Ο Ιμμάνουελ Καντ (1724–1804) θεωρείται συχνά ως ο πιονέρος των γερμανών ιδεαλιστών. Η εργασία του Καντ αποσκοπούσε να αποτελέσει τη γέφυρα μεταξύ των δυο κυρίαρχων φιλοσοφικών σχολών του 18ου αιώνα: του ρασιοναλισμού και του εμπειρισμού[[Εμπειρισμός|Εμπειρισμού]]. Ο ρασιοναλισμός πρέσβευε την απόκτηση της γνώμης μόνο μέσω της λογικής επαγωγής, ενώ ο εμπειρισμός θεωρούσε ότι η γνώση αποκτάτο μόνο μέσω των αισθήσεων (των προσλαμβανουσών τους με την εμπειρία δηλαδή). Η λύση που πρότεινε ο Καντ εστίαζε στην υπόθεση ότι ενώ συγκεκριμένα αντικείμενα μπορούσαν να γίνουν αισθητά μόνο μέσω της αισθητότητας (της ανθρώπινης ικανότητας να αισθάνεται με την αντικειμενική έννοια του όρου), θα μπορούσαμε ωστόσο να γνωρίζουμε από πριν τη μορφή που αυτά παίρνουν πριν την επίδραση της εμπειρίας μέσω της αλληλεπίδρασης του αντικειμένου με τις αισθήσεις.
