Χάλκη Πριγκιποννήσων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ZéroBot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Προσθήκη: nl:Heybeliada
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4:
Η '''Χάλκη''' ([[Τούρκικη γλώσσα|τούρκικα]]: ''Heybeliada'' ή ''Heybeli Ada'') είναι νησί της [[Τουρκία|Τουρκίας]] στη [[Θάλασσα του Μαρμαρά]] ή Προποντίδα. Ανήκει σε μια συστάδα νησίδων γνωστές ως τα [[Πριγκηπονήσια]], και κείται μεταξύ των νήσων [[Αντιγόνη (νήσος)|Αντιγόνης]], της [[Πρίγκηπος|Πριγκήπου]] και του Μικρασιατικού ακρωτηρίου Μάλ-τεπε (=Λόφος θησαυρού), του αρχαίου Άκρου Βρύαντος. Η Χάλκη υπάγεται στο Νομό της Κωνσταντινούπολης και αποτελεί ιδιαίτερο θέρετρο αυτής.
 
Η Χάλκη έχει μέγιστο υψόμετρο 448 πόδια. Στην ανατολική άκρα του νησιού είναι η Ναυτική Σχολή της Τουρκίας και στη νότια πλευρά ο γραφικός όρμος Τσαμ-λιμάν (ο Πιτυούς όπως τον αποκαλούσαν, για τους πευκώνες του οι αρχαίοι Έλληνες). Επί της βόρειας ακτής της σε γραφικό ύψωμα βρίσκεται το ελληνορθόδοξο μοναστήρι του 11ου αιώνα, η Αγία Τριάδα, το οποίο στέγαζε την περιώνυμη [[Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης]], την κύρια ελληνορθόδοξη θεολογική σχολή στην Τουρκία του [[Οικουμενικό Πατριαρχείο|Οικουμενικού Πατριαρχείου]]. Αυτό το μοναστήρι προσελκύει πολλούς τουρίστες από Ελλάδα και Τουρκία.
 
[[Αρχείο:Άγιος Νικόλαος Χάλκης.JPG|250px|thumb|right|Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου στη Χάλκη.]]
Γραμμή 16:
Ο μοναδικός οικισμός του νησιού είναι κτισμένος από την αρχαία εποχή στην ήρεμη βορειοανατολική παραλία, που είναι προστατευμένη από τους ΒΑ ανέμους. Βρισκόταν σε άμεση επικοινωνία τόσο με την [[Πρίγκηπος|Πρίγκηπο]], όσο και με την απέναντι ακτή της [[Βιθυνία|Βιθυνίας]].
 
Ο παλιός οικισμός εκτεινόταν από το λιμάνι και τον παλαιό ναό του Αγ. Νικολάου και αναπτυσσόταν σε στενά καλντερίμια και στριφογυριστά αδιέξοδα δρομάκια, συχνά καμαροσκέπαστα, που δημιουργούσαν μια γραφικότητα. Η ναυτική πολιτεία είχε ως επίκεντρο την πλατεία της Γλύφας, όπου το κεντρικό πηγάδι που είχε ανοιχτεί το 1768. Υπήρχαν επίσης άλλες οκτώ αστείρευτες πηγάδες. Το νερό ήταν πάντα λιγοστό στη Χαλκη και είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ τα σπίτια ήταν πάντα ξεκλείδωτα, οι κάτοικοι διπλοκλείδωναν τα πηγάδια και τις στέρνες τους για να ασφαλίσουν το πολύτιμο νερό. Στις αρχές του 20ού αιώνα η πόλη καταστράφηκε δυο φορές από πυρκαγιά και χτίστηκε ξανά.
 
Ο ενοριακός ναός του Αγίου Νικολάου υπήρχε από τη βυζαντινή εποχή και ήταν κτισμένος σε ερείπια αρχαίου ναού. Ξαναοικοδομήθηκε το 18ο αιώνα και πάλι το 1857 λαμπρότερος και εντυπωσιακός σε σχέδια του Χατζή Στεφανή Γαϊτανάκη. Σε αυτή τη μορφή υπάρχει μέχρι σήμερα.