Βλαντίμιρ Xόροβιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Βλαντιμίρ ΣαμοΰλοβιτςΣαμοΐλοβιτς Χόροβιτς''' (λατ. Vladimir Samoylovich Horowitz, ρωσ. Владимир Самойлович Горовиц, 1 Οκτωβρίου (18 Σεπτεμβρίου) 1903 - 5 Νοεμβρίου 1989) ήταν Ρωσο-Αμερικανός κλασικός πιανίστας και ελάσσονελάσσων συνθέτης. Η τεχνική του, το ύφος του και το γιγάντιοευρύ ρεπερτόριό του τον καθιστούν ως έναν από τους σημαντικότερους πιανίστες του 20ού αιώνα<ref>Time. Michael Walsh, [http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,1825139,00.html ''The Greatest Pianist of All?''], July 21, 2008. Retrieved on June 3, 2009.</ref>.

Το ντεμπούτο του στις ΗΠΑ λαμβάνει χώρα στις 12 Ιανουαρίου 1928, στο περίφημο [[Κάρνεγκι Χωλ]], με ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει το 1ο Κοντσέρτο για πιάνο του [[Τσαϊκόφσκι]], σε διεύθυνση ορχήστρας του -επίσης πρωτοεμφανιζόμενου στην Αμερική- Σερ [[Τόμας Μπίτσαμ]]. Σε μεταγενέστερξμεταγενέστερη εποχή, ο Χόροβιτς δηλώνει πως οι δύο καλλιτέχνες είχαν διαφορετική άποψη όσον αφορά στο τέμπο και πως ο Μπίτσαμ διηύθηνε το έργο «από μνήμης, χωρίς όμως να ξέρει το κομμάτι»<ref>Videotapes interview, 1982, intemission feature from London recital</ref>. Η επιτυχία του και η αποδοχή από το κοινό υπήρξε τεράστια· ο μουσικοκριτικός των [[New York Times]] Όλιν Ντάουνς ήταν επικριτικός για τον συντονισμό μεταξύ του μαέστρου και του σολίστα, απέδωσε όμως τα εύσημα στον Χόροβιτς, επεφημώνταςεπευφημώντας τον λυρικό του τόνο και την τρομερή τεχνική του, παρομοιάζοντας τον πιανίστα με «κυκλώνα που ξεσπάει από τις στέππες»<ref>Olin Downes, New York Times, January 13, 1928</ref>. Όπως φάνηκε από τη συναυλία αυτή, ο Χόροβιτς κατόρθωσε να καθηλώσει το κοινό του, κάτι που διατήρησε σε ολόκληρη την καριέρα του. Ο Ντάουνς σχολιάζει, «πάνε πολλά χρόνια από τότε που ένας πιανίστας συνεπήρε με τέτοιο πάθος το κοινό αυτής της πόλης» και συμπληρώνει πως αυτός ο πιανίστας «διαθέτει τα περισσότερα αν όχι όλα τα στοιχεία ενός μεγάλου ερμηνευτή»<ref>Olin Downes, New York Times, February 21, 1928</ref>.

Το 1933 συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον περίφημο μαέστρο [[Αρτούρο Τοσκανίνι]], ερμηνεύοντας το 5ο Κοντσέρτο για πιάνο ("Αυτοκρατορικό") του [[Μπετόβεν]]. Η συνεργασία τους έμελε να γίνει ισόβια, τόσο επί σκηνής όσο και σε ηχογραφήσεις. Μέχρι το 1939 ο Χόροβιτς είχε εγκατασταθεί στις ΗΠΑ, λαμβάνοντας την αμερικανική υποκοότηταυπηκοότητα το 1944<ref name="Encyclopedia.com">[http://www.encyclopedia.com/doc/1G2-3491900044.html#A Vladimir Horowitz on Encyclopedia.com], accessed ''15 January 2010''.</ref>.

[[Αρχείο:HorowitzPianoBain.jpg|thumb|right|250px|Ο Χόροβιτς την εποχή των πρώτων του ηχογραφήσεων.]]

Το 1926 ο Χόροβιτς κάνει τους πρώτους του κυλίνδρους για πιάνο, στα στούντιο της Welte-Mignon στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας. Οι πρώτες του ηχογραφήσεις για γραμμόφωνο πραγματοποιούνται δύο χρόνια αργότερα στις ΗΠΑ, από την εταιρεία RCA Victor. Λόγω της [[Παγκόσμια οικονομική ύφεση 1929|Ύφεσης του 1929]], η εταιρεία δίνει άδεια στους καλλιτέχνες της να πραγματοποιούν ευρωπαϊκές ηχογραφήσεις με την συνεργάτιδα εταιρεία στο Λονδίνο His Master's Voice (HMV). Έτσι, το 1930 ο Χόροβιτς ηχογραφεί το 3ο Κοντσέρτο για πιάνο του [[Ραχμάνινοφ]], με μαέστρο τον Άλμπερτ Κόουτς και τη [[Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου]], σε παγκόσμια πρώτη ηχογράφησης. Μέχρι το 1936 οι ηχογραφήσεις για την HMV είναι πολυάριθμες, συμπεριλαμβανομένης της περίφημης Σονάταςσονάτας σε Σισι ελλάσονα του [[Φραντς Λιστ]]. Οι αρχές του 1940 τον βρίσκουν και πάλι στα στούντιο της Αμερικής, ηχογραφώντας το 2ο Κοντσέρτο για πιάνο του [[Μπραμς]] και το 1ο Κοντσέρτο για πιάνο του Τσαϊκόφσκι, αμφότερα με την [[Συμφωνική Ορχήστρα του NBC]] υπό τη μπαγκέτα του Τοσκανίνι. Σχεδόν δύο δεκαετίες αργότερα, το 1959, κυκλοφορεί η ηχογράφηση του 1943 με το κοντσέρτο του Τσαϊκόφσκι του διδύμου Χόροβιτς-Τοσκανίνι, μια εκτέλεση που θεωρείται ανώτερη της εμπορικής εκτέλεσης και επιλέγεται για το [[Grammy Hall of Fame]]. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης απόσυρσής του το 1953, ο Χόροβιτς ηχογραφεί μια σειρά έργων στην έπαυλή του στη Νέα Υόρκη, που περιλαμβάνουν κομμάτια του [[Αλεξάντερ Σκριάμπιν]] και του [[Μούτσιο Κλεμέντι]]. Η πρώτη του στέρεο ηχογράφηση, το 1959, ήταν εξ' ολοκλήρου αφιερωμένη στις Σονάτεςσονάτες του Μπετόβεν.