Γεώργιος Αμιρούτζης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 9:
Μετά την [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης]] επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου δεξιώθηκε από τον Αυτοκράτορα [[Δαυίδ Κομνηνός|Δαυίδ Κομνηνό]] με το αξίωμα του [[πρωτοβεστιάριος|πρωτοβεστιαρίου]].
 
Ο Αμιρούτζης έγινε αιτία να υποδουλωθεί η πατρίδα του και να καταστραφούν οι εκεί βασιλεύοντες [[Δυναστεία Κομνηνών|Κομνηνοί]]. Μετά την κατάκτηση της [[Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας|Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας]] από τον [[Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής|Μωάμεθ Β']], ο Γεώργιος αιχμαλωτίστηκε και μεταφερόμενος στην Κωνσταντινούπολη ασπάστηκε οικογενειακώς τον [[Ισλάμ|Ισλαμισμό]] και για αντάλλαγμα ο [[σουλτάνος]] τον τίμησε βασιλικά. Συνέταξε πραγματεία για τον σουλτάνο, προτείνοντας να συνενωθούν ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ. Δεδομένων των πολλών ομοιοτήτων θα ήταν δυνατόν να επιτευχθεί σύνθεση ή τουλάχιστον να αλληλοαναγνωριστούν ως αδελφά τα δύο δόγματα. Τη διαφορά ανάμεσα στην [[Αγία Γραφή|Αγία Γραφή]] και το [[Κοράνιο|Κοράνιο]] θεωρεί ο Αμιρουτζής , πως πολλές φορές τη μεγαλοποίησαν οι κακές μεταφράσεις, και κατηγορεί τους [[Εβραίοι|Εβραίους]] ότι καλλιέργησαν εσκεμμένα τις τις παρεξηγήσεις. Όμως η πρωτοβουλία του αυτή δεν είχε κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. Ελάχιστο ενδιαφέρον προκάλεσε στις δύο πλευρές η πραγματεία αυτή<ref>Gerhard Podskalsky, Η Ελληνική Θεολογία επί Τουρκοκρατίας: 1453-1821, μτφρ. πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα,2005, σελ.48</ref>.
Πέθανε το [[1470]]<ref>όπ.π,σελ.130</ref>.
 
==O διάλογος με το [[Ισλάμ|Ισλάμ]]==
Πέθανε το [[1470]]<ref>όπ.π,σελ.130</ref>.
Συνέταξε πραγματεία για τον σουλτάνο, προτείνοντας να συνενωθούν ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ. Δεδομένων των πολλών ομοιοτήτων θα ήταν δυνατόν να επιτευχθεί σύνθεση ή τουλάχιστον να αλληλοαναγνωριστούν ως αδελφά τα δύο δόγματα. Τη διαφορά ανάμεσα στην [[Αγία Γραφή|Αγία Γραφή]] και το [[Κοράνιο|Κοράνιο]] θεωρεί ο Αμιρουτζής , πως πολλές φορές τη μεγαλοποίησαν οι κακές μεταφράσεις, και κατηγορεί τους [[Εβραίοι|Εβραίους]] ότι καλλιέργησαν εσκεμμένα τις τις παρεξηγήσεις. Όμως η πρωτοβουλία του αυτή δεν είχε κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. Ελάχιστο ενδιαφέρον προκάλεσε στις δύο πλευρές η πραγματεία αυτή<ref>Gerhard Podskalsky, Η Ελληνική Θεολογία επί Τουρκοκρατίας: 1453-1821, μτφρ. πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα,2005, σελ.48</ref>.
Αναδείχθηκε ως ο «πιο ένθερμος απολογητής της ελληνοτουρκικής συνεργασίας» και η τακτική του «ως γλοιώδης»<ref>Ιωάννης Χασιώτης, «Τάσεις συνεργασίας Ελλήνων και Οθωμανών», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. Ι, (1974), σελ. 248</ref>
 
==Συγγράμματα==