Συμπεριφορισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
== Συμπεριφοσισμός ==
<big>Ο Συμπεριφορισμός είναι ένα από τα κύρια ρεύματα της ψυχολογίας. Ο J.B.Watson έδωσε την έναρξη στην εν λόγω θεωρητική οπτική, η οποία βασίζεται στο φιλοσοφικό ρεύμα του Πραγματισμού. Σύμφωνα με τον πραγματισμό ο πιο αποτελεσματικός τρόπος ερμηνείας είναι αυτός που βασίζεται στους νόμους της φύσης. Κατά τον Συμπεριφορισμό το εξωτερικό περιβάλλον και συγκεκριμένα η αλληλεπίδραση του ατόμου με τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος διαμορφώνουν την συμπεριφορά του. Δεν αποδίδει την συμπεριφορά του ατόμου σε παράγοντες όπως η προσωπικότητα, ο χαρακτήρας , το Ασυνείδητο ή τα γνωστικά σχήματα. Για τον Συμπεριφορισμό όλα αυτά αποτελούν ουσιαστικοποιήσεις. Η ουσιαστικοποίηση είναι οποιαδήποτε απόδοση μιας συμπεριφοράς σε μια άλλη συμπεριφορά. Για παράδειγμα το να αποδώσουμε τη συμπεριφορά (σύμπτωμα) ενός ατόμου με σχιζοφρένεια στην ψυχική ασθένεια είναι μια ουσιαστικοποίηση.Βασικός άξονας της Συμπεριφοριστικής ανάλυσης αποτελεί η έννοια του κλασικού εξαρτημένου αντανακλαστικού η οποία οφείλεται στον Ivan Petrovich Pavlov (ο σκύλος του Pavlov).
</big>
<big>Η θεμελιώδης συνεισφορά του J.B. Watson ήταν οι εργασίες του στην εξαρτημένη μάθηση. Όταν δηλαδή ένα ουδέτερο ερέθισμα (Ε<sup>Ο</sup>) συσχετίζεται στο χώρο και στο χρόνο με ένα ανεξάρτητα προκλητικό ερέθισμα (Ε<sup>ΑΠ</sup>) τότε το αρχικά ουδέτερο ερέθισμα αποκτά εξαρτημένη προκλητική δύναμη (Ε<sup>ΕΠ</sup>) προκαλώντας εξαρτημένες αντιδράσεις (Α<sup>Ε</sup>)(π.χ. το σκυλί του Pavlov). </big>
<big> O B.F. Skinner ενίσχυσε την οπτική του συμπεριφορισμού με την θεωρία του περί συντελεστικής συμπεριφοράς. Κατά την συντελεστική συμπεριφορά η δράση επιφέρει κάποιο ερέθισμα. Για παράδειγμα η δράση του να ανοίξω την τηλεόραση επιφέρει το ερέθισμα της αγαπημένης μου τηλεοπτικής σειράς το οποίο εν συνεχεία προκαλεί συναισθήματα χαράς (αντίδραση).</big>
<big>Μηχανισμοί ή τρόποι διαμόρφωσης της συμπεριφοράς αποτελούν η ενίσχυση και η τιμωρία. Τόσο ο ένας μηχανισμός όσο και ο άλλος διακρίνεται στην θετική και αρνητική του μορφή.</big>
<big>• Θετική ενίσχυση : η δράση επιφέρει ένα θετικό ερέθισμα (π.χ. η δράση του να ανοίγω το ψυγείο επιφέρει φαγητό)
• Θετική τιμωρία : η δράση επιφέρει ένα αρνητικό ερέθισμα (π.χ. η δράση του να γυμνάζομαι επιφέρει κούραση)
• Αρνητική ενίσχυση : η δράση τερματίζει ένα αρνητικό ερέθισμα (π.χ. η δράση του να γυρίζω νωρίς στο σπίτι μου τερματίζει τις φωνές της γυναίκας μου μου)
• Αρνητική τιμωρία : η δράση τερματίζει ένα θετικό ερέθισμα (π.χ. η δράση του να μην πηγαίνω νωρίς στο σπίτι μου θα τερματίσει την γυναίκα μου δηλ. θα με χωρίσει)
</big>
| |||