Τσαρλς Μπέρνεϊ (λόγιος): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Vagrand (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 19:
Ο '''Τσαρλς Μπέρνεϊ''' (''[[Αγγλικά]]: Charles Burney''), Κινγκς Λιν, Νόρφολκ [[4 Δεκεμβρίου]] [[1757]], Ντέπτφορντ, [[Κεντ]] [[28 Δεκεμβρίου]] [[1817]]) ήταν [[Άγγλοι|Άγγλος]] λόγιος της [[Κλασική αρχαιότητα|κλασικής αρχαιότητας]], ακαδημαϊκός και κληρικός.
== Προσωπική ζωή και σπουδές==
Καταγόμενος από το [[Λονδίνο]], ήταν ο γιος του Τσαρλς Μπέρνεϊ (1726-1814), ιστορικού της [[Μουσική|μουσικής]] και της πρώτης του γυναίκας Έστερ Σλιπ (Esther Sleepe).<ref name=McGill/> Ήταν αδελφός του μυθιστοριογράφου και χρονικογράφου Φάνυ Μπέρνεϊ (Fanny Bourney) και του εξερευνητή Τζέιμς ΜπουρνέιΜπέρνεϊ (James Burney),<ref name=TheRoyalSociety/> και ετεροθαλής αδελφός της συγγραφέως Σάρα ΜπουρνέιΜπέρνεϊ (Sarah Burney).<ref name=McGill/>
 
Σπούδασε σε ηλικία 10 ετών στο σχολείο ''Τσάρτερχαους'' (Charterhouse School) στο Λονδίνο, έπειτα από σύσταση του δούκα του Μάλμπορόου Τζωρτζ Σπένσερ (George Spencer), και στη συνέχεια, στην ηλικία των 19 ετών, στο κολέγιο ''Γκόνβιλ και Κέους'' (Gonville and Caius College) στο [[Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ|Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ]].<ref name=McGill/> Ωστόσο, ο ίδιος κατηγορήθηκε για κλοπή [[Βιβλίο|βιβλίων]] από τη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου, αντικαθιστώντας σημαντικής αξίας παλαιότερες εκδόσεις με δικές του, πιθανώς για να πληρώσει κάποια χρέη του και αποβλήθηκε το [[1778]]. Ο πατέρας του, θυμωμένος από το γεγονός και από τα τυχερά παιχνίδια, τον είχε υποχρεώσει να αλλάξει το επίθετό του. Έλαβε το [[διδακτορικό]] του στην Νομική από το Κινγκς Κόλετζ (King`s College) στο Άμπερντιν της [[Σκωτία|Σκωτίας]] το [[1781]]. Παραδόξως, ο Μπέρνεϊ αργότερα θα συγκεντρώσει νόμιμα μια συλλογή 13.000 σπάνιων βιβλίων και [[Χειρόγραφο|χειρογράφων]] που αγοράστηκε τελικά από το [[Ηνωμένο Βασίλειο]] για το [[Βρετανικό Μουσείο]] το [[1817]] για το ποσό των 13.500 [[Λίρα Αγγλίας|λιρών]], συλλογή που σήμερα ανήκει στην ''Βρετανική Βιβλιοθήκη'' ως ''Συλλογή Μπέρνεϊ ''.<ref name=McGill/>
 
== Επίτροπος, λόγιος και εφημέριος ==
Έπειτα από μία αποτυχημένη προσπάθεια να χειροτονηθεί [[διάκονος]] λόγω της άστατης φοιτητικής του ζωής, το [[1782]] ο Μπέρνεϊ διορίζεται καθηγητής πρώτα στο Χάιστεϊτ Σκουλ (Highgate School) και έπειτα σε ένα ιδιωτικό σχολείο στο Τσίσγουικ (Chiswick) του δυτικού Λονδίνου, την εποχή που διεύθυνε το σχολείο ο Γουίλιαμ Ρόουζ (William Rose). Το [[1783]], νυμφεύτηκε την κόρη του διευθυντή του σχολείου που δίδασκε, την Σάρα (1759-1821).<ref name=McGill/> Όταν ο πατέρας της πέθανε το [[1786]], ο Τσαρλς Μπέρνεϊ ανέλαβε την διεύθυνση του σχολείου, μετακινώντας το σε μια κοντινή λονδρέζικη συνοικία στο Χάμερσμιθ (Hammersmith) και από εκεί στο Γκρήνουιτς το [[1793]].<ref>Το γράμμα αναφέρεται στο: ''The Journals and Letters of Fanny Burney (Madame d'Arblay), εκδ. Joyce Hemlow et al., Τόμος 10 (Oxford: Clarendon Press, 1972-84), σ. 796, σημείωση 6.'' Το περιστατικό ιστορείται ως "The grand school-rebellion" σε γράμμα του 1828 από την Σάρα ΜπουρνέιΜπέρνεϊ (Sarah Burney) προς την ετεροθαλή αδελφή της και τον ανιψιό της: ''The Letters of Sarah Harriet Burney, εκδ. Lorna J. Clark, (Athens, GA/London: University of Georgia Press), Letter 112, σσ. 273 και 276, σημείωση 8.''</ref>
 
Πολλοί επιφανείς στρατιωτικοί αξιωματικοί του βρετανικού βασιλικού ναυτικού και στρατού ξηράς σπούδασαν στο ίδρυμα του, αλλά ο ίδιος φαίνεται να εφάρμοζε πολύ πειθαρχημένο εκπαιδευτικό κανονισμό, που προκάλεσε την αντίδραση 50 αγοριών μαθητών στις αρχές του 19ου αιώνα. Διασώζεται ένα σημείωμα ενός μαθητή που είχε λάβει μέρος στην κατάληψη που εξιστορεί τα γεγονότα. Σύμφωνα με αυτό, οι μαθητές είχαν οχυρωθεί, έχοντας προμηθευτεί τρόφιμα και όπλα, και είχαν κλειστεί μέσα στους χώρους του σχολείου. Ο Τσαρλς Μπέρνεϊ αφού πρώτα τους κάλεσε να σταματήσουν την κινητοποίηση, πήρε μια σκάλα και ανέβηκε στο πάνω παράθυρο της πόρτας για να προσπαθήσει να απασφαλίσει την είσοδο και να δει ποιοι συμμετείχαν στην κατάληψη. Ο Μπέρνεϊ κατάφερε να εισέλθει και να λύσει την κατάληψη, αλλά χάρη στην γενναιοδωρία του, πρότεινε στους καταληψίες ή να ζητήσουν συγχώρεση ή να αποβληθούν. Τελικά για σαράντα από αυτούς δεν επιβλήθηκαν κυρώσεις, ενώ αποβλήθηκαν δυο μαθητές. Αυτήν την περίοδο εκδίδει τα περισσότερα έργα του, πολλά από τα οποία είναι μεταφράσεις κλασικών κειμένων και σημειώσεων. Μεταξύ των ετών 1813 με 1833, παραχώρησε την διεύθυνση του σχολείου στο μοναχοπαίδι του Τσαρλς Παρ Μπέρνεϊ (Charles Parr Burney, 1785-1864).<ref name=McGill/>