.
#Χριστοφόρου Μάνθος Κ. 1993. «Η Οπουντία Λοκρίδα και η Αταλάντη – Μνήμες και μαρτυρίες». Μέρος 2ο. Αθήνα: Εταιρεία Ιστορικών και Λαογραφικών Ερευνών Αταλάντης (Ε.Ι.Λ.Ε.Α.).
#Χριστοφόρου Μάνθος Κ. 2001. «Χρονολόγιο Οπούντος και Αταλάντης 4000 χρόνια – εν τάχει». Έκδοση Δήμου Αταλάντης.
#Πρωτόπαπας Ζήσης. 1952. «Λοκρίδα». Αθήνα 1952.
==Υποσημειώσεις – Παραπομπές==
#Πρωτόπαπας Ζήσης. 1952. «Λοκρίδα». Αθήνα 1952. σελ. 23.
[[Κατηγορία:Χωριά του νομού Φθιώτιδας]]
| |||