Τσαρλς Μπέρνεϊ (λόγιος): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|όνομα = Τσαρλς ΜπούρνεϊΜπουρνέι<br />''Charles Burney''

Καταγόμενος από το [[Λονδίνο]], ήταν ο γιος του Τσαρλς ΜπούρνεϊΜπουρνέι (1726-1814), ιστορικού της [[Μουσική|μουσικής]] και της πρώτης του γυναίκας Έστερ Σλιπ (Esther Sleepe).<ref name=McGill/> Ήταν αδελφός του μυθιστοριογράφου και χρονικογράφου Φάνυ Μπουρνέι (Fanny Bourney) και του εξερευνητή Τζέιμς Μπουρνέι (James Burney),<ref name=TheRoyalSociety/> και ετεροθαλής αδελφός της συγγραφέως Σάρα Μπουρνέι (Sarah Burney).<ref name=McGill/>

Σπούδασε σε ηλικία 10 ετών στο σχολείο ''Τσάρτερχαους'' (Charterhouse School) στο Λονδίνο, έπειτα από σύσταση του δούκα του Μάλμπορόου Τζωρτζ Σπένσερ (George Spencer), και στη συνέχεια, στην ηλικία των 19 ετών, στο κολέγιο ''Γκόνβιλ και Κέους'' (Gonville and Caius College) στο [[Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ|Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ]].<ref name=McGill/> Ωστόσο, ο ίδιος κατηγορήθηκε για κλοπή [[Βιβλίο|βιβλίων]] από τη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου, αντικαθιστώντας σημαντικής αξίας παλαιότερες εκδόσεις με δικές του, πιθανώς για να πληρώσει κάποια χρέη του και αποβλήθηκε το [[1778]]. Ο πατέρας του, θυμωμένος από το γεγονός και από τα τυχερά παιχνίδια, τον είχε υποχρεώσει να αλλάξει το επίθετό του. Έλαβε το [[διδακτορικό]] του στην Νομική από το Κινγκς Κόλετζ (King`s College) στο Άμπερντιν της [[Σκωτία|Σκωτίας]] το [[1781]]. Παραδόξως, ο Μπουρνέι αργότερα θα συγκεντρώσει νόμιμα μια συλλογή 13.000 σπάνιων βιβλίων και [[Χειρόγραφο|χειρογράφων]] που αγοράστηκε τελικά από το [[Ηνωμένο Βασίλειο]] για το [[Βρετανικό Μουσείο]] το [[1817]] για το ποσό των 13.500 [[Λίρα Αγγλίας|λιρών]], συλλογή που σήμερα ανήκει στην ''Βρετανική Βιβλιοθήκη'' ως ''Συλλογή ΜπούρνεϊΜπουρνέι''.<ref name=McGill/>

Έπειτα από μία αποτυχημένη προσπάθεια να χειροτονηθεί [[διάκονος]] λόγω της άστατης φοιτητικής του ζωής, το [[1782]] ο ΜπούρνειΜπουρνέι διορίζεται καθηγητής πρώτα στο Χάιστεϊτ Σκουλ (Highgate School) και έπειτα σε ένα ιδιωτικό σχολείο στο Τσίσγουικ (Chiswick) του δυτικού Λονδίνου, την εποχή που διεύθυνε το σχολείο ο Γουίλιαμ Ρόουζ (William Rose). Το [[1783]], νυμφεύτηκε την κόρη του διευθυντή του σχολείου που δίδασκε, την Σάρα (1759-1821).<ref name=McGill/> Όταν ο πατέρας της πέθανε το [[1786]], ο Τσαρλς ΜπούρνεϊΜπουρνέι ανέλαβε την διεύθυνση του σχολείου, μετακινώντας το σε μια κοντινή λονδρέζικη συνοικία στο Χάμερσμιθ (Hammersmith) και από εκεί στο Γκρήνουιτς το [[1793]].<ref>Το γράμμα αναφέρεται στο: ''The Journals and Letters of Fanny Burney (Madame d'Arblay), εκδ. Joyce Hemlow et al., Τόμος 10 (Oxford: Clarendon Press, 1972-84), σ. 796, σημείωση 6.'' Το περιστατικό ιστορείται ως "The grand school-rebellion" σε γράμμα του 1828 από την Σάρα ΜπούρνεϊΜπουρνέι (Sarah Burney) προς την ετεροθαλή αδελφή της και τον ανιψιό της: ''The Letters of Sarah Harriet Burney, εκδ. Lorna J. Clark, (Athens, GA/London: University of Georgia Press), Letter 112, σσ. 273 και 276, σημείωση 8.''</ref>

