Συζήτηση:Φυγόκεντρος δύναμη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 9:
::::Αν ξέρεις το αντικείμενο σβάρνισε λίγο το άρθρο μήπως έχει ανακρίβειες! Thanks για τα σχόλια. [[Συζήτηση χρήστη:ManosHacker|<span style="text-shadow:#ffffff 0em 0em 0.2em,#aabbdd -0.2em -0.2em 0.4em,#aabbdd 0.2em 0.2em 0.4em;color:#336699"><small>ManosHacker</small></span>]] 17:13, 26 Ιανουαρίου 2012 (UTC)
Μία μικρή διόρθωση στα λεγόμενα του Περίεργου: Η δύναμη Κοριόλις εμφανίζεται μόνο για αντικείμενα που έχουν ταχύτητα ως προς το σύστημα αναφοράς του κέντρου της Γης. Οι μόνη ψευδοδύναμη που ασκείται σε έναν ακίνητο παρατηρητή στην επιφάνεια ως προς το δικό του σύστημα αναφοράς είναι η φυγόκεντρος δύναμη, η οποία είναι ίση και αντίθετη της κεντρομόλου.
Ένα γενικότερο σχόλιο σχετικά με τους όρου κεντρομόλος και φυγόκεντρος δύναμη: Οι δύο αυτές έννοιες συχνά συγχέονται διότι αναφέρονται σε δύο διαφορετικούς παρατηρητές. Εν προκειμένω, ο ένας βρίσκεται στο κέντρο της Γης και ο άλλος στην επιφάνεια. Ο παρατηρητής στο κέντρο της Γης (αν αγνοήσουμε την κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο) είναι '''αδρανειακός''', δηλαδή αν κάποιος κάνει πειράματα σε ένα νοητό εργαστήριο στο κέντρο της Γης θα ανακαλύψει ότι ένα σωματίδιο πάνω στο οποίο το σύνολο των δυνάμεων είναι μηδέν συνεχίζει να κινείται ευθύγραμμα και ομαλά — με λίγα λόγια, ο πρώτος [[νόμος του Νεύτωνα]] ορίζει τα αδρανειακά συστήματα αναφοράς.
Από την άλλη, υπάρχει το σύστημα αναφοράς των παρατηρητών στην επιφάνεια. Το σύστημα αυτό '''δεν''' είναι αδρανειακό, καθώς η Γη περιστρέφεται και έτσι ένας παρατηρητής στην επιφάνεια αναγκάζεται να εισαγάγει τις λεγόμενες ''ψευδοδυνάμεις'' για να εξηγήσει τα φαινόμενα που παρατηρεί γύρω του. Μία από αυτές τις ψευδοδυνάμεις είναι η φυγόκεντρη δύναμη, την οποία ένας μη αδρανειακός παρατηρητής (όπως ένας οδηγός αυτοκινήτου) εισαγάγει για να εξηγήσει το γεγονός ότι κατά την διάρκεια περιστροφής έχει την τάση να φεύγει ακτινικά προς τα έξω. Ως προς το σύστημα αναφοράς της Γης, η τάση αυτή των περιστρεφόμενων παρατηρητών να "φεύγουν προς τα έξω" δεν έχει να κάνει με κάποια πηγή δύναμης, παρά πηγάζει από το γεγονός ότι όλα τα σώματα έχουν αδράνεια, συνεπώς ο παρατηρητής που αναγκάζεται να στραφεί αντιστέκεται στην αλλαγή της κινητικής του κατάστασης.
Ως προς το σύστημα αναφοράς της Γης, το σύνολο των δυνάμεων που ασκούνται στον παρατηρητή στην επιφάνεια '''πρέπει''' να ισούται με τη κεντρομόλο δύναμη, αλλιώς ο παρατηρητής στην επιφάνεια δεν μπορεί να περιστρέφεται. Αν λοιπόν θεωρήσουμε για απλότητα ότι ο παρατηρητής στην επιφάνεια βρίσκεται στον Ισημερινό, τότε για τον παρατηρητή στο κέντρο πρέπει να ισχύει ότι:
: <math> F_{\varkappa}=B-N </math>
όπου '''F<sub>κ</sub>''' η κεντρομόλος δύναμη, '''Β''' η δύναμη του βάρους και '''Ν''' η αντίσταση του δαπέδου. Ως προς το σύστημα αναφοράς του παρατηρητή στην επιφάνεια όμως, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του ακίνητο (αντί για σε κυκλική κίνηση), υπάρχει μία πολύ μικρή αλλά μετρήσιμη δύναμη η οποία έχει φορά προς τα πάνω (από το κέντρο της Γης ακτινικά προς τα έξω). Ο παρατηρητής στην επιφάνεια λοιπόν εισαγάγει μία φυγόκεντρο δύναμη '''F<sub>φ</sub>'''. Άρα λοιπόν, όταν εκείνος βρίσκεται ακίνητος στην επιφάνεια της Γης, θεωρεί ότι το σύνολο των δυνάμεων πάνω του είναι μηδέν και άρα ότι
: <math> B=N+F_{\varphi}\Leftrightarrow F_{\varphi}=N-B </math>
Από τα παραπάνω είναι φανερό ότι F<sub>κ</sub>=-F<sub>φ</sub>. Οι δυνάμεις είναι λοιπόν ίσου μέτρου και αντίθετης φοράς. [[Χρήστης:Tas-90|Τάσος]] 03:28, 3 Φεβρουαρίου 2012 (UTC)
| |||