Πολλοί επιφανείς στρατιωτικοί αξιωματικοί του βρετανικού βασιλικού ναυτικού και στρατού ξηράς σπούδασαν στο ίδρυμα του, αλλά ο ίδιος φαίνεται να εφάρμοζε πολύ πειθαρχημένο εκπαιδευτικό σύστημα, που προκάλεσε την αντίδραση 50 αγοριών μαθητών στις αρχές του 19ου αιώνα. Διασώζεται ένα σημείωμα ενός μαθητή που είχε λάβει μέρος στην κατάληψη που εξιστορεί τα γεγονότα. Οι μαθητές είχαν οχυρωθεί, έχοντας προμηθευτεί τρόφιμα και όπλα, και είχαν κλειστεί μέσα στους χώρους του σχολείου. Ο Τσαρλς ΜπούρνειΜπουρνέι αφού πρώτα του κάλεσε να σταματήσουν την κινητοποίηση, πήρε μια σκάλα και ανέβηκε στο πάνω παράθυρο της πόρτας για να προσπαθήσει να απασφαλίσει την είσοδο και να δει ποιοι συμμετείχαν στην κατάληψη. Ο ΜπούρνεϊΜπουρνέι κατάφερε να εισέλθει και να λύσει την κατάληψη, αλλά χάρη στην γενναιοδωρία του, πρότεινε τους καταληψίες ή να ζητήσουν συγχώρεση ή να αποβληθούν. Τελικά για σαράντα από αυτούς δεν επιβλήθηκαν κυρώσεις, ενώ αποβλήθηκαν δυο μαθητές. Αυτήν την περίοδο εκδίδει τα περισσότερα έργα του, πολλά από τα οποία είναι μεταφράσεις κλασικών κειμένων και σημειώσεων. Μεταξύ των ετών 1813 με 1833, παραχώρησε την διεύθυνση του σχολείου στο μοναχοπαίδι του Τσαρλς Παρ Μούρνεϊ (Charles Parr Burney, 1785-1864).<ref name=McGill/>

Ο Τσαρλς ΜπούρνεϊΜπουρνέι κέρδισε μεγάλη αναγνωρισιμότητα ως ένας κλασικιστής της ελληνικής λογοτεχνίας με αρκετές εκδόσεις στο όνομά του. Τιμήθηκε ως επίτιμος διδάκτωρ από το πανεπιστήμιο που αποφοίτησε και το [[Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης]]. Εκλέχτηκε μέλος της Βασιλικής Εταιρίας (Royal Society) το [[1802]] και άλλων καλλιτεχνικών συλλόγων. Χειροτονήθηκε [[διάκος]] το [[1807]]. Απεκατέστησε τις σχέσεις του με το πρώτο του κολλέγιο που αποβλήθηκε και του απονεμήθηκε τιμητικά το [[μεταπτυχιακό]] δίπλωμα από το [[Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ]] το [[1808]] κατά την χειροτονία του ως [[Πρεσβύτερος|πρεσβύτερος]] της [[Αγγλικανική Εκκλησία|Αγγλικανικής Εκκλησίας]].<ref name=McGill/> Ανήλθε γρήγορα σε σημαντικές ποιμαντικές θέσεις στην Αγγλικανική Εκκλησία, έγινε εφημέριος της πλούσιας περιοχής του Κλιφ (Cliff) στη [[Κομητείες της Αγγλίας|κομητεία]] του [[Κεντ]] την νοτιοανατολικής [[Αγγλία|Αγγλίας]], έπειτα υπηρέτησε στο Λονδίνο, στην ενορία του Αγίου Παύλου (Saint Paul's) στο Ντέπτφορντ και αργότερα ως κύριος πρεσβύτερος (prebendary) του ιστορικού βασιλικού καθεδρικού ναού του Λίνκολν (Lincoln Cathedral), έδρα της επισκοπής του Λίνκολν.<ref name=TheRoyalSociety>{{en}} Ιστοσ. The Royal Society, [http://www2.royalsociety.org/DServe/dserve.exe?dsqIni=Dserve.ini&dsqApp=Archive&dsqDb=Persons&dsqSearch=Code==%27NA7423%27&dsqCmd=Show.tcl Burney Charles (1757 - 1817)], επισκ. 03/02/2012 </ref> Πέθανε σε ηλικία 60 ετών από [[καρδιακή προσβολή]].<ref name=McGill/>

|ΟΝΟΜΑ=ΜπούρνεϊΜπουρνέι, Τσαρλς